ستاره‌ای متولد می‌شود - A Star Is Born

سال تولید : ۱۹۷۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جان پیترز
کارگردان : فرانک پی‌یرسن
فیلمنامه‌نویس : جان گریگوری دان، جون دیدیون و پی‌یرسن، برمبنای داستانی نوشته ویلیام ولمن و رابرت کارسن.
فیلمبردار : رابرت سورتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : باربارا استرایسند، کریس کریستوفرسن، پل مازورسکی، گاری بازی، آلیور کلارک، ونتا فیلدز و کلاید کینگ.
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۰ دقیقه.


«جان نورمن هوارد» (کریستوفرسن)، ستاره مشهور موسیقی راک، روز به روز موفقیت و محبوبیتش را از دست می‌دهد. پس از کنسرتی ناموفق، «جان» به کلوب شبانه‌ای می‌رود و ناخواسته برنامه خواننده‌ای به‌نام «استر هافمن» (استرایسند) را به هم می‌زند. اما «استر» کمکش می‌کند تا از زد و خورد بگریزد و روز بعد، برای صبحانه دوباره یکدیگر را ملاقات می‌کنند. «جان» که تحت تأثیر «استر» قرار گرفته، او را با هلی‌کوپتر به کنسرت بعدی‌اش می‌برد، ولی باز نتیجه اسفناک است و «استر» مجبور می‌شود خودش تنها برگردد. بعدها دوباره در استودیوئی یکدیگر را ملاقات می‌کنند، جائی که «استر» برای ضبط آگهی‌های تجاری آواز می‌خواند؛ پس از یک خرابکاری دیگر از طرف «جان»، او موفق می‌شود تا «استر» را با خود همراه کند. آن دو با هم موسیقی‌ای را کار می‌کنند که از سبک همیشگی «جان» شادتر و دل‌نشین‌تر است و کم‌کم به همدل می‌بازند. «جان» در تلاش برای معرفی کشف تازه‌اش، نوش‌خواری را کنار می‌گذارد، ولی هنوز نمی‌تواند به صحنه بازگردد. تا اینکه در اجرای یک برنامه خیریه برای سرخ‌پوستان، «استر» را از میان تماشاگران بیرون می‌کشد تا به جای او بخواند. «استر» یک شبه ره صد ساله‌ طی می‌کند و این دو با ازدواجی مخفیانه و بی سروصدا این موفقیت را جشن می‌گیرند. اما هرچه «استر» اوج می‌گیرد، «جان» افول می‌کند. به‌هنگام اهدای جایزه «استر» را خراب می‌کند. وقتی «استر»، «جان» را با یکی از طرفدارانش گیر می‌اندازد، تصمیم می‌گیرند همه چیز را از نو شروع کنند. تور مشترکی برای اجرای برنامه در اروپا ترتیب داده می‌شود، ولی «جان» در راه ملاقات با مدیر برنامه‌هایش در فرودگاه، تصادف می‌کند و کشته می‌شود. در کنسرتی به یادبود «جان»، «استر» با آوازی مسحورکننده یاد شوهر در گذشته‌اش را گرامی می‌دارد.
* در مورد سومین نسخه هالیوودی آن داستان غم‌انگیز مشهور از پشت پرده شهرت و دنیای نمایش (نسخه اول: ساخته ویلیام ولمن، 1937 و نسخه دوم: ساخته جرج کیوکر، 1954) عملاً باید به نام ستاره فیلم دقت کرد و نه کارگردانش. استرایسند گذشته از محور فیلم، مدیر تولید، راه اندازنده پروژه، همکار در تصنیف دو ترانه مهم (کار مریلین برگمن) و اصلاً در کل ایده‌های موسیقائی فیلم بوده است و قطعاً فیلم‌نامه را بازنویسی کردره و لباس‌هایش هم بنا به روایت تبلیغات از کمد خودش به درآمده‌اند. صندلی کارگردانی را ابتدا جری شاتسبرگ اشغال کرد ولی جایش را به‌زودی به یان پیترز نامی که در واقع آرایشگر خانم استرایسند بود، داد. فیلم‌نامه‌نویسان آمدند و رفتند و پی‌یرسن یکی از آنان بود که قرعه کارگردانی به نامش افتاد. با این شرایط، این که صحنه‌ها به هم می‌چسبند، جای تعجب دارد و از سوی دیگر موسیقی و درام فیلم از انسجام بری است. انتقام داستان از هالیوود قدیم - جائی که این فراز و فرودهای کارنامه زن و شوهر معنی می‌داد - به‌دنیای راک - که اصلاً عالم متفاوت و دور از تجملی است - شاید بزرگ‌ترین اشتباه کار باشد.