قشر ی گری

قشری گری یکی از آسیب های تربیتی مهدویت است.
منظور از آن، جمود بر ظواهر متون دینی، در فهم، وظواهر مناسک شریعت، در مقامِ عمل است . قشری گری از این جهت آسیب زاست که انسان را در قشر دین متوقف می سازد وبه این ترتیب، خود فرد را از دین بی بهره، ودیگران را در دام بدفهمی گرفتار می سازد.
قشری گری در دین، مانع فهم عمق معارف دینی می گردد واز این رو بستری برای رشدکج فهمی و انحراف وبدعت است . نمونه بارز این امر در زمان حکومت حضرت علی (ع) توسط خوارج آشکارگردید؟ کسانی که حاضر نشدند به ورق های کاغذین قرآن تعرض کنند، اما سرانجام بر آن شدند تا قرآن ناطق را خاموش کنند. این گونه قشری گری، همیشه درکمین تربیت دینی است.
در دوران غیبت امام مهدی (ع) نیز همواره این تهدید وجود دارد. ذهن ها واندیشه های خام برخی متدینان، آنان را به بدفهمی وبدعت وامی دارد، چنان که به هنگام ظهور مهدی (ع)، سخنان او و احکام دینی که او مطرح می سازد، در نظر مردم جدید وناشناخته است وقشری بودن افراد، آنان را به تعبیرهای نادرست از احکام دینی خواهد کشاند.
امام صادق (ع) به این نکته اشاره دارد، آن جا که می فرماید: قائم (ع) در جریان پیکار خود، با اموری رو به رو می گرددکه رسول خدا(ص) با آن ها رو به رو نشد.
همانا رسول خدا(ص) در حالی به سوی مردم آمد که آنان، بت های سنگی و چوب های تراشیده را می پرستیدند، ولی علیه قائم (ع) می شورند وکتاب خدا را علیه او تأویل می کنند و بر اساس آن با او می جنگند. (۱)
بنابراین، یکی از آسیب هایی که درکمین تربیت مهدوی قرار دارد این است که افراد تحت تربیت، ذهن واندیشه هایی خام داشته باشند ومعارف دین را در حد فهم های قاصر خود، محدود و محصور سازند. (۲)

۱- غیبهٔ نعمانی ص ۲۹۷.
۲- برترین های فرهنگ مهدویت در مطبوعات ص ۵۴.

منبع : مرکز اطلاع‌رسانی آل بیت