بخورنخورهای آرتریت

در طول قرن‌ها ادعا‌های زیادی درباره اثر عادت‌های رژیم غذایی و مكمل‌های تغذیه‌ای بر آرتریت شده است. بعضی از ‌این ادعا‌ها را شواهد و مدارك پزشكی مورد تایید و حمایت قرار داده‌اند و بعضی از آنها نظریه‌ها مستدلی نیستند كه درباره بسیاری از آنها هنوز مطمئن نیستیم.
صرف‌نظر از همه این ادعاها، نظریه‌های تغذیه‌ای بسیاری در مورد ارتباط بین تغذیه و بیماری آرتریت وجود دارند كه می‌توانند مورد توجه قرار گیرند.
شواهد بسیاری وجود دارد كه اضافه وزن یك عامل خطر مهم برای استئوآرتریت (نوع سایشی‌ ‌و از نوع پارگی) است. از لحاظ علمی‌كاهش فقط چند كیلو از وزن بدن باعث كاهش علایم و‌ ‌ناراحتی حاصل از بیماری می‌شود. كاهش وزن فشار وارد بر مفاصل را كاهش می‌دهد، به‌ویژه ‌اینكه یك مطالعه نشان داده كه كاهش فقط نیم كیلو از وزن بدن می‌تواند یا سنگینی تحمیل شده روی زانو‌ها را به میزان دو كیلو كاهش می‌دهد. بهترین توصیه برای دست‌یابی به وزن مطلوب كه در آن احساس سلامت هم بكنید، انجام فعالیت‌های فیزیكی منظم شامل تمرینات آیروبیك و نرمشی است.
● امگا ۳ علیه التهاب
چربی‌های رژیم غذایی كه می‌توانند تاثیرگذار بر التهاب باشند، یك عامل مهم در بیماری آرتریت روماتویید هستند. آرتریت روماتویید نوعی از بیماری آرتریت است كه در نتیجه‌ ‌عملكرد سیستم ‌ایمنی بدن كه اشتبا‌ها به مفاصل حمله می‌كند، رخ می‌دهد.كپسول‌های محتوی‌ ‌روغن ماهی كه غنی از اسید‌های چرب امگا۳- هستند عملكرد ضدالتهابی دارند. آزمایش‌های‌ ‌بالینی اثر جزیی ‌این چربی‌ها را در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید تایید كرده‌اند.‌ این كپسول‌ها عوارض جانبی مثل ناراحتی‌های معدی و روده‌ای به‌وجود می‌آورند، پركالری و‌ ‌نسبتا گران هستند.
علاوه بر ‌این، افزایش اسید‌های چرب امگا ۳ می‌تواند به‌طور بالقوه مقدار اسید‌های چرب امگا ۶ را از منابعی از قبیل روغن دانه كتان و كلزا كاهش دهد. این عدم تعادل ممكن است التهاب‌ ‌را بدتر كند. جالب است بدانید كه مصرف مواد غذایی غنی از اسید‌های چرب امگا ۳‌ سودمندتر از مصرف ‌این كپسول‌ها هستند چون آثار مفید دیگری به‌ویژه در پیشگیری از بیماری‌های قلبی دارند. بهترین منابع آن ماهی‌هایی از قبیل سالمون، ساردین، خال مخالی، شاه ماهی و ماهی تن هستند. سایر منابع امگا ۳ عبارت‌اند از: تفاله بذر كتان، روغن بذر كتان، گردو و به مقدار كمتر سبزی‌های برگ سبز.
● خطر چربی‌های اشباع و ترانس
مطالعات مقدماتی بیان كرده‌اند كه به احتمال زیاد بین التهاب مزمن و چربی‌های اشباع موجود در‌ ‌گوشت قرمز، محصولات لبنی پر چرب، كره و پوست مرغ ارتباطی وجود دارد. همچنین نظریه‌های مشابهی درباره چربی‌های ترانس موجود در روغن‌های هیدروژنه شده، بعضی از انواع مارگارین‌ها، سیب زمینی سرخ كرده و سایر مواد غذایی سرخ شده وجود دارد. به نظر می‌رسد چربی‌های اشباع با یك بند دو گانه مثل روغن زیتون آثار كمتری در افزایش التهاب دارند اما تاكنون آزمایش‌های بالینی برای اثبات مناسب بودن‌ این نوع از‌ ‌رژیم غذایی برای آرتریت انجام نشده است.
