یازده سپتامبر ۲۰۰۱ - 11 '09"01 _ SEPTEMBER 11

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : انگلستان، فرانسه، مصر، ژاپن، مکزیک، آمریکا و ایران
محصول : ژاک پرن، نیکلاس موورنی و آلخاندرو گونسالس و اینیاریتو
کارگردان : سمیرا مخملباف (ایران)، کلود لولوش (فرانسه)،یوسف شاهین (مصر) ، دنیس تانوویچ (بوسنی ـ هرزه‌گوین) ادریسا اوئدرائوگو (بورکینافاسو)، کن لوچ (انگلستان)، آموس گیتائی (فلسطین اشغالی)، میرا نائیرا (هند)، شان پن (آمریکا)، شوهئی ایمامورا (ژاپن) و گونسالس اینیاریتو (مکزیک)
فیلمنامه‌نویس : مخملباف (ایران)، پی‌یر اویترهوون (فرانسه)، شاهین (مصر)، تانوویچ (بوسنی ـ هرزه‌گوین)، اوئدرائوگو (بوکینافاسو)، ولادیمیر وگا، پل لیورتی و لوچ (انگلستان)، ماری ـ ژوزه سانسلمه و گیتائی (فلسطین اشغالی)، سابرینا دهاوان (هند)، پن (آمریکا)، دایسوکه تنگان (ژاپن)، اینیاریتو (مکزیک)
فیلمبردار : ابراهیم غفوری (ایران)، پی‌یر ـ ویلیام گلن (فرانسه)، محسن نصر (مصر)، مصطفی موستافیچ (بوسنی ـ هرزه‌گوین)، لوک دریون (بورکینافاسو)، خورخه مولر سیلوا و نایجل ویلوبی (انگلستان)، یوآو کوش (فلسطین اشغالی)، دکلان کوئین (هند)، ساموئل بایر (آمریکا)، ماساکازو اوکا (ژاپن)
آهنگساز(موسیقی متن) : محمدرضا درویشی (ایران)، الکساندر دپلا (عنوان‌بندی)، مانو دیبانگو و سلیف کیتا، ولادیمیر وگا (انگلستان)، اییتور پریرا (آمریکا)، تارو ایواشیرو (ژاپن) و گوستاوو سانتائولالا (مکزیک)
هنرپیشگان : ایران ـ مریم کریمی؛ فرانسه ـ امانوئل لابوری و ژروم هوری؛ مصر ـ نورالسیف و احمد هارون؛ بوسنی ـ هرزه‌گوین ـ الکساندر سکسان، تاتیانا سوییچ و دزانا پینیو؛ بورکینافاسو ـ رنه امه باسینگا و رودریگه آندره ایدانی؛ انگلستان ـ ولادیمیر وگا؛ فلسطین اشغالی ـ کارن مور، تومر روسو و لیرون لِوو؛ هند ـ کاپیل باوا؛ آمریکا ـ ارنست بورگناین؛ ژاپن ـ توموروو تاگوچی، کومیکو آسو، آکیرا اموتو و میتسوکو بایشو
نوع فیلم : رنگی و سیاه و سفید، ۱۳۴ دقیقه


پس از حوادث یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، از یازده فیلم‌ساز معتبر دعوت شد تا هر یک فیلم کوتاهی بسازد. با الهام از حوادث آن روز، همهٔ آنان آزادی کامل هنری داشتند اما هر کارگردان باید خود را به مدت زمان مشخصی محدود می‌کرد: ۱۱ دقیقه و ۹ ثانیه و یک فریم یا ۰۱/۰۹/۱۱. حاصل، مجموعه‌ای است از چند اپیزود که بعضی از آن‌ها فیلم‌هائی هستند سخت متأثرکننده، عمیق و برانگیزاننده. دنیس تانوویچ و کن لوچ به بازتابی که خود تاریخ یازدهم سپتامبر در دنیا داشته، پرداخته‌اند: برای تانوویچ این تاریخ، یادآور یازدهم ژوئیهٔ سال ۱۹۹۵، یعنی روز کشتار بوسنی‌ها به‌دست صرب‌ها در سربرنیتساست؛ لوچ نیز به این مسئله اشاره می‌کند که حکومت سالوادور آلنده در یازدهم سپتامبر ۱۹۷۳ ساقط شد. ادریسا اوئدرائوگو یک کمدی متفکرانه دربارهٔ بورکینافاسو ساخته است. سمیرا مخملباف خانم معلمی را نشان داده که سعی می‌کند چند و چون و معنای این حادثه را برای تعدادی از شاگردانش توضیح دهد. شان پن به گونه‌ای دردمندانه زندگی مرد بیوهٔ تنهائی را حکایت می‌کند که در سایهٔ آن برج‌های دوقلو زندگی می‌کند و کلود لولوش به توصیف واکنش یک فرد ناشنوا به این وقایع می‌پردازد. شوهئی ایمامورا وقایع ژاپن را در دوران جنگ جهانی دوم یادآورد می‌شود و میرا نائیر که به خاطر نمایش افتتاحیهٔ فیلمش عروسی در فصل باران‌های موسمی در روز حادثه در نیویورک حضور داشته، از مشکلاتی که اقلیت‌های قومی با آن روبه‌رو شدند یاد می‌کند. آموس گیتائی بینش خود را از روش پوشش خبری رسانه‌ها از این وقایع مهم و ̎جهان‌گیر̎ ارائه می‌دهد. آلخاندرو گونسالس اینیاریتو در یک جمع‌بندی کوبندهٔ حدوداً تاریک یازده دقیقه‌ای، رکوئیمی مذهبی و موسیقی و صدا، در مقابل دیدگاه شخصی یوسف شاهین از وقایع خاورمیانه، قد راست کرده است.