خدا در اندیشه ی علی

سر آغاز دین، خداشناسی ست ؛ و کمال شناخت خدا در باور داشتن اوست ، و کمال باور داشتن خدا ، شهادت به یگانگی اوست.
بدین ترتیب کمال توحید در اخلاص است و کمال اخلاص در جداکردن صفات الهی از صفات بشری است ... کسی که خدا را با صفت مخلوفات تعریف کند او را به چیزی نزدیک ( شبیه ) کرده است و با شبیه کردن خدا به چیزی، دو خدا مطرح شده ؛ و با طرح شدن دو خدا، اجزایی برای او تصور نموده ؛ و با تصور اجزا برای خدا، او را نشناخته است.
آن کس که بگوید « خدا در چیست؟ » او را در چیز دیگری پنداشته است، و کسی که بپرسد « خدا بر روی چه چیزی قرار دارد؟ » به تحقیق جایی را خالی از او در نظر گرفته است، در صورتی که خدا همواره بوده، و از چیزی به وجود نیامده است.
با همه چیز هست، نه اینکه همنشین آنان باشد ؛ و با همه چیز فرق دارد نه اینکه از آنان جدا و بیگانه باشد. انجام دهنده همه کارهاست، بدون حرکت و ابزار و وسیله ؛ بیناست حتی در آن هنگام که پدیده ای وجود نداشت، یگانه و تنهاست، زیرا کسی نبوده تا با او انس گیرد، و یا از فقدانش وحشت کند …


http://social-me.blogfa.com/
با کمی تلخیص از : http://monkaser.blogfa.com/cat-۲.aspx

منبع : مطالب ارسال شده