مدار صفردرجه ، برترین سریال ۸۶

سال گذشته سریال‌های بسیاری اعم از وطنی و غیروطنی بین بینندگان سیما گل کرد. البته ناگفته نماند که بخشی از این موفقیت از سر دغدغه و حضور موفق کارگردان‌های سینما در تلویزیون بود. در گزارش پیش رو طی یک نظرسنجی نظر چند تن از منتقدین فیلم‌ها و مجموعه‌های سیما را در خصوص کم و کیف چنته یک ساله تلویزیون جویا شدیم.
پاسخگویان ضمن انتخاب برترین سریال داستانی سال به انتخاب بهترین مجموعه‌های داستانی ایرانی و خارجی دست زدند که در سال ۸۶ مورد توجه‌شان قرار گرفته است و در پایان کم‌کیفیت‌ترین مجموعه تلویزیونی سال را معرفی کردند.نتایج به دست آمده از این نظرسنجی حاکی از این است که به ترتیب «مدار صفردرجه» ساخته حسن فتحی و «ساعت شنی» ساخته بهرام بهرامیان انتخاب برتر پاسخگویان است.
همچنین از «روزگار قریب» کیانوش عیاری، «میوه ممنوعه» حسن فتحی و «یک مشت پر عقاب» اصغر هاشمی به ترتیب به عنوان بهترین سریال‌های ایرانی تلویزیون نام برده شد. در بین سریال‌های خارجی همان‌طور که پیش‌بینی شد، سریال «پرستاران» محصول کشور استرالیا و بعد سریال «جواهری در قصر» محصول ۲۰۰۳ کره جنوبی به کارگردانی پارک چن‌وک انتخاب شدند.
مجموعه‌های «شکرانه» سعید سلطانی و «چارخونه» سروش صحت به ترتیب به عنوان مجموعه‌هایی مشخص شدند که جزو تولیدات ضعیف سیما به جهت عدم برخورداری از المان‌های جذب مخاطب هستند. اگر چه نتایج این نظرسنجی جامعیت نداشته و نمی‌تواند گویای نظر مخاطبان سیما باشد ولی از آنجا که از سوی جماعت دست به نقد حوزه سینما و تلویزیون مطرح شده است جای تامل دارد.
● علی افشار
۱) «جواهری در قصر» به دلیل اینکه دست‌اندر کاران و سازندگان این مجموعه تلویزیونی به خوبی رگ خواب ایرانیان را شناخته بودند و به موضوعی پرداخته بودند که بسیار باب میل ما بود.
۲) «ترش و شیرین» و «میوه ممنوعه»، ۳ - «پرستاران» و «معلم» ۴ - «حلقه سبز»
● محمد ابراهیمیان
۱) «مدار صفردرجه» به دلیل ساختار خوب، طراحی صحنه و لباس فوق‌العاده و همچنین نورپردازی دقیق. حرکت دوربین به قدری نرم و آرام بود که تماشاگر را ترغیب می‌کرد تا هر چه بیشتر این داستان درام را دنبال کند. از منظر دیگر بسیار نو به ماجرای جنگ جهانی دوم نگاه شده بود. فصل‌هایی که در خارج گرفته شد به خوبی توانسته بود یک ماجرای عاشقانه را در یک بستر تاریخی با جذابیت تمام برای مخاطبان به تصویر بکشد.
۲) «حلقه سبز» و «یک مشت پر عقاب»
۳) «جواهری در قصر» و «امپراتور دریا».
۴) «چهل سرباز»
● مهران آرین
۱) «روزگار قریب» به دلیل روایت مسائل زندگی یک نخبه ایرانی در فضایی که بیش از هر چیز از واقعیت زندگی ایرانی الهام می‌گیرد. اثری که در میانه‌ای از رشک و آه و تقلا و تصنع سایر مجموعه‌ها کیمیاست.
۲) «میوه ممنوعه» و «اغماء»
۳) «جین ایر» و «رابین‌هود»
۴) «شکرانه»
● عزیز‌الله حاجی‌مشهدی
۱) «مدار صفر درجه». برای نخستین‌بار یک مجموعه داستانی بی‌طرفانه به برخی حقایق تاریخی نزدیک شد. به اضافه اینکه این اثر نگاه مثبتی داشت در نشان دادن عواطف بشردوستانه ایرانیان به خارجی‌ها، همچنین از آنجا که به لحاظ مراحل تولید، اثر دشواری بود، شاهد بودیم که چقدر موفق کارگردانی و رهبری شد.
