پوشاک

پوشاك مردان ایل شاهسون تفاوت چندانی با لباس سایر نقاط ایران ندارد. كت و شلوار، پیراهن، كلاه پشمی یا كلاه لبه‌دار (شاپو) انواع اصلی لباس مردان را تشكیل می‌دهد. لباس زنان ایل شباهت زیادی به لباس زنان قشقایی دارد و عبارت است از :
عرقچین : عرقچین از هر دو طرف تزئینات نخ كشی دارد و به دو منظور مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ یكی بستن عرقچین بر روی سر و دیگری پیچیدن بر روی بیرجك یا موهای حاشیه سر.
كلاغه‌ای : روسری رنگی كوچكی از حریر است كه عمدتاً در شهرستان اسكوی آذربایجان شرقی بافته می‌شود و به شكل دایره بر روی روسری بزرگ (یایلیق) بسته می‌شود. این نوع پوشش در بین زنان عشایر به «شته» یا «دینگه» معروف است.
یایلیق : روسری رنگی بزرگی است كه به عنوان سرانداز استفاده می‌شود. گوشه‌ای از آن نصف صورت زنان را می‌پوشاند. كه این عمل به «یاشماق» نیز معروف است.
كوینك : پیراهن بلندی است كه تا روی قوزك می‌رسد و معمولاً نوع رنگین آن جهت پوشش دختران و زنان جوان و نوع تیره آن برای لباس پیرزنان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
جلیقه : مانند جلیقه مردان است، ولی دورتادور آن را با سكه‌های نقره و طلا (در قدیم) و یا سكه‌های پول (رایج) حاشیه‌دوزی می‌كنند. طوری كه به هنگام راه رفتن زنان، صدای آهنگینی شنیده می‌شود.
یل : به منزله كت است كه از روی جلیقه می‌پوشند و معمولاً در فصول سرد سال از آن استفاده می‌شود.
تنبان : مانند تنبان زنان قشقایی است كه شكل چین‌دار و حاشیه‌دوزی شده دارد. معمولاً تا ده متر پارچه برای هر تنبان مصرف می‌شود. برخی از زنان به ویژه زنان جوان و نوعروسان تا ده تنبان بر روی هم می‌پوشند. تمام پارچه‌های مورد مصرف تنبان از پارچه‌های رنگین (عمدتاً رنگ‌های شاد) انتخاب می‌شود.
خوروم : همان كفش معمولی زنان است كه پاشنه كوتاه دارد و تقریباً تمام قسمت‌های پا را می‌پوشاند. این كفش در بین زنان عشایر به «خوروم باشماق» معروف است.