اف-۱۸هورنت

اف-۱۸هورنت (به انگلیسی: F-۱۸ Hornet) هواپیمای مافوق صوت و تک سرنشینه‌ای است با مدل‌های و(BوA)دو سرنشینه با مدل های(DوC) و جنگنده تهاجمی مخصوص هر نوع آب و هوا، دو موتوره، و با قابلیت سوخت گیری در هوا که هم از روی فرودگاه‌ها و ناوهای هواپیما بر قابلیت انجام عملیات را دارد همچنین این جنگنده توانایی انجام کارهای هوایی زیادی از قبیل برتری هوایی، پشتیبانی، بازدارندگی هوایی، دفاع هوایی، شناسایی، درگیری نزدیک هوایی و انجام ماموریت‌های ضربتی این جنگنده در حقیقت برای جایگزینی اف-۴ فانتوم ساخته شد این جنگنده دارای قدرت مانور و قابلیت اعتماد نسبتاً خوبی است ولی بارها در مورد برد عملیاتی و ظرفیت حمل مهماتش در مقایسه با جنگنده‌های رقیب مورد انتقاد قرار گرفته‌است F/A-۱۸E/F سوپر هورنت یک جنگنده ارتقا یافته از روی این جنگنده‌است که برای براورده کردن نیاز نیروی دریایی آمریکا ساخته شد.
● تاریخچهٔ پیدایش
جنگندهٔ F-۱۸ بر پایهٔ یکی از جدیدترین جنگنده‏های ساخت شرکت نورثروپ، یعنی Cobra YF-۱۷ ساخته شد. در دههٔ ۱۹۷۰، YF-۱۷ به منظور رقابت با جنگندهٔ F-۱۶ جهت انتخاب «جنگندهٔ سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی و ساخته شد.
● YF-۱۷ Cobra
ولی در نهایت جنگندهٔ F-۱۶ توسط نیروی هوایی انتخاب شد. در آن زمان، مقامات ارشد نیروی دریایی، دریافتند که جنگندهٔ ساخت نورثروپ، توان بالقوه بسیار بیشتری نسبت به F-۱۶ جهت جایگزینی هواپیماهای قدیمی نیروی دریایی، یعنی A-۷ Corsair دارد.
جنگنده YF-۱۷ نمونه اولیهF/A ۱۸ ساخت نورث روپنورثروپ و مک دانل‏داگلاس تصمیم گرفتند به طور مشترک، جنگندهٔ F-۱۸ را برای ناوهای هواپیمابر و جنگندهٔ A-۱۸ را برای سپاه تفنگداران نیروی دریایی، تولید نمایند. اما این دو پروژه کمی بعد باهم ادغام شدند و نتیجه جنگندهٔ چندماموریتهٔ F/A-۱۸ از آب درآمد. به منظور حفظ قابلیتهای چندماموریته، در قلب جنگندهٔ F-۱۸ یک رادار پرقدرت چندحالتهٔ ساخت هیوز قرار داده شد که هم در ماموریتهای هوا به هوا و هم در ماموریتهای هوا به زمین، موثر و کارا بود.
F/A۱۸ متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده درحال پروازجنگندهٔ جدید، مجهز به سیستم‏های پیچیدة الکترونیکی، نمایشگرهای تلویزیونی، موتورهای قدرتمند، توانایی حمل انواع جنگ‏افزار و قابلیت آئرودینامیکی خاصی بود که اجازه می‏داد جنگنده بتواند با زاویهٔ حملهٔ بالاتری پرواز نماید. در نهایت، جنگندهٔ F-۱۸، فراتر از آن چیزی شد که مورد انتظار بود با قابلیت مانورپذیری خوب و توانایی بسیار موثر در انجام عملیاتهای متفاوت. بدین ترتیب، جنگندهٔ F-۱۸ با موفقیت وارد خدمت در ناوهای نیروی دریایی و نیروی هوایی تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و جایگزین جنگنده‏های A-۷ و F-۴ فانتوم گردید.
F/A-۱۸ موسوم به Hornet – به معنی زنبور سرخ – جنگنده‏ای است دو نفره، دو موتور، چندمنظوره (جنگندهٔ تهاجمی) که می‏تواند هم از روی ناوهای هواپیمابر عمل نماید و هم از پایگاههای زمینی. برای F/A-۱۸ انبوهی از ماموریتهای گوناگون تعریف شده‌است: ایجاد برتری هوایی، اسکورت جنگنده‏ها، خنثاسازی دفاع هوایی دشمن، عملیات جاسوسی و اکتشافی، هدایت عملیات هوایی، پشتیبانی دور و نزدیک هوایی و قابلیت عملیات در شب.