۲) «رقص پرواز» و «یک مشت پرعقاب»
۳) «کمیسر لسکو‌» و «جواهری در قصر»
۴) «شکرانه»
● مجید رضاییان
۱) «ساعت شنی» گاهی اوقات دیدن هم شجاعت می‌خواهد. این مجموعه تلویزیونی به همه ما یادآور شد که شجاعت دیدن هم داشته باشیم.
۲) «میوه ممنوعه» و «شهریار»
۳) «معلم» و «جواهری در قصر»
۴) از آنجا که همه مجموعه‌های داستانی سیما را ندیده‌ام نمی‌توانم انتخاب خاصی داشته باشم.
● علی شیدفر
۱) «ساعت شنی» به جهت سوژه‌یابی و نوآوری چشمگیری که در عرصه مجموعه‌های داستانی تلویزیونی داشت.
۲) «مدار صفر درجه»، «یک مشت پر عقاب» و «روزگار قریب»
۳) «داستان دو شهر»، «زنان و دختران» و «انسان خوب»
۴) «گل بارون زده»
● رسول صادقی
۱) «ساعت شنی» قصه متفاوت، بازی‌های درخشان و کارگردانی منحصربه‌فرد (در قیاس با آنچه که در تلویزیون دیده‌ایم)
۲) «رقص پرواز»، «روزگار قریب» و «میوه ممنوعه»
۳) «پرستاران»
۴) «پدرخوانده»
● نیوشا صدر
۱) «روزگار قریب» این مجموعه تلویزیونی با توجه به وسواسی قابل ستایش که کیانوش عیاری (نویسنده و کارگردان) به کار برده است، تبدیل به یکی از کم‌نظیرترین آثار تلویزیونی شده است.
۲) «میوه ممنوعه» و «ساعت شنی»
۳) «پرستاران»
۴) «شکرانه»، «یک وجب خاک» و «چارخونه»
● فریدون صدیقی
۱) «روزگار قریب» به خاطر نگاه موشکافانه و دقیق به یک دوره تاریخی، داشتن رویکردی اجتماعی و جامعه‌شناسانه به جایگاه کانونی یک شخصیت والا که مهدی هاشمی آن را بازی می‌کند.
۲) «ساعت شنی» و «حلقه سبز»
۳) «جواهری در قصر» و «پرستاران»
۴) بدترین انتخاب ندارم چون اگر می‌دانستم بد است آن را دنبال نمی‌کردم.
● احمد طالبی‌نژاد
۱) «بیداری» این مجموعه تلویزیونی نسبت به سایر تولیدات داستانی سیما در لحن و فرم داستان متفاوت بود.
۲) «راه بی‌پایان»
۳) مجموعه‌های خارجی را اصلا دنبال نمی‌کنم
۴) «چارخونه»
● جواد طوسی
۱) «میوه ممنوعه» به‌خاطر شناخت هوشمندانه فیلمنامه‌نویس و کارگردان و همچنین نویسنده گفتار متن آقای نادری. اتکا به متون ادبی کلاسیک و همکاری و همفکری مطلوب در این مجموعه که متاسفانه در فرهنگ رسانه‌ای ما کمتر در دستور کار قرار گرفته است، باعث قوت اثر شد. همچنین در این مجموعه برخی مسائل اجتماعی به شکلی ظریف و به موازات خط روایتی اولیه مطرح شد. عبور از خطوط قرمز که با درک درست رسانه و شرایط عمومی جامعه صورت پذیرفته بود، جلوه دیگری به این مجموعه داستانی داد.
۲) «مدار صفر درجه»، «روزگار قریب» و «یک مشت پر عقاب»
۳) «پرستاران»
۴) چون طی یک سال گذشته تمامی مجموعه‌ها را دنبال نکرده‌ام، نمی‌توانم انتخابی قطعی داشته باشم.
● علی‌اکبر عبدالعلی‌زاده
۱) «مدار صفر درجه» مجموعه‌ای در اندازه و استانداردهای رسانه‌ای بود. یک پدیده تازه در مجموعه‌سازی تلویزیون پس از سال‌ها تکرار ساختارهای کهنه.
۲) «روزگار قریب» و «ساعت شنی».
