بقعه امام‌زاده سیدابراهیم (ع) ، زنجان

بقعه امام‌زاده سیدابراهیم یكی از بقعه‌های معتبر شهر زنجان است. علمای دین در شجره‌نامه آن اختلاف‌نظر دارند. جمعی، ایشان را «ابراهیم‌بن موسی‌بن جعفر (ع)» دانسته‌اند و جمعی دیگر، همانند ابوالفرج اصفهانی و ابونصر نجاری، ایشان را «ابراهیم‌بن محمدبن عبداللّه‌بن الحسن‌بن العباس‌بن علی (ع)» دانسته‌اند. اگر این شجره‌نامه درست باشد، سیدابراهیم (ع) به اتفاق «كوكبی حسین‌بن اسماعیل‌بن محمد الارقط‌‌‌بن عبداللّه الباهربن زین‌‌العابدین (ع)»، در اوایل قرن سوم هجری در زمان خلافت المعتضد باللّه خلیفه عباسی قیام كرد و در مكانی در 3 كیلومتری جنوب شهر زنجان در جریان جنگی شهید شد و پیكر مطهرش در گورستان منتهاالیه شرقی، مشرف به دیوار حصار شهر، مدفون شد.
بنای امام‌زاده در سال 1340 شمسی، منطبق بر بنای قدیمی نوسازی گردید. گنبد آن كه از نوع تك پوششه است، با واسطه چهار گوشواره بر جرزها استوار شده است و در حدفاصل گوشواره‌ها و گنبد، هشت نورگیر تعبیه شده است. تزئینات گنبد از داخل مقرنس‌كاری و گره‌سازی است و سوره «جمعه»، كه به خط زیبای ثلث و به قلم استاد «جواد میرمحمد رضایی زنجانی» بر آن نقش بسته است، و گچ‌بری‌های «استاد شعبان آزادی زنجانی» زیبایی چشم‌نوازی را در آن پدید آورده‌اند. بر نمای بیرونی امام‌زاده، سوره مبارك «اسماء ذات‌البروج» به خط ثلث زنجیری نقش بسته است.
ضریح امام‌زاده در اصفهان ساخته شده است و در سال 1358 بر روی مزار آن نصب گردیده است. قدیمی‌ترین قسمت این بقعه سردرِ ورودی سمت شمالی و مناره‌های دو طرف آن می‌باشد. در بالای مناره‌ها، آیه 55 از سوره مباركه «احزاب»، به خط زیبای ثلث و به قلم استاد «جواد میرمحمد رضایی زنجانی» رقم گردیده است.
از بناهای دیگر این مجموعه، مسجد اعظم در ضلع غربی آن است كه تجدید بنای آن، مرهون خدمات ارزنده روان‌شاد «منصور محاوری» است.