بخشندگی از دل بر می خیزد

هیچ کس هرگز به خاطر آنچه به دست آورده افتخار نکرده. افتخار پاداش چیزهایی است که بخشیده است.( کلوین کولیج، رئیس جمهور امریکا)
وقتی به افراد بخشنده فکر می کنید چه کسی به یادتان می آید؟ میلیونرهای انسان دوستی را از آغاز قرن گذشته به خاطر می آورید همچون اندرو کارنگی، جی.پی. مورگان، و اندرو ملون؟ یا به بخشندگان معاصری مانند جوئان کراک یا بیل گیتس می اندیشند؟ همه آنها میلیونها دلار پول خود را بخشیده اند. اما من می خواهم شما را با بخشنده دیگری آشنا کنم. احتمالاً هرگز نام او را نشنیده اید، اما این زن نمونه بارز عمیق ترین نوع بخشش است. نوعی که تنها می تواند از دل برخیزد.
نامش الیزابت الیوت است. در اوایل دهه ۱۹۵۰ با یک گروه از مبلغان مذهبی به اکودار رفت، به این امید که سرخپوستان کویچوآ را پیدا کند. در میان گروه مرد جوانی به نام جیم بود که از ۱۹۴۷ نامزد او بود. زمانی که با هم کار می کردند و زندگی شان را وقف خدمت به سرخپوستان اکوداری می نمودند، سرانجام تصمیم گرفتند با هم ازدواج کنند.
آنها دو سال بود با هم زندگی می کردند و دختر ده ماهه ای به نام والری هم داشتند که جیم و چهار مبلغ مذهبی دیگر تصمیم گرفتند با گروه کوچک دیگری از سرخپوستان منطقه به نام آئوکا ارتباط برقرار کنند.
این سرخپوستان به وحشیگری شهرت داشتند. نخستین سابقه هر گونه برقراری ارتباط با آنان، کشته شدن کشیشی به دست آنها در دهه ۱۶۰۰ بود. از آن زمان به بعد به هر غریبه ای که نزدیکشان شده بود حمله کرده بودند. حتی بقیه سرخپوستان اکوداری به خاطر درنده خویی آنها از آنان دوری می کردند.
در حالی که جیم و بقیه آماده برقراری ارتباط می شدند، الیزابت می دانست که آن پنج مرد دارند خود را به خاطر می اندازند، اما کاملاً ثابت قدم بود. هر دوی آنها زندگی شان وقف وظیفه شان کرده بودند. به مدت چند هفته، خلبانی با هواپیمای کوچکش بالای یک روستای آئوکایی پرواز می کرد و تجهیزات و هدیه هایی برای آنها می ریخت. این بسته ها شامل عکسهایی از خودشان بود تا افراد قبیله را برای اولین برخورد آماده کند.
چند هفته بعد جیم و چهار نفر دیگر در قسمت باریکی از کناره رود کورارای فرود آمدند و چادر زدند. سپس با سه آئوکایی- یک مرد و دو زن- که دوستانه و پذیرا به نظر می رسیدند ارتباط ایجاد کردند. و در روزهای بعد با چند نفر دیگر ملاقات کردند. با بیسیم به زنانشان خبر داند که به نظر می رسد و در برقراری دوستی با قبیله شان پیشرفت خوبی کرده اند.
اما چند روز بعد، آنان نتوانستند در زمان مقرر با قرارگاه مرکزی شان تماس حاصل کنند. زنانشان بیهوده در انتظار خبری از آنها بودند. دقایق می گذشت، بعد ساعتها، و سپس یک روز تمام. الیزابت و بقیه به شدت هراسان بودند.
یک گروه تحقیق رفت که دنبال آنها بگردد، و اخبار ناگواری با خود آورد. آنان جسد مرد سفید پوستی را شناور روی رودخانه پیدا کرده بودند. گروه تحقیق مردان را یکی یکی پیدا کرد. بر سر همه شان یک بلا آمده بود: با نیزه آئوکای تکه تکه شده بودند. همه پنج مرد مرده بودند.
در آن موقعیت، خیلیها اگر جای الیزابت بودند به سر خانه و زندگی شان بر می گشتند. از دست دادن زندگی راحت در ایالات متحده امریکا برای کمک به دیگران یک چیز است و از دست دادن شوهر چیزی دیگر. اما الیوت قلبی حقیقتاً بخشنده داشت. با وجود فقدان وحشتناکش، باز هم می خواست به مردم اکودار کمک کند. او ماند و به کویچوآییهای که با آنها زندگی می کرد خدمت نمود.
آنچه پس از آن اتفاق افتاد جالب تر است. مبلغان دیگری به تلاش برای برقراری ارتباط با یک روستای آئوکایی ادامه دادند. و پس از چند سال موفق شدند. الیزابت الیوت بلافاصله به آن روستا رفت. برای گرفتن انتقام؟ نه، برای کارکردن با مردم آنجا و خدمت به آنان. الیوت دو سال میان آئوکییها زندگی و کار کرد، و بسیاری از آنان پیام عشق پروردگار را که او حامل آن بود با خوشحالی پذیرفتند- از جمله دو نفر از هفت مردی که شوهر او را کشته بودند.
هیچ چیز به اندازه بخشندگی رهبر با صدای بلند پیامش را به افراد نمی رساند و به آنها خدمت نمی کند. بخشندگی حقیقی حادثه ای تصادفی نیست. از دل بر می خیزد و تمام جوانب زندگی رهبر را فرا می گیرد و بر وقت، پول، استعدادها، و دارییهای او سایه می افکند. رهبران مؤثر، که مردم خواهان پیروی از آنها هستند، همه چیز را فقط برای خود جمع نمی کنند؛ جمع می کنند تا به دیگران بدهند.