۳) «ام‌ـ دی‌ـ ای» و «پرستاران»
۴) «پدرخوانده» و «اغماء»
● یزدان عشیری
۱) «مدار صفر درجه» ارائه اثر داستانی که بر اساس ریشه‌های تحقیقی شکل گرفته بود. ساختار دراماتیکی این مجموعه تاریخی جذاب بود و با کمک بازسازی باورپذیری تاریخ معاصر را در نظر مخاطب بیشتر می‌کرد.
۲) «روزگار قریب» و «حلقه سبز»
۳) «جواهری در قصر» و «پرستاران»
۴) «اغماء»
● بابک غفوری‌آذر
۱) «ساعت شنی» به دلیل جسارت در پرداخت و بیان صریح معضلات اجتماعی که برای اولین بار در تلویزیون نشان داده شد.
۲) «روزگار قریب» و «میوه ممنوعه»
۳) چون هیچ‌کدام از سریال‌های خارجی سیما برایم جالب نبوده، انتخابی ندارم.
۴) پریدخت.
● مهدی فروتن
۱ـ «رقص پرواز» انتقال حس دوران جنگ پس از ۳۰ سال و بازی درخشان مهدی هاشمی در این مجموعه. ۲ـ «مدار صفر درجه» و «روزگار قریب» ۳ـ «پرستاران» و «جواهری در قصر» ۴ـ «یک مشت پر عقاب»
مریم فلاح
۱) «مدار صفر درجه» طی سه دهه گذشته شاید تنها سریالی بود که به معنی واقعی دیده شد و حتی بازتاب آن در ورای مرزهایمان نیز دنبال شد. در رسیدن به این موفقیت، نکته‌ها نهفته است.
۲) «روزگار قریب» و «میوه ممنوعه»
۳) «پرستاران»
۴) «شکرانه»
● محمدتقی فهیم
۱) «مدار صفر درجه» به دلیل اینکه تاریخ را در قالبی دراماتیک به‌گونه‌ای بیان کرده بود که ارزش دیدن داشت، به‌نظرم این مجموعه جزو محدود تولیداتی بود که به روایت خشک تاریح نیز نپرداخته و تاریخ را به صورت انتزاعی به تصویر نکشیده بود.
۲) «ساعت شنی» و «یک مشت پر عقاب»
۳) «ماموران مخفی پلیس» و «کمیسر لسکو»
۴) اغلب مجموعه‌های داستانی تلویزیون را به دلیل وظیفه شغلی و رسانه‌ای‌ام با رنج به تماشا می‌نشستم.
● ابوالفضل فیضی‌خواه
۱) «ساعت شنی» به دلیل مضمون جدید و جسارت‌آمیزی که داشت، همچنین از جهت بیان موضوع و پرداخت به مسائل اجتماعی که در سطح جامعه وجود دارد همچنین دیالوگ‌نویسی که کم‌سابقه بود.
۲) «حلقه سبز»‌و «روزگار قریب»
۳) «پرستاران» و «ماموران مخفی پلیس»
۴) «شهریار»
● محمود گبرلو
۱) «حلقه سبز» به جهت نگاه نو و تازه‌ای که ابراهیم حاتمی‌کیا به مفاهیم عمیق دینی داشت با جسارت و جرات مباحثی را مطرح کرد که کمتر به آن پرداخته شده است هر چند گاهی اوقات تماشاگر خسته می‌شد.
۲) «مدار صفر درجه»، «بی‌صدا فریاد کن»
۳) سریال‌های خارجی تلویزیون را دنبال نکرده‌ام.
۴) مجموعه طنز «چارخونه»
● خسرو نقیبی
۱) یک مشت پر عقاب به‌نظر می‌رسید یکی از قوی‌ترین مجموعه‌های تلویزیونی بود که در طی سال گذشته روی آنتن رفته است.
۲) «ساعت شنی» و «راه بی‌پایان»
۳)ــ
۴) شکرانه
● محدثه واعظی‌پور
۱) «میوه ممنوعه» به دلیل ترکیبی قابل قبول از فیلمنامه‌ای یکدست، دیالوگ‌نویسی کم ایراد و کارگردانی فتحی که در هر تجربه حرفه‌ای تر می‌شود.
۲) «پریدخت» و «راه بی‌پایان»
۳) «پرستاران» و «جین ایر»
۴) تعداد سریال‌های ضعیف تلویزیون آنقدر زیاد است که نمی‌شود از بین آنها انتخابی داشت.

زینت زارعی

منبع : روزنامه تهران امروز