طالع نحس - THE OMEN

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جان مور و گلن ویلیامسن
کارگردان : جان مور
فیلمنامه‌نویس : دیوید سلتسر
فیلمبردار : جاناتان سلا
آهنگساز(موسیقی متن) : مارکو بلترامی
هنرپیشگان : لیو شرایبر، جویلا استایلز، مارشال کاپ، دیوید تیولیس، پیت پست‌لتویت، میا فارو، مایکل گامبن، ایمی هاک و سیس دیوی ـ فیتس‌پاتریک
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۰ دقیقه


̎کاترین̎ (استایلز)، همسر ̎رابرت تورن̎ (شرایبر)، دیپلمات ارشد آمریکائی، موقع زایمان با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود و بچه‌اش سر زا می‌میرد. ̎تورن̎ می‌داند که اعلام این خبر، ̎کاترین̎ را ـ که قبلاً نیز دو بار مجبور به سقط جنین شده ـ به زمین خواهد زد. کشیش بیمارستان، بچه‌ٔ دیگری را که همان شب به دنیا آمده و مادرش نیز سر زا مرده، به ̎تورن̎ پیشنهاد می‌کند. کشیش مصرانه از ̎تورن̎ می‌خواهد بچه‌ را به فرزندی بپذیرد، چون ̎کاترین̎ از این موضوع هیچ‌وقت باخبر نخواهد شد و بچه‌ با نام ̎دیمین̎ مثل بچهٔ خودشان بزرگ خواهد شد. وقتی ̎دیمین̎ پنج‌ ساله (دیوی ـ فیتس‌پاتریک) می‌شود، اتفاقات ناگواری رخ می‌دهد: دایهٔ جوانش درست در سالگرد تولد او خود را حلق‌آویز می‌کند؛ کشیش مرموزی نزد ̎تورن̎ می‌آید و از وقایعی شوم خبردارش می‌کند؛ گردشی در باغ‌وحش به اغتشاش و وحشتی عمومی منجر می‌شود؛ و ̎دیمین̎ موقع رفتن به کلیسا عصبی و پریشان می‌شود. اما ̎خانم بیلارک̎ (هاک)، دایهٔ جدید ̎دیمین̎ ظاهراً مقدر بوده که از بچه مواظبت کند. این‌جاست که اتفاقات ناگوار در بین اعضاء خود خانوادهٔ ̎تورن̎ رخ می‌دهد. با این همه ̎تورن̎ حقیقت را خیلی دیر می‌فهمد: ̎دیمین̎ یک بچهٔ معمولی نیست و همان ضد مسیحی است که قرن‌ها پیش در کتب مقدس از آن سخن به میان رفته است و حالا ̎تورن̎ باید به ایثاری بزرگ دست یازد تا دنیا را از وحشتی بزرگ و قریب‌الوقوع رهائی بخشد.
● بازسازی طالع نحس (ریچارد دانر، ۱۹۷۶) با کمی اصلاح و تجدیدنظر، یک پرسش اساسی مطرح می‌کند: آیا فیلمی که سی سال پیش سینماروها را به وحشت انداخت، به اندازهٔ کافی تکان‌دهنده و پُر از قتل و کشتار هست تا بتواند طرفداران فیلم‌های دلهره‌آور و پُر از خون و خونریزی معاصر را راضی کند؟ پاسخ حدوداً مثبت است و بخشی از علتش هم شاید این باشد که موضوعش (فرزند شیطان که بر کرهٔ خاک، عنان رها می‌کند) اصولاً و عمیقاً ترسناک است و کماکان طرفداران نظریهٔ توطئه و طرفداران فرجام‌های ̎آخر زمانی̎ را تغذیه می‌کند. سلتسر که فیلم‌نماهد نسخهٔ ۱۹۷۶ را نوشته هم‌چنان در این‌جا نامش در عنوان‌بندی آمده و تغییر و تحولات کوچک دیگر نیز (بیشتر سر و شکل شخصیت‌های داستان) و اشاراتی زودگذر به فاجعهٔ تسونامی و حتی یازده سپتامبر به‌عنوان علائم ̎آرما گدون̎، باید به پایش نوشته شوند. تغییر مهم دیگر، جوان‌تر کردن شخصیت‌های اصلی است. اما فیلم از چند نظر مشکل پیدا کرده: مثلاً بخش اعظم فیلم، برای پائین نگه داشتن بودجه، در پراگ فیلم‌برداری شده و همین مسئله، گاهی حالت فیلمی ردهٔ ̎ب̎ به آن داده است. ضمن آن‌که قسمت پایانی ضرباهنگ مناسب و انرژی و هیجان اثر اریژینال را ندارد. استایلز و شرایبر به‌رغم جوان بودنشان، از پس نقش‌های‌شان برآمده‌اند اگرچه شرایبر به هر حال، آن جدیت و حضور گریگوری پک را در نسخهٔ اصلی ندارد.