اتاق سبز - La Chambre Verte

سال تولید : ۱۹۷۸
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : ژنه‌ویو لوفاور
کارگردان : فرانسوا تروفو
فیلمنامه‌نویس : ژان گروئو و تروفو، برمبنای دو داستان نوشته هنری جیمز.
فیلمبردار : نستور آلمندروس
آهنگساز(موسیقی متن) : موریس ژوبر
هنرپیشگان : تروفو، ناتالی بایه، ژان پی‌یر مولن، آنتوانن، آنی میلر و ژان داسته.
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه.


شهرری کوچک در شرق فرانسه، اندکی پس از جنگ جهانی اول. «ژولی‌ین» (تروفو)، کارمند روزنامه محلی شهر با خاطره مردگان زندگی می‌کند. او «اتاقی سبز»ی را وقف خاطره همسر فقیدش، «ژولی‌ین» که دنبال حلقه «ژولی» می‌گردد تا مجموعه یادگارهای همسرش را کامل‌تر کند، با «سسیلیا» (بایه)، کارمند یک حراجی آشنا می‌شود. نزد او اعتراف می‌کند که از تصمیم رفیقش، «ژرار» (مولن) برای ازدواج دوباره - پس از مرگ همسرش - آزرده شده است. وقتی «اتاق سبزِ» «ژولی‌ین» در آتش‌سوزی از بین می‌رود، او نمازخانه بلااستفاده‌ای را در قبرستان کلیسا به معبدی برای تمام «مردگان» خود بدل می‌کند. با این همه حاضر نیست شمعی به یاد «پل» - دوست سابقش و محبوب «سسیلیا» - روشن کند. «ژولی‌ین» سرانجام به «سسلیا» اعتراف می‌کند که در مورد دوست سابقش با گذشت نبوده و سپس در اثر سرماخوردگی شدیدی می‌میرد...
* یکی از شخصی‌ترین و افسرده‌ترین آثار تروفو، به دور از آن روحیه جوان و شاداب الهام‌بخش اغلب آثارش، که قهرمانش خود کارگردان است: مردی که گوئی میان زندگی و مرگ در نوسان است؛ کنار زندگی به‌سر می‌برد اما دل در گرو مردگان دارد. زیبائی شناسی فیلم نیز تابع بازگشت آگاهانه‌ای به سینمای گذشته فرانسه است: به دوران فیلم‌های ضد جنگ آبل‌گانس و کلود اوتان - لارا، کاربرد قاب‌بندی آزاد و سوپرایمپوز تصویرهای متضاد، با آن همه تصویر از شمع‌ها، تابوت‌ها، سنگ‌ قبرها، کلیساها و خلاصه‌ یادگارهای اموات. صحنه‌پردازی (کارژان پی‌یر کوئوسولکو) به عمد کهنه، بی‌روح و غم‌افزا جلوه می‌کند. تروفو تعابیر رمانتیک یا سوررآل از مرگ را کنار می‌نهد و به جنبه‌های مذهبی متعارف نزدیک می‌شود. در عین حال پنهان نمی‌کند که قهرمانش با محیطی که برای خویش فراهم آورده، اسیر میل بیمار‌گونه و منحرفی به مرده‌پرستی است؛ میلی که جز مرگ خودش درمانی ندارد.