تجلیل از ایران به روش آقای چاوز!‌

روز گـذشتـه سیمـای جمهـوری اسلامی ایران در خبری پر آب و تاب اعـلام کـرد کـه هـوگـوچـاوز کـارخـانه دوچـرخـه‌سـازی ایـران در ونزوئلا را افتتاح کرده و در مراسم افتتاح برای دوچـرخه‌های تولیدی، نام <اتمی> را انتخاب نموده است. البته مشخص نیست مسئولان رسانه ملی چه ویژگی در ایـــن نـــامــگـــذاری نــه چـنــدان افـتـخـارآفرین و رفتار رئیس جمهور ونـزوئلا دیده‌‌اند که آن را به عنوان نخستین خبر از بخش خارجی اخبار نیمروزی به نمایش گذاردند. از چاوز هم بعضی کارها بعید نیست. مثلاً او یـک روز در سـالهای نه چندان دور، صدام را – بدون توجه به جنایت‌های ضد ایرانی او – در آغوش می‌کشید و اکنون هم به صورت ناگهانی، دست حمایت خود را از پشت سر چریک‌های فارک–کلمبیا– بر می‌دارد و با فراموش کردن موضع‌گیری‌های سالیان گذشته خــود، بـه سـران آن گـروه یـادآوری می‌کند که <جنگ چریکی، به تاریخ پیـوستـه اسـت.> امـا سیـاستمـداران ایرانی و کسانی که چاوز را متحدی قابل اعتماد می‌دانند باید در برخورد با او مـراقـبـت کـافی داشته باشند زیرا مـمـکـن اسـت رفتارهای عجیب این رئـیـس جـمـهـور غیرقابل پیش بینی، یک روز دامن‌گیر ایران هم بشود.
الـبـته رفتار اخیر رئیس جمهور ونزوئلا از یک زاویه، بسیار مهم و قابل تامل است. شاید بعضی افراد در داخل تـصـور کـنند هر کلامی که ظاهر آن تجلیل از توان اتمی ایران باشد قابل تـقـدیـر اسـت، امـا آیا قراردادن نام <اتـمـی> بـر روی یـک وسـیلـه بـسیار ابـتـدایـی‌ - ‌که ایران در ساخت آن دخالت دارد – را می‌توان تجلیل از ایران و فن‌آوری ایرانی دانست؟ راستی مخابره تصاویر چاوز بر روی دوچرخه‌ ایرانی که او برای آن، نام اتمی انتخاب کـرده اسـت، بـاعـث سبک شمردن دستاورد بزرگ جوانان و دانشمندان ایرانی نخواهد شد؟
نگارنده گمان می‌کند این تذکر کوتاه، برخی از حامیان داخلی چاوز را عصبانی خواهد کرد. همچنین کسانی که این رئیس جمهور پرحرارت را برادر عـزیـز خـود مـی‌دانـنـد قاعدتاً راضی نیستند که برخی رفتارهای غیر متعارف او، بـزرگ‌نـمـایـی شـود. این گروه از سیاستمداران و مسئولان، البته حق دارنـد بـرای خـود تـصـمیم بگیرند و کـمـاکان برادر عزیز خود را تحسین کـنـنـد. آنـها همچنین می‌توانند در خصوص مسائلی که از دستاوردهای انـحصاری سیاست‌های دو سه سال اخیر می‌باشد براساس استانداردهای خـود قضاوت کنند و تصمیم بگیرند اما در مـوضـوعـی بـا اهـمـیـت هـمچون مـوضوع هسته‌ای، که حاصل تلاش افــتــخـــار‌آفـــریـــن دانــشـمـنــدان و سـیـاسـتـمـداران ایرانی در سال‌های گذشته است، هیچ کس حق ندارد در برابر رفتارهای نسنجیده سکوت کند. کسـانـی کـه در ایستگـاه‌هـای پایانی بر قـطار هسته‌ای سوار شده‌اند و آقای چـاوز را بـسـیار دوست دارند ممکن است اظهارات دیروز چاوز را یک اقدام دوستانه بدانند، اما فراموش نکنیم که افـکـار عـمـومی در سراسر دنیا، تنها براساس استانداردهای ما به قضاوت نمی‌نشیند ولذا ممکن است نامیدن دوچــرخــه نـیـمــه ایـرانـی – نـیـمـه ونزوئلایی با عنوان <اتمی>، قرینه‌ای از مـیـزان پیشـرفـت هستـه‌ای کشورمان و اهمیت‌ آن تلقی شود.
هــمــچــنــیـــن کــســـانـــی کــه موفقیت‌های هسته‌ای را بزرگ‌ترین دستاورد تاریخی ایران می‌دانند باید به رئیس جمهور ونزوئلا تذکرات لازم را بـدهـند تا هزینه رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی او، از کیسه <پرستیژ علمی و سیاسی> کشورمان، پرداخت نشود.

منبع : روزنامه آفتاب یزد