یک فروند جنگنده اف ۱۸ درحال شکستن دیوار صوتی.F/A-۱۸ جایگزین جنگنده‏های F-۴B، A-۷ Corsair در دههٔ ۱۹۷۰ و جنگندهٔ A-۶ Intruder در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ شد. F/A-۱۸ به وسیلة سیستم دیجیتالی پرواز با سیم (Fly Bye Wire or FBW) کنترل می‏شود که این امر کیفیت بسیار خوبی را در هدایت هواپیما سبب می‎‏شود و موجب می‏شود خلبان با سهولت بیشتری به هدایت جنگنده بپردازد. این سیستم به هنگام مانورهای سنگین، به خلبان اجازه می‏دهد تا تمرکز خود را بر روی عملیات و استفاده از تسلیحات از دست ندهد. نسبت کشش به وزن این هواپیما در حالت خشک (بدون پس‏سوز) نیز فوق‏العاده‌است و این جنگنده در هنگام برخورد با دشمن، از توانایی خوبی در استفاده از قدرت بالای موتور در حالت بدون پس‏‎سوز پیدا می‏کند.
قدرت بالای این جنگنده که توان خوبی در خارج شدن از مهلکه را می‏دهد مورد تایید اغلب خلبانان هورنت است. علاوه بر این، F/A-۱۸ اولین جنگندهٔ نیروی دریایی است که سیستم‏های دیجیتالی را یکپارچه کرده است؛ (MUX) مدار انتقال اطلاعاتی است که تعدادی ورودی را به تعداد کمتری خروجی ترکیب می‏کند. حسن این نوع طراحی این است که زمینهٔ ارتقاء مداوم را به شکل آسان‏تری فراهم می‏سازد. در طی ۱۵ سال عملیات و تجربه، F/A-۱۸ ثابت کرده‌است که بهترین جنگندهٔ تاکتیکی برای ناوهای هواپیمابر است. F/A-۱۸ دارای شاخصه‏های نظامی مورد علاقهٔ فرماندهان نیروی دریایی ایالات متحده‌است. F/A-۱۸ اغلب ماموریتهای خود را در یوگوسلاوی و عراق با موفقیت به انجام رسانده‌است و تنها نقصان این جنگنده، کمبود سوخت جهت مداومت پروازی بیشتر است.
● گونه‏های مختلف F-۱۸
▪ F/A-۱۸A/B Hornet
YF-۱۸C متعلق به نیروی هوایی کانادادر این مدل‏، عمده مشخصات و ریزه‏کاری‏های جنگندهٔ YF-۱۷ حفظ شده‌است، با این حال از دل این هواپیما‏، جنگندهٔ جدید F-۱۸ سربرآورده است؛ جنگنده‏ای یک نفره، با قابلیت تهاجمی که انبوهی از تکنولوژی‏های جدید و سیستم‏‎های دیجیتالی کامپیوتری در آن به کار رفته‌است. در کابین این جنگنده، از یک جفت سیستم لولهء‌ اشعهٔ کاتد به عنوان نمایشگر اطلاعات استفاده شده‌است و سیستم کنترل بر اساس ارزیابی دستورات خلبان, کنترل پرواز را شبیه‏سازی می‏کند. سیستم‏های تعبیه شده در این جنگنده برای دو ماموریت در نظر گرفته شده‏اند. (احتمالن منظور ایجاد برتری هوایی و عملیات زمینی - ضد کشتی می‏باشد) در حین طراحی، نوع آموزشی (دو سرنشینه) نیز به تعداد اندک و به نام TF/A-۱۸ ساخته شد. این نوع نیز بر اساس مدل F/A ساخته شد و تنها شامل اندک تغییراتی شد، ضمن اینکه نوع دو سرنشینه نیز با حفظ قابلیت انجام عملیات نظامی ساخته شد. اولین پرواز F/A-۱۸ به تاریخ نوامبر ۱۹۷۸ انجام شد. F/A-۱۸ و نوع دو سرنشینه نیز که بعدها به نام F/A-۱۸B نامیده شد، مورد آزمونهای گوناگون پروازی در مرکز آزمون نیروی دریایی (Naval Air Test Center) قرار گرفت. در حین این آزمونها، بر روی نقاط ضعف و مشکلات جنگنده (به خصوص قطعات جدید) تمرکز زیادی انجام گرفت و این ارزیابی، باعث شد قطعاتی که به نوعی مشکلاتی در طراحی داشتند، با طراحی مجدد، مشکلشان حل شود. اغلب قطعاتی که مورد تغییر قرار گرفتند، قطعات ساخت‏افزاری و مکانیکی هواپیما بودند و سیستم‏های دیجیتالی، دستخوش تغییر نگشتند.
A VFA-۱۱ F/A-۱۸F Super Hornet performing evasive maneuvers during an air power demonstration above USS Harry S. Truman.نوع اصلی جنگندهٔ F/A-۱۸A (یک نفره) و نوع F/A-۱۸B (دو نفره) به سال ۱۹۸۳ جایگزین جنگنده‏های F-۴B و A-۷ در ناوهای هواپیمابر و سپاه تفنگداران نیروی دریایی (Marine Corps) شدند.
این جنگنده‏ها به دلیل قابلیتهایشان (قابلیت انجام ماموریتهای متنوع و میزان آمادگی بالا)، به سرعت نقش اصلی را در ماموریتهای نظامی برعهده گرفتند.
