در خط آتش - IN THE LINE OF FIRE

سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : کلمبیا
کارگردان : ولفگانگ پترسن
فیلمنامه‌نویس : جف مگوایر
فیلمبردار : جان بیلی
آهنگساز(موسیقی متن) : انیو موریکونه
هنرپیشگان : کلینت ایست وود، جان مالکوویچ، رنی روسو، دیلن مک درمت، گاری کول، فرد دالتن تامسن، جان ماهونی و گریگوری آلن ویلیامز
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۹ دقیقه


ـ ̎فرانک هاریگن̎ (ایست‌وود)، مأمور مخفی کهنه‌کار امریکائی، در حال تحقیق در باب تهدید احتمالی به جان رئیس جمهور امریکاست: او و همکارانش آپارتمانی را در واشینگتن پیدا کرده‌اند که در و دیوارش پوشیده از عکس‌های ̎جان کندی̎ و سایر قربانیان ترور شده بوده است. بعدتر مردی به نام ̎بوت̎ (مالکوویچ) با ̎هاریگن̎ تماس می‌گیرد و می‌گوید که خیال دارد رئیس جمهور را بکشد. ̎بوت̎ ضمناً با اطلاعاتی که در اختیار ̎هاریگن̎ می‌گذارد، نشان می‌دهد که زندگی حرفه‌ای او را خوب می‌شناسد و می‌داند که هنگام قتل ̎کندی̎ او نیز در صحنه حضور داشته است. رئیس ̎هاریگن̎ معتقد است که تهدید ̎بوت̎ را باید جدی گرفت و از رئیسش می‌خواهد که او را مأمور محافظت از رئیس جمهور کند. در حالیکه ̎هاریگن̎ اتوموبیل رئیس جمهور را اسکورت می‌کند، ̎بوت̎ مراقب او است. ̎بوت̎ دوباره با ̎هاریگن̎ تماس می‌گیرد و به خاطر شکستش در محافظت از ̎کندی̎ او را به باد تمسخر می‌گیرد و جزئیات زندگی خصوصی و مشکلاتش را به رخش می‌کشد. ̎بوت̎ با استفاده از نام قلابی یک کمپانی، یک حساب بانکی باز می‌کند و برای از بین‌بردن شواهد و مدارک، متصدی بانک و نامزدش را می‌کشد. ̎بوت̎ از این حساب برای کمک به بودجهٔ انتخاباتی ریاست جمهوری استفاده می‌کند و به این ترتیب به همایش ریاست جمهوری در لس‌آنجلس دعوت می‌شود. هنگام اسکورت رئیس جمهور، ̎هاریگن̎، ̎بوت̎ را که تغییر قیافه داده، می‌شناسد و تعقیبش می‌کند. ̎بوت̎ فرار می‌کند ولی مدارکی جا می‌گذارد که محرمانه تلقی شده و در دسترس ̎هاریگن̎ قرار نمی‌گیرند. ̎هاریگن̎ و دستیارش، ̎ آل‌داندری̎ (مک درمت) با استفاده از یک سرنخ به خانهٔ ̎بوت̎ در فینیکس می‌روند و در آنجا دو مأمور سیا هویت واقعی ̎بوت̎ را برملا می‌سازند: او ̎میچ لیری̎ نام دارد و قبلاً یکی از آدم‌کش‌های ̎سیا ̎ بوده که از کار اخراج شده است.
ـ تریلری خوش آب و رنگ و شکل یافته که بیش از هر چیز مدیون فیلمنامهٔ دقیق مک گوایر و بازی فوق‌العادهٔ مالکوویچ است. اصلی‌ترین ویژگی کار پترسن در این فیلم، باورپذیر کردن کل خط داستانی است؛ اینکه تماشاگر ایست‌وود را در مقام یکی از محافظان جان ف. کندی در روز ترور بپذیرد و بعد بتواند با او هم ذات‌پنداری کند و استفادهٔ ظریف از فیلم‌های خبری آن زمان با حضور ایست‌وود این باورپذیری را بیش از پیش می‌کند. شخصیت‌ قهرمان تنهای پا به سن گذشتهٔ ایست‌وود اینجا بهتر از سایر کارهای سال‌های اخیر او درآمده و همین هم سبب می‌شود شخصیت او در مقابله با شخصیت مالکوویچ کم نیاورد.