آفتاب، خاک و چاقوی جراحی

افزایش هزینه‌های درمانی در دنیای غنی، برای شركت‌های آسیایی فرصتی مناسب را فراهم كرده است.
پیش‌بینی می‌شود هزینه‌های درمان در آمریكا كه هم‌اكنون بالغ‌بر ۲تریلیون دلار در سال است، تا یك دهه آینده به دو برابر افزایش یابد.
همزمان با فرا رسیدن دوران بازنشستگی نسلی كه فرزندان بیشتری نسبت به نسل كنونی داشته‌اند و آغاز مشاهده عوارض پرهزینه كهولت سن، تقاضا برای خدمات درمانی افزایش یافته است.در كنار آن نارضایتی از قیمت‌های سر به فلك كشیده درمان هم به اوج خود رسیده است.در كشورهایی چون انگلیس و كانادا كه گفته می‌شود پوشش جهانی در زمینه خدمات درمانی دارند، هزینه‌های دولتی همگام با تقاضای روزافزون پیش نمی‌رود و به همین دلیل بیماران با مشكل انتظار‌های درازمدت برای عمل‌های جراحی و استفاده از خدمات دیگر درمانی مواجهند.اما از سوی دیگر در كشورهای ثروتمند آسیا و خاورمیانه تعداد روزافزونی از مردم آنقدر به ثروت می‌رسند كه متقاضی مراقبت‌های درمانی با كیفیت بالا باشند.
همه این شرایط دست به دست هم می‌دهد كه فرصتی بسیار مناسب برای این كشورهای آسیایی به خصوص تایلند، سنگاپور و هند فراهم آید.
این كشورها بیمارستان‌های خصوصی بسیار خوبی دارند كه برای درمان خارجیان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
چون هزینه‌های درمان در این بیمارستان‌ها بخشی از هزینه‌های درمان در كشور‌های ثروتمند است.
«توریسم پزشكی» همزمان با جست‌وجوی بیماران در خارج از كشورشان برای درمان سریع و ارزان رو به رونق است.
به خصوص كه پس از درمان این توریسم تبدیل به توریسم تفریح و تعطیلات می‌شود و بیماران پس از درمان از اقامتشان در آن كشور خارجی لذت می‌برند.
جوزف وودمن، نویسنده كتاب «بیماران در ورای مرزها» در كتابش به این نكته اشاره كرده است كه ۱۵۰۰۰۰ آمریكایی سال گذشته توریست‌هایی بودند كه برای استفاده از خدمات درمانی مناسب و ارزان به سایر كشور‌ها مسافرت كردند.
او پیش‌بینی كرده است كه تعداد آنها در سال‌جاری به دو برابر افزایش یابد. كتاب وودمن راهنمایی جدید برای كسانی است كه در جست‌وجوی امكان جراحی در خارج از كشور خود هستند.
اوج‌گیری ناگهانی تقاضا باعث شده است كه ارزش سهام بیمارستان‌هایی كه در بورس به عرضه رسیده‌اند از جمله بیمارستان‌های بانكوك دوسیت و بومرانگراد تایلند، پارك‌وی و پاسیفیك سنگاپور و بیمارستان‌های آپولوی هندوستان رشدی سریع را شاهد باشند.
بیمارستان پاسیفیك سنگاپور اعلام كرد كه هفت مركز پزشكی در سرتاسر آسیا تاسیس خواهد كرد.
بیمارستان بومرانگراد كه سال گذشته درمان ۴۳۰۰۰۰ بیمار غیرتایلندی را برعهده داشت به تازگی بیمارستان بانكوك خود را هم گسترش داده است و در فیلیپین و دبی هم در حال تاسیس شعبات خود است.
هزینه‌های درمان در سنگاپور بیشتر از تایلند است اما باز هم بسیار ارزانتر از آمریكاست.
جین هیان، رییس بیمارستان پارك‌وی می‌گوید سنگاپور باید سعی كند تا بتواند در ارائه پیچیده‌ترین درمان‌ها رقابتی شود و باید جراحی‌های زیبایی و سایر عملیات پر‌هزینه را كنار گذارد تا با كاهش قیمت‌ها گوی سبقت را از رقیبان خود از جمله تایلند برباید.
به علاوه هیان معتقد است به مانند مزایای بیمارستان‌های تایلند، رونق مسافرت‌های درمانی هم برای آنها انبوهی از بیماران خارجی را به ارمغان می‌آورد.
آقای وودمن می‌گوید رونق امروز فقط شروع كار است.تاكنون اغلب توریست‌های پزشكی به روش خود هزینه‌های درمان را می‌پرداختند اما بیمارستان‌های آسیایی هم‌اكنون مشغول جلب
نظر بیمه‌های درمان آمریكایی هستند.
رییس بازاریابی بیمارستان بومرانگراد به نام رابن‌تورال كهبرای مذاكره با شركت‌های بزرگ بیمه در آمریكا بود، می‌گوید این شركت‌ها برای سرمایه‌گذاری بسیار مشتاق بودند.
شركت بیمه بلوكراس بلوشیلد از ایالت كارولینای جنوبی هم‌اكنون هزینه درمان بیماران بومرانگراد را كه سیاست‌های آنان هزینه‌های جراحی‌شان را پوشش نمی‌داد، پرداخت می‌كند.
بسیاری از بیمارستان‌ها برای اطمینان بخشیدن به بیماران خارجیشان به دنبال كمك‌های مالی كمیسیون بین‌المللی مشترك (JCI) هستند.
این كمیسیون بازوی بین‌المللی سازمانی است كه اعتبارات بیمارستان‌های آمریكایی را تامین می‌كند. بیمارستان بومرانگراد و بیمارستان سنگاپوری هم‌اكنون مجوزهای این كمیسیون را اخذ كرده‌اند.
ریموند چونگ رییس بیمارستان دوسیت بانكوك می‌گوید تنها یك یا دو سال دیگر وقتی بیماران می‌خواهند به خارج از كشور برای درمان خود سفر كنند و به یكی از بیمارستان‌های دارای مجوز JCI برای جراحی مراجعه كنند، شركت‌های بیمه آمریكایی به طور خودبه‌خود هزینه‌های آنها را كاهش می‌دهند.
برای بیماران، كاركنان بیمارستان‌ها و شركت‌های بیمه منافع این وضعیت واضح است.اما بیمارستان‌ها خود را برای كاهش تقاضا در كشورهای ثروتمند آماده می‌كنند و بدین‌ترتیب مشاغل موجود در اینگونه بیمارستان‌ها كه مرتبط با سود حاصل از هزینه‌های بالای درمان در آنها بود، در خطر قرار می‌گیرد چون این مشاغل به خارج از مرزهای جهان ثروتمند منتقل می‌شود.
به همین دلیل باید انتظار داشته باشیم كه انجمن صنفی پزشكان و اتحادیه‌های بهداشت و درمان موارد معدودی از جراحی‌های ناموفق خارجی را بسیار پررنگ‌تر جلوه دهند تا حتی اگر چنین مواردی هیچگاه اتفاق هم نیفتاده باشد، منجر به برگرداندن بیماران به بیمارستان‌های كشورهای خودشان شود.

مترجم: شادی آذری

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد