عروسی سپید - Noce Blanhe

سال تولید : ۱۹۸۹
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : مارگارت منه‌ژوز
کارگردان : ژان کلود بریسو
فیلمنامه‌نویس : ژان کلود بریسو
فیلمبردار : رومن ویندینگ
آهنگساز(موسیقی متن) : ژان موزی
هنرپیشگان : ونسا پارادی، برونو کرمه، لودمیلا میکائیل، فرانسوا نگره، ژان داسته، ورونیک سیلور و فیلیپ توین.
نوع فیلم : رنگی، ۹۲ دقیقه.


«فرانسوا» (کرمه)، دبیر میان سال دبیرستانی در سناتی‌ین از دیر حاضر شدن «ماتیلد» (پارادی)، شاگرد هفده‌ساله‌اش که اغلب سر کلاس غیبت دارد، خشمگین می‌شود و او را از کلاس بیرون می‌کند. بعداً اتفاقی «ماتیلد» را می‌بیند و او را به خانه می‌رساند. در راه می‌فهمد که پدر روان‌پزشک «ماتیلد»، او را از پاریس به سن اتی‌ین فرستاده تا از نفوذ روانی مادری که عادت به خودکشی دارد، خارج شود. «فرانسوا» از مسئولان مدرسه می‌خواهد تا از اخراج «ماتیلد» صرف نظر کنند و خود شروع به تدریس خصوصی به او می‌کند. دخترک روزبه‌روز در درس‌هایش پیشرفت می‌کند اما رابطه او با «فرانسوا»، باعث برآشفتن همسر او، «کاترین» (میکائیل) می‌شود. «فراسوا» عاقبت روزی علاقه‌اش را به «ماتیلد» آشکار می‌کند و رابطه‌ای عاشقانه میان این دو شکل می‌گیرد. «فرانسوا» رابطه‌اش را با «ماتیلد» انکار می‌کند اما وقتی «ماتیلد» به‌علت خودکشی مادرش به پاریس برمی‌گردد، «کاترین» نیز «فرانسوا» را ترک می‌کند. «ماتیلد» باز می‌گردد و از «فرانسوا» می‌خواهد که با یکدیگر فرار کنند ولی «فرانسوا» با توجه به شرایط و ناممکن بودن ادامه این ماجرا به رابطه‌اش با او پایان می‌دهد. با شروع مدارس، «ماتیلد» با نزدیک شدن به یکی از پسران مدرسه به نام «کارپنتیه» (نگره) سعی در برانگیختن حسادت «فرانسوا» می‌کند و در ضمن به تهدید و آزار «کاترین» - که به سوی «فرانسوا» بازگشته - می‌پردازد. «فرانسوا»ی خشمگین به سراغ «ماتیلد» می‌رود ولی در نهایت با هم در کلاسی خالی گیر می‌افتند. رسوائی و زندگی خانوادگی از دست رفته «فرانسوا» او را مجبور به نقل مکان به دانکرک می‌کند. روزی پلیس، «فرانسوا» را برای تشخیص هویت زنی جوان که در آپارتمان روبه‌روی مدرسه جدید او خودکشی کرده، احضار می‌کند. جسد متعلق به «ماتیلد» است. حالا «فرانسوا» تنها در کنار ساحل پرسه می‌زند.
* مضمون رابطه میان یک دختر هفده ساله و یک مرد میان‌سال، برای اینکه مبتذل نشود به پرداخت زیرکانه‌ای نیاز دارد. اما بریسو به کلیشه‌های تصویری و روایتی بسنده می‌کند و در دام سطحی‌نگی می‌افتد. فیلم به دلیل بازی‌هایش قابل تماشاست. این نخستین فیلم پارادی، ستاره سینمای فرانسه در دهه 1990 است و او بازی پُرطراوت و جذابی ارائه می‌دهد. کرمه نیز آشفتگی درونی مردی که فرصتی غیرمنتظره به دست آورده و مطمئن نیست که آیا هنوز چنین فرصتی را می‌خواهد، خوب منتقل می‌کند. اگر بریسو در فیلم‌نامه‌نویسی به اندازه کار با بازیگران ماهر بود، عروسی سپید بهتر از این می‌شود.