قابلیت اطمینان و سهولت تعمیر و نگهداری، از مواردی بودند که به هنگام طراحی این جنگنده، مورد توجه قرار گرفتند. برای مثال F/A-۱۸‌ها، برای آزمایش از اطمینان سیستم‏ها، سه بار و هر بار ساعتها پرواز کردند در حالی که نیمی از زمان مورد نیاز برای تعمیر اساسی‏شان گذشته بود. هورنت، بارها در میدان نبرد واقعی مورد آزمایش قرار گرفت و هر بار، نقاط مثبت ادعا شده توسط طراحانش را مورد اثبات قرار داد: جنگنده‏ای بسیار قابل اعتماد، تهاجمی و همه کاره.
F/A-۱۸‌ها نقش مهمی را در جریان حمله به لیبی در سال ۱۹۸۶ ایفا کردند. آنها از روی عرشهٔ ناو هواپیمابر یواس‏اس کورال‏سی (USS CORAL SEA) به پرواز درآمدند و پدافند هوایی لیبی را با پرتاب موشکهای سرعت بالای هارم (HARM) نابود ساختند به طوری که هنگام بمباران بن‏غازی، پدافند هوایی لیبی، کاملن خاموش شده و از کار افتاده بود.
▪ F/A-۱۸C/D Hornet
به دنبال موفقیت در استفاده از ۴۰۰ فروند مدل A و B، نیروی دریایی ایالات متحده، به تاریخ سپتامبر ۱۹۸۷، نوع پیشرفته‏تر هورنت را به نام F/A-۱۸C (یک نفره) و F/A-۱۸D (دو نفره) مورد آزمایش قرار داد. این هورنت‏ها می‏توانستند موشکهای میان‏برد هوا به هوای جدید آمرام (AMRAAM) و موشکهای هوا به زمین حرارت‏یاب هدایت تلویزیونی ماوریک (Maverick) را حمل و پرتاب کنند.
F/A-۱۸C of the Swiss Air Force taxis for takeoff
دو سال بعد, مدلهای C و D به قابلیت عملیات در شب مجهز شدند. ضمنن اجزاء جدیدی نیز اضافه شدند: غلاف ناوبر حرارت‏یاب ([url=http://www.thales-optronics.com/dos/products/air/details/navflir.shtml]NAVFLIR[/url])، تعبیهٔ جایگاهی برای نمایشگر سربالا (HUD)، عینک ویژهٔ دید در شب (NVG)، چراغ‏های مخصوص درون آلات دقیق جهت عدم تداخل با عینک دید در شب، یک نقشهٔ دیجیتالی از منطقهٔ نبرد به همراه نمایشگر رنگی مخصوص آن. رادار F/A-۱۸C مجهز به سنسوری جهت شبیه‏سازی زمین است که این امر توسط امواج رادار دقیق و قدرتمند داپلر از سطح زمین انجام می‏شود. این نقشهٔ تهیه شده، به خلبان این امکان را می‏دهد تا به اهداف زمینی در شرائط نامساعد جوی یا در حالتی که دید ضعیفی وجود دارد، حمله کند. ضمن اینکه با توجه به نقشه و اهداف مشخص شناسایی شده روی آن، موقعیت دقیق هواپیما در آسمان مشخص می‎شود، همچنین این نقشه، قابلیت بمباران دقیق و موثر را بیشتر می‏کند. انواع جدیدتر ساخته شدهٔ F/A-۱۸C از سال ۱۹۹۴ به بعد، به رادار ارتقاء یافتهٔ [url=https://wrc.navair-rdte.navy.mil/warfighter_enc/weapons/SensElec/RADAR/anapg۷۳.htm]APG-۷۳[/url] مجهز شدند که این رادار دقت بیشتری داشت و تصاویر بسیار تمیزتری در صفحهٔ اسکن خود به نمایش می‏گذاشت.
▪ سوپر هورنت: F/A-۱۸E/F Super Hornet
● تفاوت سوپرهورنت با مدل معمولی
جنگندهٔ چندماموریتهٔ F/A-۱۸E/F موسوم به «سوپرهورنت» در واقع مدلی ارتقاء یافته از جنگنده‏های مدل C و D می‌باشد که پیشتر قابلیت عملیات در شب به آنها افزوده شده بود. سوپرهورنت فرماندهی گروه عملیات رزمی هواپیماهای ناونشین را فراهم خواهد آورد زیرا دارای برد پروازی بیشتر و قابلیت حمل مهماتی است که توسط جنگنده‌های بازنشستهٔ A-۶ حمل می‏شود. مدلهای E و F (نسبت به مدلهای قبلی) دارای ۴٫۲ فوت درازای بیشتر، ۲۵٪ مساحت بال بیشتر و قابلیت حمل ۳۳٪ بیشتر سوخت در مخازن داخلی هستند که این سوخت اضافه تا ۴۱٪ برد عملیاتی و تا ۵۰٪ استقامت پروازی آنها را افزایش می‏دهد.
● کابین بسیار پیشرفتهٔ سوپرهورنت
در سوپرهورنت همچنین دو جایگاه حمل مهمات باهم ادغام شده‎اند. این به معنی افزایش میزان بارگذاری مهمات به دلیل مخلوط کردن محل بارگذاری انواع جنگ افزارهای هوا به هوا یا هوا به زمین می‎باشد. سوپرهورنت همچنین می‎تواند انواع مختلفی از تسلیحات به اصطلاح هوشمند را حمل کند. از جملهٔ این مهمات می‏توان به جدیدترین بمبهای هدایت شونده به وسیلهٔ ماهواره نظیر JDAM و JSOW اشاره کرد.
