استاندارد جدید wimax برای شبكه‌های شهری بی‌سیم، بازار دستیابی به اینترنت را متحول خواهد كرد.امروزه یافتن و خریدن یك كامپیوتر كیفی كه مجهز به تراشه Wi-Fi نباشد، كاری دشوار است، دكمه‌ای كه به كاربران كامپیوترهای همراه اجازه دستیابی به اینترنت را فارغ از مكانی كه كاربر در آن حضور دارد می‌دهد. بدین‌ترتیب از اتاق غذاخوری، اتاق نشیمن و یا كافی‌شاپ می‌توان به اینترنت وصل شد. عموم مردم بهWi-Fi به عنوان یك ایستگاه مركزی كاری كه می‌تواند ارتباط را بین چندین كاربر به‌طور یكسان به اشتراك بگذارد علا‌قمندند. البته با این محدودیت كه فاصله كاربران برای محیط داخلی (indoor) كمتر از ۱۰۰ متر و برای محیط خارجی(outdoor) كمتر از ۴۰۰ متر باشد. اما استاندارد جدیدی معرفی شده است كه عملاً توانایی Wi-Fi را زیر سؤال برده است. این استاندارد معروف بهwimax می‌باشد كه باعث ایجاد ارتباطات بی‌سیم اینترنتی با پهنای باند بالا با سرعتی نزدیك به Wi-Fi كه محدودیت‌های آن را هم ندارد یعنی تا فواصل بالای حدود ۵۰ كیلومتر را هم پشتیبانی می‌كند. شبكه‌های شهری بی‌سیم با سرعت‌های پهنای باند بالا چندان جدید نیستند، اما تجهیزات خاص باندپهن عمدتاً گران قیمت هستند. در حال حاضر شركت‌ها به‌تدریج در حال رسیدن به توافق‌هایی بر روی جزییات استاندارد wimax هستند كه این منجر به كاهش قیمت این تجهیزات خواهد شد. توافقات صنعتی روی جزییاتی نظیر این‌كه چگونه سیگنال‌های wimax را رمزگشایی كنیم تا فركانس‌هایی را ایجاد كنیم كه قابل استفاده باشند و چگونه امكان برقراری ارتباط چندین كاربر تا دستیابی به آن فركانس‌ها را فراهم كنیم، سرانجام به شركت‌هایی نظیر اینتل اجازه خواهد داد تا تراشه كه حاوی قابلیت wimax برای استفاده در تجهیزات بی‌سیم با پهنای باند بالا هستند را بسازند. و در نهایت انتظار می‌رود كه قیمت recieverهای wimax به حدود ۵۰ تا ۱۰۰ دلار یعنی چیزی حدود قیمت DSLها یا مودم‌های كابلی امروزی برسد و این یعنی میلیون‌ها نفر از كاربران بالاخره می‌توانند از سرویس‌های رایج اینترنت استفاده كند و به آسانی از طریق آنتن‌های نصب شده روی بام از هر گوشه شهر به اینترنت وصل شوند. اگرچه ظهور اولیه wimax در حوزه‌های عمومی بوده است، اما با ظهور تدریجی تجهیزات و استانداردها، شاهد موج جدیدی از صنایع كوچك و متوسط بی‌سیم خواهیم بود كه دیگر خطوط گران قیمت ۱T۱/E نیستند و ایستگاه‌های كاری همچنین می‌توانند خدمات خود را در مكان‌هایی بدون خطوط تلفن هم ارایه دهند و این یعنی دستیابی پرسرعت به اینترنت در نواحی دورافتاده‌ای كه غالباً هیچ تجهیزات ارتباطی ندارند. Wimax كه مخفف Woldwide Interoperability for Microware Access می‌باشد، كمی فراتر از یك لیست طولانی از مشخصات تكمیلی و تخصصی كه نمایشگر تجهیزات بی‌سیم كارخانه‌های مختلف كه می‌توانند با سرعت‌های زیاد با هم كار كند، است. این استاندارد با نام IEEE۸۰۲.۱۶ نیز شناخته می‌شود كه از سال ۱۹۹۰ كاربرد آن شروع شده است و نقطه مقابل فناوری‌های اترنت یا Wi-Fi بوده است. یك واحد انتقال‌دهنده wimax می‌تواند صوت، تصویر و سیگنال‌های اطلاعاتی را در طول فواصل بالای ۵۰ كیلومتر (با رعایت خط دید مستقیم) و با سرعتی در حدود ۷۰ مگابیت درثانیه (یعنی سرعتی كه برای دستیابی ۶۰ شركت با سرعت خطوط ۱T یا صدها كاربر خانگی با سرعت DSL كفایت می‌كند) انتقال می‌دهد. اعلان شركت اینتل (در ژانویه ۲۰۰۴) كه موضوع اصلی‌اش در رابطه با wimax بود باعث رونق یافتن سریع این فناوری و توسعه این استاندارد شد.شركت سازنده Centrino قبلاً طی یك ابتكار تراشه‌های Wi-Fi را درون كامپیوترهای كیفی قرار داده بود. اسكات ریچاردسون مدیر گروه بی‌سیم باند پهن شركت اینتل در این رابطه گفت: <ما دنبال این بودیم كه آیا می‌توان همه شهرها را با Wi-Fi تحت پوشش اینترنتی قرار داد یا خیر و این‌كه شاید پوشش اینترنتی دادن یك شهر با تكنولوژی Wi-Fi كار ساده‌ای باشد اما مشكل از این قرار است كه مدیریت این شبكه بسیاربسیار سخت می‌شد و در ضمن Wi-Fi بسیار هم محدود عمل می‌كرد. ریچادسون می‌افزاید: ما متوجه شدیم كه Wi-Fi نیازمند این است كه فراتر از یك تكنولوژی حامل رفتار كند و در ضمن از طیف وسیعی از توانایی‌ها هم بهره‌مند شود.