● اهمیت ویتامینD
تحقیقات نشان داده‌اند كه میزان كم ویتامین D در خون خطر استئوآرتریت و آرتریت روماتویید را افزایش می‌دهد. تحقیقات دیگری بیان می‌كنند افرادی كه به میزان ناكافی‌ ‌ویتامین D از رژیم غذایی‌شان دریافت می‌كنند، سرعت بدتر شدن استئوآرتریت در آنها سه برابر بیشتر از كسانی است كه دریافت كافی ویتامین D دارند. به تازگی توصیه استاندارد و مناسب ویتامین D دریافت ۴۰۰ واحد بین المللی در روز است البته احتمال افزایش‌ این مقدار وجود خواهد داشت و تا ۱۰۰۰‌واحد بین‌المللی در روز بی‌خطر است. مواد غذایی كمی‌ وجود دارند كه غنی از ‌این ویتامین باشند. از جمله آنها ماهی‌های روغنی‌ ‌یا چرب، شیر و آب پرتقال غنی شده هستند. از ‌این رو بیشتر افراد به مولتی‌ویتامینی نیاز دارند كه شامل ۴۰۰ واحد بین‌المللی از‌ این ویتامین باشد. قرار گرفتن در معرض نور آفتاب بدون هیچ گونه حفاظی - به مدت ۱۰دقیقه چند روز در هفته- می‌تواند مقدار مناسبی از ویتامین D مورد نیاز‌تان را برآورده كند.
● خدمات میوه‌ها و سبزی‌ها
میوه‌ها و سبزی‌هایی به رنگ روشن مثل پرتقال، نوعی فلفل، كدو تنبل (حلوایی)،‌ ‌نارنگی وپاپایا محتوی كارتینوییدی هستند كه بتاكریپتو زانتین و زآگزانتین نامیده می‌شوند. برخی از مطالعات نشان داده‌اند كه رژیم غذایی غنی از ‌این‌ ‌كارتینویید‌ها التهاب را كاهش می‌دهد. تحقیقی كه در كشور سوئد روی مبتلایان به آرتریت روماتویید انجام گرفته، نشان می‌دهد در افرادی كه به مدت سه ماه از رژیم غذایی مدیترانه‌ای (شامل مقدار زیادی سبزی و میوه) پیروی كرده‌اند میزان التهاب كاهش یافته و عملكرد مفاصل بهتر شده است. هدف دریافت ۷ تا ۹ واحد‌ ‌سبزی و میوه در روز است. تصور نادرستی كه سال‌ها رواج داشته محدود كردن مصرف سبزی‌های تاجریزی است كه طبق آن افراد معتقدند بیماریشان بهبود می‌یابد. سبزی‌های تاجریزی شامل سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی، انواع فلفل‌ها و بادمجان هستند. تصور بر ‌این است كه اجتناب از خوردن آنها التهاب و درد مفاصل را كاهش می‌دهد. شواهد پزشكی‌ این ادعا را تایید نمی‌كند.
● شرحی درباره مكمل‌ها
مكمل‌های فراوانی برای آرتریت وجود دارد اما فقط گلوكز آمین و سولفات كندروایتین دارای مجوز مصرف برای بیماری استئوآرتریت هستند. نتایج حاصل از آزمایش مداخله‌ای گلوكزآمین/كندروایتین درباره آرتریت كه TGAI نیز گفته می‌شود، در ۲۱فوریه در مجله پزشكی نیواینگلند منتشر شد.
افرادی كه به دلیل ابتلا به استئوآرتریت از زانو درد متوسط تا شدید رنج می‌بردند، با دریافت همزمان گلوكزآمین وكندروایتین به‌طور قابل توجهی بهبود یافتند. جالب‌ اینكه ‌این مكمل‌ها از دارونمایی كه برای زانو درد خفیف داده شده بود، بهتر نبودند. در مطالعه‌ای كه قبل از آن در اروپا انجام شد، آثار استامینوفن با گلوكزآمین مورد مقایسه قرار گرفت. بعد از مدت چهار ماه در افرادی كه از گلوكزآمین استفاده می‌كردند علایم استئوآرتریت به میزان زیادی بهبود پیدا كرد. در‌این مطالعه از گلوكزآمینی استفاده شد كه در ‌ایالات متحده عرضه نمی‌شد. اگر شما می‌خواهید كه از مكمل‌ها استفاده كنید، از تركیب سولفات گلوكزآمین با سولفات كندروایتین استفاده كنید. توجه داشته باشید كه استئوآرتریت نوعی از بیماری آرتریت است كه استفاده از ‌این مكمل‌ها در بهبود آن سودمند است در حالی كه ‌این مكمل‌ها برای مبتلایان به آرتریت روماتویید موثر و كمك كننده نیست. به طور معمول آثار جانبی گلوكزآمین و كندروایتین ‌اندك است. اگر شما نسبت به نوعی صدف دریایی حساسیت دارید از گلوكزآمین استفاده نكنید یا ‌این‌كه گلوكزآمینی را مصرف كنید كه از منابع گیاهی تهیه می‌شود. همچنین گلوكزآمین ممكن است قند خون را بالا برد.
كندروایتین می‌تواند با دارو‌های ضد‌انعقادی مثل وارفارین (كومادین) و آسپرین تداخل كند و در نتیجه خطر خون‌ریزی را افزایش دهد. اگرچه ممكن است توصیه‌های گفته شده برای بیماری آرتریت تفاوتی نكند اما ‌این توصیه‌ها به سلامتی بیشتر شما كمك خواهند كرد و خطر حمله قلبی و سكته مغزی را كاهش خواهند داد. همچنین افرادی كه از ‌این توصیه‌ها پیروی می‌كنند، خطر بروز برخی سرطان‌ها در آنها كاهش می‌یابد. ‌

منبع : روزنامه سلامت