سوپر هورنت می‌تواند ۱۷٫۷۵۰ پاوند (۸۰۳۲ کیلوگرم) مهمات را در ۱۱ مقر خارجی حمل تسلیحات بارگذاری نماید. این جنگنده دارای راداری مخصوص کار در همه نوع شرائط آب و هوایی است که دارای توانایی رهگیری اهداف هوایی و سیستمی جهت افزایش دقت در پرتاب بمبهای عادی یا هدایت شونده‌است. دو محل بارگذاری در نوک بالها، چهار مقر در زیر بالها برای حمل سوخت یا مهمات هوا به زمین و دو مقر در زیر بدنه و نزدیک دماغهٔ هواپیما جهت نصب موشکهای هوا به هوای اسپارو یا غلافهای شناسایی و یک محل در مرکز بدنه برای حمل مخازن سوخت یا تسلیحات هوا به زمین است. ضمن اینکه یک مسلسل ۲۰ میلی متری از نوع M۶۱ A۱ Vulcan در نوک هواپیما تعبیه شده‌است. میزان حمل بارگذاری در سوپرهورنت به میزان ۹۰۰۰ پاوند افزایش یافته‌است و قدرت موتور آن نیز از کشش ۳۶۰۰۰ پاوند به ۴۴۰۰۰ پاوند افزایش یافته‌است. در این جنگنده از دو موتور پرقدرت توربوفن ساخت جنرال الکتریک به نام F۴۱۴ استفاده شده‌است. اگرچه در مدلهای جدیدتر ساخته شدهٔ C و D به میزان کمی از تکنولوژی مدرن استفاده شده‌است، ولی در مدلهای E و F از ابتدا و به طور گسترده از تکنولوژی‏های نوین استفاده شده و توان دفاعی آن نیز افزایش قابل توجهی یافته‌است. سیستم پیشرفتهٔ جستجوگر مادون قرمز ساخت هیوز (ATFLIR)، سیستم اصلی هدفیابی جنگنده‏های E و F به شمار می‏رود. این سیستم همچنین قرار است در مدلهای قبلی F/A-۱۸ نیز نصب شود. غلاف ساخت هیوز، دارای جهت‏یاب و هدف‏یاب مادون قرمز بسیار دقیق اهداف می‏باشد و از تکنولوژی نسل سوم این نوع غلافها در آن استفاده شده‌است (MWIR) که در میان هواپیماهای موجود، تکنولوژی بسیار برجسته‏ای به شمار می‏رود. ATFLIR مخفف The Hughes Advanced Targeting Forward-Looking Infra-Red MWIR مخفف mid-wave infrared اکنون پروژهٔ ارتقاء مدلهای یک نفرهٔ C و دو نفرهٔ D آغاز شده‌است. اگرچه تا حد زیادی ظاهر مدلهای C و D به هم شبیه‌است، ولی خروجی طرح ارتقاء، شامل دو گونهٔ مختلف از F-۱۸ خواهد بود که عمدهٔ تمرکز برنامهٔ ارتقاء، بر روی قابلیت عملیات در شب خواهد بود. زمانی، F-۱۸B تنها جنگنده‏ای آموزشی بود ولی در جنگندهٔ F-۱۸D، کابین عقب، مملو از نمایشگرهای رنگی چندمنظوره و کلیدهای رهاسازی سلاح و کنترل آنها می‏باشد که این امر به F-۱۸، قابلیت فرماندهی، پیشتازی عملیات و هدایت سایر جنگنده‏ها را جهت هدف‏یابی و نابودسازی اهداف، می‏دهد.
تولید مدلهای C و D در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ پایان یافت و به جای آنها F/A-۱۸E و F/A-۱۸F (سوپرهورنت) در خط تولید قرار گرفته‌است. مدلهای کنونی A و B قرار است تا پایان سال ۲۰۱۵ و مدلهای C و D تا پایان سال ۲۰۲۰ در خدمت باقی خواهند ماند. F-۱۸ امروزه، انبوهی از مشتریان خارجی را برای خرید در پیش رو می‏بیند.
