تاثیر فاکتورهای محیطی در کارایی کینولونها و فلوئوروکینولونها علیه کلی فرمها

برخلاف علم و آگاهی ما درباره آنتی بیوگرام ها، آگاهی های نسبی کمی در مورد مواجه شدن مواد شیمی درمانی مختلف، با شرایط متنوع، وجود دارد. فلوئوروکینولونهای در دسترس، به صورت تجاری، عوامل شیمی درماین سنتتیک جدید هستند که علیه عفونت های باکتری های گرم مثبت و گرم منفی و بی هوازی ها استفاده می شوند. در این مطالعه، اثرات فاکتورهای انتخابی مانند دما، pH، کاتیون های Fe+۲, Mn+۲, Na+, Ca+۲ و Zn+ روی فعالیت های سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، انروفلوکساسین و نالیدیکسیک اسیدف علیه باکتری های کلی فرم، توسط استفاده از روش تهیه رقت در لوله یا میکرودایلوشن در محیط مولر هینتون، بررسی گردید. نتایج گرفته شده، مشخص کرد که دمای ۲۵ تا ۳۵oC، فعالیت کینولونها و فلوئوروکینولونها را کاهش داد. در حالیکه دمای ۴۰oC، کارایی این عوامل را افزایش داد. pH اسیدی، (تا ۵.۵)، باعث افزایش فعالیت کینولونها و کاهش فعالیت فلوئوروکینولونها، علیه باکتری ها گردید. pH قلیایی، (تا ۸.۵)، اثر عکس نشان داد. غلظت کلرید سدیم (تا (۲۵۰ mg/ml، در کارایی این عوامل تاثیر قابل ملاحظه ای نداشت. افزایش غلظت کلرید سدیم، سولفات منگنز، سولفات آهن، (تا (۲۵۰ mg/ml، فعالیت کینولونها و فلوئوروکینولونها را کاهش داد. افزودن مقدار ۱۰۰ mg/ml کلرید روی، به محیط، تاثیر کمی روی فعالیت این داروها دارد. این نتایج نشان می دهد، فعالیت های مواد شیمی درمانی استفاده شده، تحت فاکتورهای متنوع محیطی، تفاوت می کند. در هر مورد، باید شرایط بهینه این عوامل را در in vivo را پیدا کرد تا بهترین اثر را علیه عفونت ها داشته باشند.

هاله قوام زاده
فریدون ملک زاده
عباس اخوان سپهی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی