رود مرموز - MYSTIC RIVER

سال تولید : ۲۰۰۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جودی هویت، رابرت لورنتس و کلینت ایست‌وود
کارگردان : ایست‌وود
فیلمنامه‌نویس : برایان هلگلاند، برمبنای رمانی نوشتهٔ دنیس لهان
فیلمبردار : تام استرن
آهنگساز(موسیقی متن) : ایست‌وود
هنرپیشگان : شان پن، کوین بیکن، تیم رابینز، لارنس فیشبرن، مارشا گی هاردن، لورا لینی، امی راسام و کوین چاپمن
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۷ دقیقه


̎جیمی مارکم̎ (پن)، ̎دیو بویل̎ (رابینز) و ̎شان دیواین̎ (بیکن) با هم بزرگ شده‌اند و مثل هر بچه‌ای در نواحی کارگرنشین بوستن، روزهایشان را با بازی استیک‌بال در خیابان‌ها شب کرده‌اند. اتفاق خاصی در آن دوران نمی‌افتد به‌جز حادثه‌ای برای یکی از آنان، که مسیر زندگی‌ هرسه‌شان را برای همیشه تغییر می‌دهد. بیست و پنج سال بعد، یک حادثهٔ تراژیک دیگر ـ قتل دختر (راسام) نوزده سالهٔ ̎جیمی̎ ـ آن سه دوست را دوباره گرد هم می‌آورد. ̎شان̎ که حالا کارآگاه پلیس است مأمور پی‌گیری پرونده می‌شود و او و هم‌کارش (فیشبرن) تصمیم می‌گیرند پرده از راز این جنایتِ ظاهراً بی‌انگیزه بردارند. ذهن ̎جیمی̎ را مرگ ناگهانی و وحشتناک فرزندش اشغال کرده و فکر انتقام او را در شعله‌های خود می‌سوزاند و از این‌رو نقشه‌های خودش را برای یافتن قاتل در سر دارد. آن‌که در این مهلکه گرفتار شده، ̎دیو̎ است که حالا فردی است درهم شکسته و از دست رفته، که سعی دارد اهریمن‌های درونش را مهار زند. در حالی‌که پی‌گیری‌های پلیس، بیش از پیش پای ̎دیو̎ را به میان کشیده، همسرش، ̎سلست̎ (هاردن) وحشت کرده و به شدت به او سوءظن برده و در همان حال، همسر ̎جیمی̎، ̎آنابت̎ (لینی)، سعی دارد افراد خوانده‌ را بیشتر به هم نزدیک کرده تا از توفان به سلامت عبور کنند.
● رود مرموز، جهان‌بینی فعلی ایست‌وود ا بازنمائی می‌کند؛ نفرت از خشونت که در قاموس اومانیسمی بَدَوی تجلی می‌یابد. دیگر از آن قانون‌گریزی و خشونت‌محوری قهرمان وسترن و شمایل ̎هَری کالاهان̎ خبری نیست، و ایست‌وود از نیمهٔ دوم دههٔ ۱۹۹۰، جهانی خلق می‌کند که در آن خشونت جای خود را به نوعی انسان‌دوستی خام‌دستانه می‌دهد. نقطهٔ حضیض این چرخش فکری فیلم اثرِ خون (۲۰۰۲) بود که در آن ایست‌وود در جمله‌ای مشهور، نوجوان فیلم را نصیحت می‌کند که هیچ‌گاه به اسلحه دست نزد. اما نقطهٔ اوج این دوره قطعاً همین رود مرموز است که هلگلاند فیلم‌نامه‌نویس، با الهام از تراژدی‌های یونان باستان، انتقام و قصاصِ کور را به چالش می‌کشد. ایست‌وود نیز با هم‌راهی گروهی از بازیگران حرفه‌ای سینمای آمریکا، تراژدی را به تک‌تک نماهای این ̎ظاهراً ملودرام شهری̎ تزریق می‌کند. پن و رابینز به خاطر بازی‌هایشان در این فیلم جایزهٔ اسکار گرفتند، اما بدون شک بهترین بازی فیلم از آن هاردن است که هراسِ معطوف به مرگ در جهان تراژدی را به بهترین نحو نمایش می‌دهد.