● غلافهای جستجوگر هورنت
در مدل F/A-۱۸C که مجهز به تجهیزات عملیات در شب شده‌است، یک غلاف مخصوص نصب می‏شود. این غلاف، ساخت کمپانی هیوز است و با کد AN/AAR-۵۰ شناخته می‏‎شود. این غلاف شناسایی، اهداف زمینی را از روی حرارت‏شان (نظیر شلیک گلوله یا گرم بودن موتور ادوات زمینی) تشخیص می‏دهد. غلاف هدف‏یاب دیگر، با کد Loral AN/AAS-۳۸ شناخته می‏شود. این غلاف با نام Night Hawk FLIR نیز شناخته می‎شود و عملکردش نیز بر اساس حرارت‏یابی از اهداف زمینی است. وسیلهٔ دیگر، دوربینی قوی جهت دید و شناسایی اهداف زمینی در شب است. این وسیله به نام GEC Cat&#۰۳۹;s Eyes شناخته می‏شود. تعداد ۴۸ فروند جنگندهٔ F/A-۱۸D (نوع دو نفره) به مدل RC (شناسایی – تجسسی) تغییر یافته‏اند. به همین منظور، به جای مسلسل استاندارد اف۱۸ که M۶۱ A۱ نام دارد، یک جایگاه شناسایی از نوع الکترواپتیکالی نصب می‎‏شود. این جایگاه ویژه، دارای یک برجستگی است که در واقع یک دوربین بسیار قوی چشمی با دو غلطک متحرک (جهت حرکت دادن لنز به اطراف) می‎‏باشد. ضمنن تمام مشاهدات، بر روی یک نوار ویدئو ضبط می‏شوند. RC مخفف reconnaissance
● هورنت و عملیات طوفان صحرا
در اولین روز عملیات طوفان صحرا، دو جنگندهٔ F/A-۱۸ در حالی که عازم عملیات بمباران بوده و روی هرکدام ۴ بمب ۲۰۰۰ پاوندی بارگذاری شده بود، موفق شدند دو میگ عراقی را سرنگون کنند، سپس بمبهای خود را بر روی اهداف تعیین شده، رها ساختند. در مدت زمان جنگ خلیج فارس، اسکادرانهای نیروی دریایی ایالات متحده، سپاه تفنگداران و F/A-۱۸‌های کانادایی، هر ساعت عملیات رزمی داشتند و رکوردی را در زمینهٔ قابلیت اطمینان در طول نبرد با حمل و فروانداختن دهها تن بمب بر روی عراق، برجای گذاشتند. (لازم به ذکر است که یک فروند F/A-۱۸C نیروی دریایی ایالات متحده در روز ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ در یک نبرد هوایی با یک فروند MiG-۲۵PD عراقی، سرنگون گشت)
نیروی دریایی ایالات متحده به تاریخ ۱۸ می‌۱۹۹۸ اعلام کرد که اسکادرانهای F/A-۱۸ خود را از ساحل شرقی به پایگاه نیروی دریایی در ساحل ویرجینیا (Oceana) و پایگاه سپاه تفنگداران در Beaufort (شهری در ساحل کارولینای جنوبی) منتقل می‏کند. به همین دلیل ۹ اسکادران عملیاتی، شامل ۱۵۶ فروند هواپیما به Oceana انتقال یافتند و ۲ اسکادران دیگر شامل ۲۴ فروند هواپیما نیز به Beaufort منتقل شدند. اولین اسکادران در پائیز ۱۹۹۸ منتقل شد و در کل انتقال ۱۱ اسکادران عملیاتی تا پایان اکتبر ۱۹۹۹ تکمیل گشت.
در تمام طول مدت خدمت این جنگنده‏ها، هرساله سیستم‏های تسلیحاتی، سنسورهای مربوطه و غیره ارتقاء می‏یابند. آخرین سری از جنگنده‏های F/A-۱۸C/D که ارتقاء یافتند به سیستم‏های چون عملیات در شب، سیستم افزایش دقت در هدف‏گیری، تکنولوژی کاهش دیده شدن توسط رادار دشمن و غیره مجهز شدند. ای در حالی است که هیچکدام از این سیستم‏ها تا سال ۱۹۹۱ بر روی مدلهای A و B وجود نداشتند و سطح سیستم‏های آویونیک، الکتریک و مقدورات پروازی برای ارتقاء محدودیت داشتند. علاوه بر اینها، نقص دیگری نیز در طراحی این جنگنده وجود داشت و آن این بود که هنگامی که در مدلهای ‍C و D، جنگندهٔ خالی با مهمات و سوخت کامل بارگذاری می‌شد، به هنگام انجام ماموریت‏ایش، دچار کمبود سوخت شده و نمی‏توانست به همهٔ اهداف تعیین شده‏اش حمله کند و از این رو گاهن با مهمات مصرف نشده و حداقل سوخت به ناو هواپیمابر باز می‏گشت. در واقع برد پروازی کافی برای ماموریتهای تعیین شده‏اش نداشت.
