علامه امینی یادآور غدیر

گروه فرهنگی شهیدآوینی در وبلاگی تحت همین عنوان به کوشش امینی در تهیه و تالیف کتاب الغدیر پرداخته است:در سال ۱۳۲۰ «قمری» در تبریز کودکی چشم به جهان گشود که نامش را عبدالحسین نهادند، او که در خانواده ای روحانی و اصیل به دنیا آمده بود، در همان کودکی علاقه زیادی به امور دینی از خود نشان می داد و انس زیادی با کلام خداوند داشت، و در کنار آن نسبت به کلام معصومین به ویژه امیرمومنان شوق بسیار داشت. او هر چه بیشتر به کلمات گهربار نهج البلاغه می نگریست و در عمق آن به تفکر می نشست، حسرت و اندوهش بر مظلومیت شخصیت الهی علی علیه السلام بیشتر می شد. پدر وی که از روحانیون بزرگوار بود در همان ابتدا توانست تا حدودی عطش فرزندش به فراگیری علوم دینی را برطرف کند. او علاقه زیادی هم به شعر و ادبیات داشت. عشق و علاقه او به علی علیه السلام و تحصیلات علوم دینی سبب شد تا در همان دوران جوانی در حالی که بیست و چهار بهار از عمرش سپری شده بود راهی کوی یار، نجف اشرف شود.
او هنگامی وارد آن شهر شد که امپراطوری عثمانی از هم پاشیده شده بود و در اثر آن، عراق به دست پلید استعمارگران انگلیسی افتاده بود. علامه امینی با تلاش مستمر و تحقیقات بسیار توانست به درجات بالای علمی دست یابد و از چهار تن از علمای آن زمان اجازه اجتهاد بگیرد و کتب نفیسی تالیف کند، او که مجتهدی مسلم شده بود وظیفه خود دید که به وطن باز گردد و به رسالت الهی خویش جامه عمل بپوشاند. علامه امینی پس از بازگشت به تبریز، به تبلیغ و ترویج مسائل دینی در بین مردم همت گماشت و به علت صفای باطن و اخلاص و تلاشی که از خود نشان داد مورد توجه عموم مردم قرار گرفت. مدتی نگذشت که دوباره دل بی قرار او هوای کوی دوست کرد و به قصد زیارت تربت پاک مولی الموحدین امیرالمومنین علی علیه السلام عازم نجف گردید.
مساله مظلومیت بزرگترین شخصیت جهان اسلام پس از پیامبر گرامی، آرام و قرار را از او گرفته بود و همواره در این فکر بود که روزی حقایق باید گفته شود و به عبارت دیگر مساله «غدیر» برای جهان اسلام روشن شود و با آن، خاطرات شیرین عصر نبوی در ذهن امت بیدار گردد. یکی از گام های مهم علامه امینی، دنبال کردن موضوع غدیر بود که سرانجام پس از عمری تلاش و کوشش همراه با رنج های هجرت و سفر، به این آرزوی خود رسید و حاصل آن، کتاب گرانمایه «الغدیر» شد.
او در این کتاب یکی از اصول مهم اسلام که پس از حیات پیامبر در بین مسلمین به فراموشی سپرده شده بود را به خوبی اثبات کرد و جای هیچ شبهه ای باقی نگذاشت. علامه امینی با رجوع به قرآن و سنت و توجه کامل به موازین «سندشناسی» و «نقد روایت »، حقایق غیرقابل انکاری را در انظار امت اسلامی به نمایش گذاشت و با اثبات واقعه غدیر، خاطره افتخارات و ارزش های علوی در صدر اسلام را زنده کرد و روح افسرده امت اسلامی را با یاد غدیر و صاحب آن نشاط و امید بخشید. علامه مجاهد برای یافتن مدارک معتبر این موضوع بارها به اقصی نقاط جهان مسافرت نمود و با وجود همه مشکلات سفر، نبود امکانات و کیفیت کتاب های نایاب و