غزلی در نتوانستن

از دست‌های گرم تو
کودکان توأمان آغوش خویش
سخن‌ها می توان گفت
غم نان اگر بگذارد
نغمه در نغمه در افکنده
ای مسیح مادر ای خورشید
از مهربانی بی دریغ جانت
با چنگ تمامی ناپذیر تو سرودها می توانم کرد
غم نان اگر بگذارد
رنگ‌ها در رنگ‌ها دویده
از رنگین کمان بهاری تو
که سراپرده در این باغ خزان رسیده برافراشته است
نقش‌ها می توانم زد
غم نان اگر بگذارد
چشمه ساری در دل و آبشاری در کف
آفتابی در نگاه و فرشته ای در پیراهن
از انسانی که تویی
قصه ها توانم کرد
غم نان اگر بگذارد

احمد شاملو

منبع : روزنامه کارگزاران