مسلماً wimax كه می‌تواند در فواصل دورتر و تحت بازه وسیعی از فركانس‌ها كار كند، ایده‌آل خواهد بود. پس اینتل شروع به طراحی پردازند‌ه‌های ارتباطی برای كار، تحت این فركانس‌ها (از ۲ تا ۱۱ گیگاهرتز یعنی ناحیه اصلی كه توسط Wi-Fi استفاده می‌شود، امواج مایكرویو و انواع مخصوصی از رادارها) نمود و اولین تراشه را در ماه سپتامبر تولید كردند و سپس شروع به ایجاد و گسترش اتحادیه‌ای به نام اتحادیه wimax نمودند تا محصولات مختلف كارخانه‌ها را در این مورد تأیید كند و مدعیان و پیشگامان این تكنولوژی را مشخص سازند. همچنین Intel Capital، یكی از بخش‌های اصلی شركت اینتل، شروع به سرمایه‌گذاری در چندین شركت نمود تا بتواند wimax را تبدیل به وسیله سودآور نمایند و از آن به بهترین شیوه استفاده كند. شركت speakeasy در سیاتل، یكی از این شركت‌هاست و البته می‌تواند یكی از اولین از گسترش‌دهندگان بازار wimax باشد. این شركت در سال ۱۹۹۴، به عنوان یك كافی‌نت تأسیس شد تا ارتباطات فوق‌العاده سریع DSL را برای بازیگران كسانی كه بازی‌های كامپیوتری مفصل online انجام می دادند یا متخصصینی كه در منزل كار می‌كردند، فراهم آورد اما به‌خاطر این‌كه DSL هم تحت خطوط تلفن كار می‌كند، در نتیجه یك محدودیت ذاتی را با خود به ارث برده است. مثلاً حدود ۳۰ درصد از اهالی شهرهایی كه از خدمات شركت Speakeasy استفاده می‌كنند از مراكز اصلی تلفن دور هستند. به نقل از یكی از مدیران این شركت، همین دوری افراد از مراكز اصلی تلفن مهم‌ترین محرك برای این شركت بود تا به دنبال شیوه‌ها و روش‌های جدیدی باشد و به همین علت، اكنون wimax مهم‌ترین و استراتژیك‌ترین پدیده برای تجارت آنها است. Speakeasy شروع به آزمایش و بررسی فنی تجهیزات wimax با استفاده از تراشه‌های اینتل نموده است و امیدوار است تا اواسط سال ۲۰۰۵ مشتریان زیادی را به خود جلب كند. اگر چه ضرورت استفاده از wimax برای مصرف‌كنندگان، كسب و كارها و مردم در نواحی دورافتاده و صعب‌العبور برای داشتن یك دسترسی خوب و موفقیت‌آمیز و پرسرعت به اینترنت كاملاً واضح و مبرهن است، اما این اتفاق هم یك شبه هم رخ نخواهد داد.در نهایت انتظار می‌رود كه قیمت recieverهای wimax به حدود ۵۰ تا ۱۰۰ دلار یعنی چیزی حدود قیمت DSLهای امروزی یا مودم‌های كابلی امروزی برسد و این یعنی میلیون‌ها نفر از كاربران بالاخره می‌توانند از سرویس‌های رایج اینترنت استفاده كند و به آسانی از طریق آنتن‌های نصب شده روی بام از هر گوشه شهر به اینترنت وصل شوند.و همین مسأله احتمالاً باعث می‌شود مدت زمانی طول بكشد تا صنایع به سود اقتصادی این فناوری دست بیابند و آن را عمومی كنند. پس هنوز هم ساختن شبكه‌ای از اتصال‌دهنده‌ها با ارزش است.ریچاردسون می‌گوید: مردم فكر می‌كنند كه شما می‌توانید تنها یك برج و برج فرستنده اصلی wimax را روی تپه‌ای در اطراف شهر قرار دهید و با آن اینترنت همه شهر را تأمین كنید. اما این همه مسأله نیست، در این‌جا هم دقیقاً مانند شبكه‌های تلفنی با افزایش تقاضا ما مجبور به اضافه كردن برج‌‌های جدید هستیم. اما شركت Tower stream، شركتی كه قصد اضافه كردن wimax را به سرویس‌های خود دارد، اعلام نموده كه این مشكل بدین شیوه حل می‌شود كه می‌توان بر روی ساختمان‌های بلند در شیكاگو، نیویورك، بوستون و شهرهای دیگر، انتقال‌دهنده‌های ویژه wimax را نصب كرد و از یك اینترنت پرسرعت با ساختاری بی‌سیم بهره‌مند شد. ساختاری كه مطمئناً بسیار ارزان‌تر از سیم، فیبرنوری و كابل تمام خواهد شد.
مقالات مرتبط
تلاش مشترک اینتل و موتورولا برای ترویج فناوری WiMax
( WiMax )
اینتل در جیتكس - WiMax در دست شما
( WiMax )
تلاش اینتل در جهت تأسیس شهرهای بی‌سیم
( بی سیم - Wireless - WiMax )
بررسی های قبل از نصب برای یك شبكه بی سیم
( بی سیم - Wireless )
امنیت در شبكه های محلی بی سیم
( Wireless )
سریع و بدون سیم
( Wireless )
WPAّّ، قدم به قدم
( Wireless - بی سیم )
شبكه های بی سیم، نگاهی دوباره
( Wireless )
Worp پروتكلی استاندارد نشده برای شبكه های بی سیم
( Wireless - بی سیم - )
Bluetooth هنوز جوان است
( بی سیم - Wireless )
