موش ماشینی

محققین می گویند یك روبات متحرك كه از موی سبیل طبیعی موش برای تشخیص اجسام استفاده می‌كند راه را برای فناوری‌های جدید حسی باز می‌كند. این فناوری‌ها حساس تر از حس لامسه خواهند بود و ساخت دستگاه های متحرك بهتر را باعث می شوند كه می‌توانند به طور موثر در محل های تنگ و تاریكی كه حس بینایی در آنجا بی استفاده است، حركت كنند.
«میریام فند» زیست عصب شناسی كه تحقیقات وی بخشی از پروژه این موش روبات (موسوم به AMouse) در دانشگاه زوریخ است، می گوید: «این روبات مانند قدم زدن فردی در تاریكی است در حالی كه دست‌های وی به جلو دراز شده تا به چیزی برخورد نكند.» روبات وی هشت سانتی متر قطر و دارای دو ردیف موی سبیل طبیعی موش است كه از سمتی به سمت دیگر تكان می‌خورند. هر تار سبیل به یك غشا چسبیده است كه یك میكروفن را می پوشاند. زمانی كه موهای سبیل از روی یك جسم عبور می كنند شكل غشا تغییر می كند. این تغییر شكل باعث تولید سیگنالی می شود كه بعد از تقویت شدن، توسط رایانه ثبت می‌شود.
طی تجربیات آزمایشگاهی، این موش ماشینی در یك محیط دیواردار چرخ می زد و با استفاده از سبیل‌ها موانع را پیدا می‌كرد.
این موش روبات زمانی كه با یك سطح تماس پیدا می كرد، توقف كرده، با سبیل سطح را لمس و سپس داده ها را درون یك مغز رایانه ای ثبت می كرد. زمانی هم كه ضروری بود با تغییر جزیی موضع یك قرائت بهتر از جسم را به دست می آورد. سطوح مختلف سیگنال های مختلف واكنش های متفاوت ایجاد می كنند.
این موش به شكلی برنامه ریزی شده كه زمانی كه با یك سطح صاف، مانند فلز، تماس پیدا می كرد، به طور جزیی از آن دور می شد و به حركت خود ادامه می داد تا دوباره با جسم دیگری تماس پیدا می كرد. و زمانی كه به سطحی زبر مانند كاغذ سمباده یا مقوای چین دار می رسید، به تندی از آن دور می شد. این موش روبات از هر چهار آزمایش حدود سه سطح را درست احساس كرد و طبق برنامه رفتار می كرد.
«میترا هارتمن»، استادیار دانشگاه نورت وسترن می گوید: «اگرچه روبات های دیگر با استفاده از موی سبیل از موانع دوری كرده، دیوارها را دنبال می كردند و بافت مختلف اجسام را تشخیص می دادند اما روبات فند اولین نمونه ای است كه نشان می دهد بافت اجسام مختلف از زوایا و فواصل اختیاری قابل طبقه بندی است.» وی می گوید: «این یك قدم مهم است زیرا طبقه بندی ویژگی های اجسام كه مستقل از زاویه لمس آنها صورت می گیرد مشكل جدی است.» فند با یكی از همكاران خود در دانشگاه زوریخ در حال تركیب حركات موهای سبیل با واكنش های بصری است.
«هارتمن» اضافه می كند: «درست مانند حیوانات، موهای سبیل روبات زمانی كه با دیگر حس ها ادغام شوند مفیدتر خواهند بود. برای مثال، حس بینایی می تواند برای تعیین محل كلی یك جسم مورد استفاده قرار گیرد و سپس موهای سبیل برای مشخص كردن ویژگی های كامل سطح به كار گرفته شوند.»
www.abc.net.au

منبع : روزنامه شرق