● مشخصات فنی
▪ تاریخچه اولین پرواز
F-۱۸A به تاریخ ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸ F-۱۸C به تاریخ ۳ سپتامبر ۱۹۸۶ F-۱۸D به تاریخ ۶ می‌۱۹۸۸
▪ ورود به خدمت
F-۱۸A به تاریخ ۷ ژانویه ۱۹۸۳ F-۱۸D به تاریخ نوامبر ۱۹۸۹
▪ خدمه
F/A-۱۸ A/C = یک نفر F-۱۸D = دو نفر، یک خلبان و یک افسر تسلیحات
▪ قیمت
۳۵ میلیون دلار (سال ۲۰۰۳) برای مدل F/A-۱۸E
▪ ابعاد
طول: ۵۶ فوت = ۱۷٫۰۷ متر فاصلهٔ دو سر بالها: ۳۷٫۵۰ فوت = ۱۱٫۴۳ متر ارتفاع: ۱۵٫۲۵ فوت = ۴٫۶۶ متر سطح بالها: ۴۰۰ فوت مربع = ۳۷٫۱۶ متر مربع
▪ اوزان
وزن خالی: ۲۳٫۰۵۰ پاوند = ۱۰٫۴۵۵ کیلوگرم وزن عادی برای برخاستن: ۳۶٫۷۱۰ پاوند = ۱۶٫۶۵۰ کیلوگرم (جهت ماموریت نبرد هوایی) ۴۹٫۲۲۵ پاوند = ۲۲٫۳۳۰ کیلوگرم (جهت عملیات تهاجمی زمینی)
حداکثر وزن قابل برخاستن: ۵۶۰۰۰ پاوند = ۲۵٫۴۰۰ کیلوگرم
▪ حجم مخازن سوخت
مخزن داخلی: ۱۰٫۸۶۰ پاوند = ۴٫۹۲۵ کیلوگرم مخزن خارجی: ۶٫۷۳۰ پاوند = ۳٫۰۵۵ کیلوگرم حداکثر وزن قابل بارگذاری: ۱۵٫۵۰۰ پاوند = ۷۰۳۰ کیلوگرم
▪ پیشرانه
دو موتور توربوفن ساخت جنرال الکتریک از نوع F۴۰۴-۴۰۰ با قابلیت پس‏سوز کشش هر موتور: ۳۲۰۰۰ پاوند = ۱۴۲٫۴۰۰ نیوتن با استفاده از پس‏سوز
▪ عملکرد
حداکثر سرعت: ۱۱۹۰ مایل بر ساعت = ۱۹۱۵ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۴۰۰۰۰ فوتی (۱۲۱۹۰ متری) = ۱٫۸ ماخ نرخ اوج‏گیری: ۴۵۰۰۰ فوت در دقیقه = ۱۳۷۱۵ متر بر دقیقه سقف پرواز خدمتی: ۵۰۰۰۰ فوت = ۱۵۲۴۰ متر
▪ برد پروازی
در حالت شکاری (fighter mission) = ۸۰۰ ناتیکال مایل = ۱۴۸۰ کیلومتر (رفت و برگشت) در حالت تهاجمی (attack mission) = ۱۱۵۰ ناتیکال مایل = ۲۱۳۰ کیلومتر (رفت و برگشت) برد عبوری: ۱۸۰۰ ناتیکال مایل = ۳۳۳۵ کیلومتر (با سه مخزن سوخت خارجی)
حد تحمل شتاب ثقل: نامعلوم (بنا بر گزارشی حدود ۷٫۵ برابر g)
▪ تسلیحات
مسلسل ۲۰ میلی متری M۶۱A۱ Vulcan با ۵۷۰ تیر فشنگ ۷ جایگاه حمل بار در زیر بدنه و بالها و دو جایگاه در نوک بالها
▪ تسلیحات هوا به هوا
موشک میان برد AIM-۷ (اسپارو) موشک کوتاه برد حرارت یاب AIM-۹ (سایدوایندر) موشک میان برد AIM-۱۲۰ (آمرام) موشک کوتاه برد AIM-۱۳۲ (آسرام)
▪ تسلیحات هوا به سطح
AGM-۴۵ Shrike (شرایک) AGM-۶۲ Walleye (وال‏‎آی) AGM-۶۵ Maverick (ماوریک) AGM-۸۴ Harpoon (ضدکشتی) AGM-۸۴ SLAM AGM-۸۴ SLAM-ER AGM-۸۸ HARM (ضد رادار) AGM-۱۲۳ Skipper AGM-۱۵۴ JSOW
▪ بمب
GBU-۱۰/۱۲/۲۴ Paveway (هدایت لیزری) GBU-۱۵ EO-guided (هدایت الکترواپتیکالی) GBU-۲۹/۳۰/۳۱/۳۲/۳۵ JDAM (هدایت شونده توسط ماهواره) بمبهای هسته‎‏ای B-۵۷ و B-۶۱ (استحکام‏شکن) Mk ۸۲/۸۳/۸۴ GP Mk ۲۰ Rockeye BLU-۱۰۷ Durandal CBU-۵۹ (بمب خوشه‏ای)
▪ سایر موارد
غلافهای اغتشاش‏گر الکترونیکی (ECM pod) غلافهای راکت انداز
Four F/A-۱۸Fs of VFA-۴۱ «Black Aces» fly over the Pacific in a stack formation in ۲۰۰۳. Note AN/ASQ-۲۲۸ ATFLIR pods on the first and third aircraft, and a buddy store tank on the fourth aircraft.