منحصر به فرد آن زمان، آنچنان پا در رکاب در میدان تحقیق و کنکاش می تاخت که برخی از صحنه های تلخ این حرکت برای فردی دیگر غیر از علامه امینی قابل تحمل نبود، اما او همچنان عاشقانه به هر دیاری قدم می گذاشت تا «غدیر» را آنچنان اثبات کند که حق اوست. او راویان و شاعران و... هر قرن را به ترتیب با استفاده از مدارک و اسناد معتبر در این کتاب شریف جمع آوری کرد تا جائی که هرکس مروری بر این کتاب داشته باشد عظمت کار علامه را به خوبی درک می کند. یکی از یاران علامه به نقل از او می گوید: «علامه امینی به من گفت: برای تالیف «الغدیر» ده هزار جلد کتاب خوانده ام.» صاحب الغدیر برای دست یابی به آرمان با ارزش خویش هر جا که نامی از علی علیه السلام می یافت، شتابان به دنبال آن می رفت. از آفریقا گرفته تا آسیا، از هند تا عراق و سوریه و... حضور ذهن بسیار، انس شدید به مطالعه، علاقه وافر به تحقیق همراه با شخصیت و منش والا را، از خصوصیات وی شمرده اند.
● عشق به خاندان پیامبر علیهم السلام
همه کسانی که با او از نزدیک برخورد داشته اند به این امر گواهی می دهند که دلباخته خاندان پیامبر علیهم السلام بود. علامه امینی دائم الوضو بود، صدای گریه آنمرحوم در حرم حضرت امیر علیه السلام کرارا" از حرم و رواق مطهر گذشته به بیرون می رسید. در منزل وی مجلس روضه ای برقرار شده بود، همین که شیخ عبدالوهاب کماشی در منبر با آن آوای ملکوتی و دلنشین شروع به خواندن خطبه شقشقیه کرد، صدای گریه آن بزرگوار بلند شد. چندانکه، از نوای کماشی و گریه عجیب امینی و دیگران، چنان شور و التهاب شگفتی به مجلس دست داد که به قول حافظ: محراب به فریاد آمد. حضرت استاد علامه امینی در هنگام مطالعه و تفحص در تاریخ، چنان امیرالمومنین علیه السلام را مظلوم می دید که با صدای بلند از بیرونی منزل به گریه می افتاد که صدایش به اندرون منزل می رسید. حالت گریه و التهاب درونیش در ایام عاشورا و حضورش در مجالس روضه، بخصوص اگر روضه حضرت زهرا علیها السلام را می خواندند که دیگر گفتنی نیست.در روز عاشورا با پای برهنه به مجلس عزای حسینی(ع) در حسینیه بوشهری های نجف اشرف آمد و فرش را به کناری زده و روی زمین نشست به مجرد نشستن، نهیب گریه اش بلند شد. او پس از عمری تلاش و کوشش که غالب آن در سفر و هجرت سپری شد بیمار گردید و دو سال بستری شد و معالجات هم ثمری نبخشید تا سرانجام روز دوازدهم تیرماه ۱۳۴۹ قبل از ظهر با روحی آرام به خاطر رسیدن به آرزوی دیرینه اش به دیار باقی شتافت. چه علما و بزرگورانی داریم که ما از شناخت آنها عاجزیم و با خیلی از آثار این بزرگان.... انشاالله ادامه دهنده راه زنده کنندگان آئین محمدی ص باشیم و با مطالعه و تدبر در مفاهیم اسلامی بتوانیم سهم خویش را بعنوان یک مسلمان........نگارش الغدیر تقریبا" ۴۰ سال از عمر علامه امینی را به خود اختصاص داد و برای نوشتن آن، ۱۰ هزار کتاب را( که بعضا"، بالغ بر چندین مجلد می شد) از بای بسم الله تا تای تمت خواند و به ۱۰۰ هزار کتاب مراجعات مکرر داشت.

ir.persiandlog.Avini۲۲۲

منبع : روزنامه ابتکار