خصوصیت بخشندگی را در زندگی خود پرورش دهید. راههایش این است:
۱) برای هر آنچه دارید سپاسگزار باشید: برای کسی که از آنچه دارد راضی نیست، بخشنده بودن دشوار است. بخشندگی حاصل رضایت است، و با مطالبه بیشتر جور در نمی آید. جان دی. راکلفر میلیونر گفته است: من میلیونها دلار پول جمع کرده ام، اما این برایم خوشبختی به همراه نیاورده است. اگر به کم راضی نباشید، با زیاد هم راضی نخواهید بود. و اگر با کم بخشنده نباشید، چنانچه ثروتمند شوید نیز ناگهان تغییر نخواهید کرد.
۲) دیگران را در اولویت قرار دهید: معیار سنجش رهبر تعداد افرادی نیست که به او خدمت می کنند، بلکه تعداد افرادی است که او به آنها خدمت می کند. بخشندگی مستلزم در اولویت قرار دادن دیگران است. اگر بتوانید چنین کاری بکنید، بخشیدن بسیار آسان تر می شود.
۳) اجازه ندهید عشق به داراییهایتان بر شما مسلط شود: ریچارد فاستر: تملک، وسوسه فرهنگ ماست. اگر مالک چیزی باشیم، احساس می کنیم می توانیم بر آن سلطه داشته باشیم؛ و اگر بتوانیم بر آن سلطه داشته باشیم، احساس می کنیم به ما شادی بیشتری می بخشد. این پندار باطلی است. اگر می خواهید اختیار دل خود را در دست بگیرید، نگذارید داراییهایتان اختیار شما را در دست بگیرد.
۴) زمانی کسی گفته است وقتی پای پول به میان می آید، نمی توان برنده شد. اگر روی به دست آوردنش تمرکز کنید، مادی هستید. اگر تلاشتان را بکنید اما آن را به دست نیاورید، بازنده اید. اگر مقدار زیادی به دست آورید و آن را نگه دارید،خسیس هستید. اگر آن را به دست آورید و خرج کنید، ولخرج هستید. اگر به دست آوردنش برایتان اهمیتی نداشت باشد، فاقد روحیه جاه طلبانه هستید. اگر مقدار زیادی به دست آورید و در زمان مرگ هنوز آن را داشته باشید، احمق هستید- زیرا تلاش کرده اید آن را با خود ببرید.
۵) عادت بخشیدن را در خود ایجاد کنید: در ۱۸۸۹ میلیونر صاحب صنعت، اندرو کارنگی، در مقاله ای به نام اصول ثروت گفت که زندگی انسان ثروتمند باید دو دوره داشته باشد: دوره به دست آوردن ثروت و دوره توزیع مجدد آن. تنها راه حفظ نگرش بخشندگی، این است که آن را برای خود عادت کنید- بخشیدن وقت، توجه، پول، و منابع. فاستر: خود عمل رها کردن پول، یا گنجینه های دیگر، کاری در درون ما انجام می دهد. دیو طمع را از بین می برد. اگر اسیر طمع باشید، نمی توانید رهبری کنید.
▪ برای افزایش بخشندگی تان کارهای زیر را انجام دهید:
۱) چیزی به کسی بدهید: دقت کنید که داراییهایتان بر شما چگونه تسلطی دارند. چیزی را که حقیقتاً برایتان ارزشمند است در نظر بگیرید، کسی را که مورد علاقه تان است و می تواند از آن بهره مند شود به یاد بیاورید، و آن را به او بدهید. اگر بتوانید این کار را به صورت ناشناس انجام دهید، چه بهتر.
۲) پولتان را به کار بیندازید: اگر کسی را می شناسید که بینش انجام دادن کاری واقعاً بزرگ را دارد- کاری که تأثیر مثبتی بر زندگی دیگران خواهد گذاشت- وسیله عملی کردن فکرش را برای او مهیا کنید. پولتان را در راهی به کار بیندازید که پس از شما باقی بماند.
۳) کسی را آموزش بدهید: وقتی در رهبری به درجه مشخصی می رسید، ارزشمند ترین چیزی که باید ببخشید خودتان هستید. کسی را بیابید که زندگی تان را به پایش بریزید. آن گاه زمان و منابع در اختیارش بگذارید تا رهبر بهتری شود.
دومینیک لاپیر، نویسنده محبوب فرانسوی، وقتی به منظور تحقیق برای کتابی جدید به هند سفر کرد، با شکوه و جلال تمام رفت- سوار بر رولزرویس نقره ای رنگی که با پیش پرداخت یکی از کتابهایش خریده بود. زمانی که در آنجا اقامت داشت، آنچه را برای کتابش به نام شهر شادی نیاز داشت به دست آورد. اما علاوه بر آن دستاورد دیگری نیز داشت: عشق به کمک به افراد فقیر و بیچاره ای که در آنجا دید. آن کشف زندگی اش را تا ابد تغییر داده است. اکنون او وقتش را بین نوشتن، جمع آوری کمک، و صرف وقت و پول برای کمک به مردم تقسیم می کند. نگرش او را می توان با واژگان شاعر هندی، رابیندر انات تاگور، جمع بندی کرد که پشت کارت ویزیت لاپیر چاپ شده است: آنچه بخشیده نشود، از دست می رود.!؟ شما اکنون با نگه داشتن چه چیز، در حال از دست دادن آن هستید؟

این مطلب با مجوز رسمی از طرف نویسنده (دکتر جان سی مکسول) و انتشارات مربوطه (Thomas Nelson) به زبان فارسی ترجمه و در www.Blog.Toomaj.com منتشر شده است.
نویسنده: جان سی مکسول
مترجم: دفتر کارشناسی موفقیت توماج فریدونی
منبع: www.Blog.Toomaj.com
مسیر سبز