● کشورهای داری اف-۱۸
F/A-۱۸ در مدلهای A، B، C و D سالها برای نیروی دریایی ایالات متحده و هشت کشور خارجی خدمت کرد. این کشورها عبارتند از: استرالیا، کانادا، فنلاند، کویت، مالزی، اسپانیا، سوئیس و تایلند. اگرچه چشم اندازی برای تولید آتی مدلهای C و D دیده نمی‏شود، ولی این جنگنده‏ها سالها به منظور پرکردن خلاء جنگنده‏های ناونشین در نیروی دریایی ایالات متحده تا ورود به خدمت جنگنده‎های بزرگتر، دورپروازتر و باقابلیت‏تر مدلهای E و F در خدمت باقی خواهند ماند. سایر دارندگان اف-۱۸ به شرح زیر می‌باشد:
▪ استرالیا
Royal Australian Air Force
▪ کانادا
Canadian Forces
▪ فنلاند
Finnish Air Force
▪ کویت
Kuwait Air Force
No ۲۵ Squadron, Ali Al Salem military air base
No ۴ Squadron, Ali Al Salem military air base
▪ مالزی
Royal Malaysian Air Force
▪ اسپانیا
Spanish Air Force
Ala de Caza ۱۵ (۱۵th Fighter Wing) Zaragoza AB, with ۳۰ A+ and six B+ shared between Squadrons ۱۵۱, ۱۵۲ and ۱۵۳
Ala de Caza ۱۲, Torrejon AB (Squadron ۱۲۱ and ۱۲۲) with ۳۰ A+ and six B+.
Ala de Caza ۴۶, Gando AB (Canary islands), formed by Squadron ۴۶۲ with ۲۱ F-۱۸s.
ـ الگو:SWI
Swiss Air Force
۱۷ Tactical Squadron, Payerne
۱۸ Tactical Squadron, Payerne
۱۱ Tactical Squadron, Dübendorf[نیازمند منبع]
▪ ایالات متحده آمریکا
United States Navy
United States Marine Corps
● انواع تولید شده
▪ YF-۱۷ Cobra جنگندهٔ تولید شده در طرح مناقصهٔ ساخت «جنگندهٔ سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده؛ اگرچه هیچگاه انتخاب نشد ولی نیروی دریایی از طرح آن برای تولید F/A-۱۸ Hornet استفاده کرد.
▪ F/A-۱۸A اولین مدل تولید شده به تعداد ۳۷۱ فروند.
▪ AF-۱۸A نوع یک نفره‏ای که توسط نیروی هوایی کانادا خریداری شد. این مدل بر اساس F-۱۸A ساخته شد ولی اکنون همگی به سطح مدل F-۱۸C ارتقاء یافته‏اند و قرار است تا سال ۲۰۱۱ در خدمت باقی بمانند. تعداد تولید شده: ۵۷ فروند
▪ ATF-۱۸A نوع دو نفرهٔ آموزشی جهت نیروی هوایی استرالیا که بسیار شبیه به مدل F-۱۸B می‏باشد. تعداد تولید شده: ۱۸ فروند
▪ CF-۱۸A / CF-۱۸۸A نوع یک نفره‏ای که توسط نیروی هوایی کانادا خریداری شد و بر اساس F-۱۸A ساخته شده‌است با این تفاوت که دارای سیستم شناسایی اهداف در شب می‏باشد که در مدل A وجود ندارد. همچنین دارای سیستم ILS (سیستم فرود ایمن) و توانایی حمل غلافهای راکت‏انداز LAU-۵۰۰۳ می‏باشد. کانادا قصد دارد این جنگنده‏ها را تا سال ۲۰۱۷ عملیاتی نگه دارد. تعداد تولید شده: ۹۸ فروند
▪ EF-۱۸A / C-۱۵ نوع یک نفره‏ای که توسط نیروی هوایی اسپانیا خریداری شد و بر اساس F-۱۸A ساخته شده‌است، اما همگی تا سطح استاندارد نزدیک به مدل F-۱۸C ارتقاء یافته‏اند. تعداد تولید شده: ۶۰ فروند
▪ RF-۱۸A نوع شناسایی که به تعداد بسیار اندک ساخته شده‌است و برای امور تحقیقاتی در اختیار نیروی دریایی و سازمان ناسا قرار دارد.
▪ F/A-۱۸B / TF/A-۱۸A نوع دو سرنشینهٔ آموزشی، تولید شده به تعداد ۴۰ فروند
▪ CF-۱۸B / CF-۱۸۸B نوع دو سرنشینهٔ آموزشی برای کانادا، تولید شده به تعداد ۴۰ فروند
▪ EF-۱۸B / CE-۱۵ نوع دو سرنشینهٔ آموزشی برای اسپانیا، تولید شده به تعداد ۱۲ فروند
▪ F/A-۱۸C نوع ارتقاء یافتهٔ مدل تک سرنشینه که قابلیت پرتاب موشک هوا به هوای AIM-۱۲۰ (آمرام) و موشک هوا به زمین AGM-۶۵ (ماوریک) به آن افزوده شده‌است. همچنین سیستم‏های الکترونیک آن ارتقاء یافته، نوع جدیدی از صندلی پرتاب شونده بر رویش نصب شده و باریکه‏های کوچکی به لبه‎های حملهٔ بالها جهت کاهش اثرات نوسانات پروازی و افزایش میزان زاویهٔ حمله، بدان افزوده شده‌است. تعداد تولید شده: ۳۵۵ فروند
▪ KF-۱۸C نوع تک سرنشینه‏ای که به کویت فروخته شده و براساس F-۱۸C ساخته شده‌است. تعداد تولید شده: ۳۲ فروند
▪ KAF-۱۸D نوع دوسرنشینهٔ آموزشی مخصوص کویت. تولید شده به تعداد ۸ فروند
▪ F/A-۱۸F landing.F/A-۱۸D نوع دو سرنشینه مخصوص عملیات در شب، جهت سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده، شامل سیستم‏های الکترونیکی ارتقاء یافتهٔ مشابه مدل C.
