گیاه وشا

گیاهی است با بن ساقه ضخیم و قطور. دارای برگ های رشته ای طوقه ای فراوان. ساقه به ارتفاع ۲۵۰- ۱۸۰ سانتیمتر در ابتدا به رنگ كاهی سبزفام و سپس به رنگ قهوه ای فام. گره ها متورم و كلفت نیستند. كلیه برگ های قاعده ای سه بار بریده، اولین قطعات دارای بریدگی های شانه ای به ندرت با بریدگی های دوبارشانه ای، میوه ها مستطیلی پهن به رنگ قهوه ای- بنفش، در ابتدا كرك آلود و سپس بدون كرك است. ریشه ۴-۳ساله گیاهان مذكور دارای مغز سفیدرنگ است. در مجاری ترشحی ساقه و ریشه گیاه، شیره ای شیری رنگ جریان دارد كه فرآورده دارویی آن محسوب می شود و بر اثر گزش حشرات و با ایجاد زخم و خراش تحت اثر عوامل مختلف طبیعی یا وارد آوردن خراش و زخم توسط ابزارهای مخصوص از پوست ساقه و یا ناحیه یقه گیاهان مذكور به خارج ترشح می شود. در تجارت وشا به دو صورت اشكی و توده ای عرضه می شود. وشا طی ماه های خرداد و تیر جمع آوری می شود. و حاوی ۳/۰- ۱/۰ درصد روغن فرار، ۷۰- ۶۵ درصد رزین و صمغی مشابه صمغ عربی است. وشا به عنوان خلط آور و ضداسپاسم مورد مصرف قرار می گیرد. در طب گذشته وشا به صورت موضعی در درمان حساسیت پوستی مانند كهیر، ضددرد و ضدالتهاب مورد استفاده قرار می گرفته است. اثرات ضدمیكروبی روغن فرار این گیاه تائید شده است. گونه ammoniacum انحصاری ایران است و در مناطق نیمه بیابانی و مراتع حاشیه كویری گسترش دارد.

سحر شهنازی

منبع : روزنامه شرق