سینمای امروز آگاهی یا تحمیق؟!

بعضی فیلم ها را باید یک بار از سر تا ته اش دید و بعد دوباره و سه باره و چند باره برگشت و از سر نگاهش کرد و از ته تحلیلش نمود تا ریزه کاری ها و جزئیات و کارایی ها و کاربردهایش به چشممان بیاید و تازه بفهمیم که بعضی فیلم ها چه بر سر افکار و اعمال و ارزش هایمان میآورند!
قرن بیستم با دنیایی از بحران و تشتت آغاز شده است. در این قرن ما شاهد تولد انواع مختلف سیستم های سیاسی و جریان ها بوده ایم. در هیچ دوره ای از زمان حال احزاب سیاسی مختلف اعم از دست چپی و دست راستی تحت عناوین مختلف و گوناگون اینهمه در میان مردم دست به ایجاد چند دستگی نزده اند.هیچگاه گرایش های سیاسی گوناگون در کشورهای مختلف به این شدت وجود نداشته است، بگونه ای که حتی پارلمانهای بعضی ممالک هم از این گرایشات بی نصیب نمانده اند.
موضوع جهانی بودن فرایندهای سیاسی و همچنین گوناگونی خطوط سیاسی موجود، باعث شده که هر جنبش سیاسی که در کشوری قد علم می کند ، خواه ناخواه تحت تاثیر جنبش هایی نظیر خود در نقاط دیگر قرار بگیرد و جنبه ای جهانی پیدا کند. همچنین باعث شده تا توطئه ها در سطح جهانی طراحی شوند و طراحان و رئوس جریان های سیاسی در دنیا تحولات و حرکتهای سیاسی را در کشورهای دیگر نیز با نگرانی دنبال کنند. حتی در بسیاری از موارد دیده شده است که حرکت های نظام مند و زنجیره ای از حوادث و تحولات در کشورهای به ظاهر غیر مرتبط با هم مقاصد و اهدافی یکسان را دنبال کرده و از یک مقصد رهبری شده اند.
در دنیای امروز سینما هم از این موضوع بی نصیب نمانده و سیاست های مختلف و اغلب قدرتهای پشت پرده اعم از نیروهای خاص معلوم و نامعلوم ، اطلاعاتی یا امنیتی و ...در استفاده از سینما به عنوان یک سلاح کارا و یک طیف تبلیغاتی جهانی از هیچ کوششی فرو گذار نمی کنند. مسئله" سینمای سیاسی" را ابر قدرتها مدتها قبل به عنوان یک حربه تبلیغاتی بسیار موثر و در عین حال مخرب علم کرده اند و با استفاده از انواع ترفندهای تبلیغاتی از آن در جهت برآوردن مقاصد مختلفی بهره می برند که از یک طرف وظیفه ی تحمیق مردم را برعهده گرفته است و از طرف دیگر به قهرمان سازی و تثبیت ضد ارزش هابرای دشمنان دست یازیده. در کنار همه عملکردهای تصویری و سینمایی اعم از ساخت انواع فیلم های سینمایی و سریالها و برنامه های تلوزیونی، عده ای بر این عقیده اند که سینمای امروز اساسا پدیده ای سیاسی است. و تصاویر متحرک بر پرده تلوزیون یا صحنه سینما در عصری که ما در آن به سر می بریم به تناسب شرایط، کاربردهای ویژه ای پیدا کرده اند : به عنوان مثال برخی از فیلم ها برای تغییر دادن افکار و اذهان مردم در مورد موضوعات خاصی که الزاما برای قدرتهای پشت پرده منافعی دارند برنامه ریزی و تهیه می شوند و برخی دیگر به منظور تاثیر گذاری های خاص روانی و اغلب در پی حمایت از یک شخص یا یک اندیشه و یا بالعکس در جهت نابود ی ، تخریب و یا ضربه زدن به شخص یا نظام فکری و یا اندیشه ای خاص بکار می روند و می کوشند به هر ترتیبی شده هدف خود را پیش برند و به افکار و اذهان عمومی تفکرات و اندیشه های خود خواسته و فرمایشی خاصی را به مخاطبان این برنامه ها تزریق نمایند
گفته شده هر کدام از ابزار ها و وسایل ارتباط جمعی، به نوعی معین، نظم و سامان دهی تفکر و اندیشیدن و نیز جذب و هضم اطلاعات را در ما هدایت می کنند.لذا در شکل دهی حوزه های خود آگاهی و هم چنین ساختار نهادهای اجتماعی ما نقش گسترده و گوناگون دارند... این امر تا آنجا به پیش می رود که حتی نوع برخورد و رفتار ما را نسبت به استنباط و تصورات مان از جهان هستی و رویدادها متاثر می سازد...
اغلب دیده شده که در سینما و خصوصا تلوزیون ( به عنوان یک رسانه ملی) تلاش های انجام شده و جهت دار استوار بر پایه های فرمایشی، ردپای ناگواری بر زندگی اجتماعی و اعتقادی ما خصوصا بعنوان اقلیتی مسلمان در دنیا بر جای گذارده است، به طوریکه با تلاش های صورت گرفته، از دقیقه ای به دقیقه دیگر احمق تر می شویم ... و متاسفانه نمونه بارز چنین حرکت های غیر حرفه ای و غیر انسانی را این روزها در رسانه ملی خودمان نیز شاهد بوده ایم پخش سریال هایی که در ماه مبارک رمضان نه تنها کمکی در جهت رشد معرفتی و اعتقادی مردم نداشت بلکه حاوی پیام های زننده ای چون بی حرمتی به مقدسات ، لکه دار کردن نام پیامبران خدا و توهین به اعتقادات و ارزش های والای شیعی چون توسل، شفا و ... داشت ، رواج شیطان پرستی و مقولاتی از این دست این روزها با کمی دقت و ژرف نگری به وضوح در لایه های زیرین پیام های منتشر شده از رسانه ملی ما پیداست و همه اینها دلایل مستدل و متقنی برای برخورد هرچه حرفه ای تر و جدی تر با پدیده ای خطرناک و رو به گسترش در ایران اسلامی ما به نام" سینمای سیاسی" در زمان ماست!
شاید این جمله استالین در واگویه ی همه ی پشت پرده ها ی سینمای امروزی که کشورمان را در احاطه ی مسموم خود گرفتار ساخته کافی باشد که در جایی گفته بود: " سینما را در اختیارم بگذارید و من ، بر دنیا حکم خواهم راند"

زهرا میرناظم