دخترک دزد - La Petite Voleuse

سال تولید : ۱۹۸۸
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : ژان ژوزه ریشه
کارگردان : کلود میلر
فیلمنامه‌نویس : فرانسوا تروفو و کلود دو ژیورای.
فیلمبردار : دومینیک شاپوئی
آهنگساز(موسیقی متن) : آلن ژومی
هنرپیشگان : شارلوت گنسبورگ، دیدیه‌ بزاس، سیمون دو لا بروس، رائول بیلری، شانتال بانلیه و ناتالی کاردون.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۹ دقیقه.


شهری کوچک در مرکز فرانسه، سال 1950. «لئا» (بانلیه) و همسرش، «آندره» (بیلری) با اکراه می‌پذیرند که «ژانین کاستان» (گنسبورگ)، برادرزاده شانزده ساله «لئا» که مادرش او را رها کرده و رفته است، با آنان زندگی کند. «ژانین» عادت دارد از مغازه‌ها و همکلاسی‌هایش، لباس و لوازم آریش بدزدد. وقتی از صندوق کلیسا دزدی می‌کند و گیر می‌افتد، «آندره» تصمیم می‌گیرد کاری برای او پیدا کند. «ژانین» در خانواده «لونگه» به‌عنوان مستخدم مشغول کار می‌شود. روزی در سینما با مردی چهل ساله و متأهل به نام «میشل» (بزاس) آشنا و به‌زودی محبوبه او می‌شود. «میشل» نیز در عوض، اتاقی برای «ژانین» می‌گیرد، او را به دانشکده می‌فرستد، مخارجش را می‌دهد و با موسیقی و ادبیات آشنایش می‌کند. وقتی دزدی به نام «رائول» (دولابروس) به دفتر دانشکده دستبرد می‌زند، «ژانین» از او حمایت می‌کند و آرام آرام رابطه صمیمانه‌ای میان آن دو شکل می‌گیرد. به‌زودی هر دو به سارقان حرفه‌ای بدل می‌شوند و «میشل» به‌طور کلی فراموش می‌شود. سپس آن دو به خانه «لونگه‌ها» دستبرد می‌زنند و می‌گریزند، اما پلیس «ژانین» را دستگیر و روانه بازداشتگاه می‌کند. در آنجا با «موریست» (کاردون)، دختری که عکاسی می‌داند، آشنا می‌شود و با هم از بازداشتگاه می‌گریزند. وقتی «ژانین» در می‌یابد بچه‌ای از «رائول» در شکم دارد، به سراغ قابله‌ای در شهر خودشان می‌رود تا بچه را سقط کند. بعد با «لئا» و «آندره» سر می‌زند و آنان را درمانده می‌یابد؛ از مادرش خبر می‌گیرد که نامه‌ای نوشته و گفته دیگر باز نخواهد گشت؛ «رائول» نیز به ارتش پیوسته و عازم هندوچین است. «ژانین» به سراغ قابله می‌رود و به‌عنوان دست‌مزد، دوربینی را که از «موریست» هدیه گرفته به او می‌دهد. اما پیش از عمل، تصمیمش عوض می‌شود و با بچه‌ای که در شکم دارد (و دوربین عکاسی)، می‌گریزد.
* پس از مرگ تروفو طرح فیلم‌نامه‌ای سی‌صفحه‌ای از او بر جای ماند. میلر که در هشت فیلم تروفو دستیارش بود، احتمالاً مُحق‌ترین کارگردان فرانسوی برای ساختن فیلمی بر مبنای فیلم‌نامه او بود. به همین دلیل تأثیر تروفو بر دنیای فیلم کاملاً مشهود است. نوجوانی یاغی که در برابر تمامی «قراردادهای اجتماعی» می‌ایستد، ایده برخی از فیلم‌های دوره آغازین تروفو است. اما اینجا به جای «آنتوان دوآنل»، با نمونه شهرآشوب او مواجهیم؛ دختری طاغی که مایه‌های زنانه‌اش را نیز به روحیه سرکش خود افزوده است. با این حال فیلم حاوی مضامین مورد علاقه میلر، مثل بحران هویت هم است. میلر برای زنده کردن خاطراه تروفو سنگ تمام می‌گذارد: نورپردازی و انتخاب آگاهانه رنگ‌ها، به فیلم‌فضائی نوستالژیک و حسرت‌انگیز بخشیده است (مثل فیلم‌های آغازین تروفو)، ضمن اینکه میلر، از میزانسن‌های استادش (مثل نماهائی که برای نمایش دنیای قیدناپذیر «ژاپنی» به کار می‌رود) استفاده می‌کند.