▪ F/A-۱۸E/F مهمترین مدل ارتقاء یافته از جنگندهٔ F-۱۸ موسوم به «[b]سوپر هورنت[/b]» با بدنه‏ای کشیده‏تر و بالهای بزرگتر.
▪ Hornet ۲۰۰۰ مدل جدیدی که توسط شرکت مک‏دانل‏داگلاس پیشنهاد داده شده‌است با بال و دم بزرگتر، بدنهٔ کشیده‏تر، موتورهای جدیدتر، کابین دیجیتالی بسیار پیشرفته‏تر، که احتمالن جایگزین مدلهای E و F خواهد شد.
● سابقهٔ عملیاتهای انجام شده
▪ لیبی – عملیات ال دورادو کانیون – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده – به سال ۱۹۸۶ (Operation El Dorado Canyon)
▪ عراق – عملیات طوفان صحرا – اجرا شده توسط کانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال ۱۹۹۱ (Operation Desert Storm)
▪ عراق – سلسله عملیات مراقبت هوایی در منطقهء‌ جنوبی پرواز ممنوع بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ – اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده (Operation Southern Watch)
▪ بوسنی و هرزگوین – اجرا شده توسط اسپانیا، کانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال ۱۹۹۵ (Operation Deliberate Force)
▪ عراق – عملیات روباه صحرا – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده به سال ۱۹۹۸ (Operation Desert Fox)
▪ کوزوو – عملیات نیروهای متفقین – اجرا شده توسط اسپانیا، کانادا و نیروی دریایی ایالات متحده به سال ۱۹۹۹ (Operation Allied Force)
▪ افغانستان – عملیات آزادسازی افغانستان - اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال ۲۰۰۱ تاکنون (Operation Enduring Freedom)
▪ عراق – عملیات آزادسازی عراق - اجرا شده توسط استرالیا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال ۲۰۰۳ تاکنون (Operation Iraqi Freedom)
● پایان کار گربهٔ افسانه‏ای گرومن:
جایگزینی سوپرهورنت به جای بهترین رهگیر جهان با تفاصیلی که در مورد قابلیتهای عالی F/A-۱۸E/F گفته شد، این جنگنده ثابت کرده‌است که می‏تواند به طور گسترده در نیروی دریایی ایالات متحده به خدمت گرفته شود. از این رو قرار است با ورود به خدمت ۵۴۸ فروند سوپرهورنت، جنگنده‏های F/A-۱۸A و F-۱۴D حداکثر تا پایان سال ۲۰۱۰ همگی از ردهٔ خدمت خارج می‎شوند. قرار است در هر ناو هواپیمابر، ۱۲ فروند F/A-۱۸E و ۱۴ فروند F/A-۱۸F به کار گرفته شوند. چهار یا پنج فروند از این جنگنده‏ها، به عنوان سوخت‏رسان عمل خواهند کرد. علاوه بر اینها، مدل دوسرنشینهٔ EA-۱۸G Growler (گراولر) به عنوان هواپیمای جنگ الکترونیک، جایگزین هواپیماهای قدیمی EA-۶B Prowler خواهند شد. در هر ناو هواپیمابر یک دستهٔ ۶ فروندی از EA-۱۸‌ها به خدمت گرفته خواهند شد.
هرچند نیروی دریایی تمایل دارد دسته‏ای ۱۰۰۰ فروندی از سوپرهورنت‏ها را تا سال ۲۰۳۰ به خدمت گیرد، ولی برنامه‏‎های جدیدی چون جنگندهٔ F-۳۵ نیز در حال اجرا هستند و ممکن است زودتر از این زمان، عمر سوپرهورنت‏ها تمام شود. امروزه مشتریان بسیاری برای جنگنده‏های F/A-۱۸E/F پیدا شده‏اند، از جمله سنگاپور و مالزی که تمایل زیادی برای به خدمت‏گیری نوع صادراتی سوپرهورنت اعلام کرده‏اند. سوپرهورنت اگرچه جنگنده‏ای فوق‏العاده بر علیه اهداف زمینی و دریایی است ولی نسبت به F-۱۴D توانایی بسیار اندکی در رهگیری دوربرد هواپیماها و موشکهای کروز دشمن دارد و این بزرگترین نقطهٔ ضعفی است که با از رده خارج کردن تامکتها، ناوهای هواپیمابر را مورد تهدید موشکهای کروز و دوربرد بمب‏افکن‏های دورپرواز دشمن نظیر Tu-۹۵ و Tu-۱۶۰ قرار خواهد داد.

منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «F/A-۱۸ Hornet»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۸). مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «F/A-۱۸ Super_Hornet»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۸).
وب سایت:[۱] وب سایت:[۲]
برگرفته از «http://fa.wikipedia.org/wiki/%D۸%A۷%D۹%۸۱-%DB%B۱%DB%B۸%D۹%۸۷%D۹%۸۸%D۸%B۱%D۹%۸۶%D۸%AA»

منبع : ویکی پدیا