نقش بدنسازی در ورزش

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که بدنسازی برای انسان بسیار مهم و مفید است. خصوصاً ورزشکاران یا آنهائی که مجبور هستند خود را برای مسابقات آماده نگه دارند تا نتایج بهینه از مسابقات مختلف بگیرند.
اما متأسفانه بعضی از ورزشکاران و حتی قهرمانان به علت عدم شناخت کلی از بدنسازی راه را اشتباه تشخیص می‌دهند و برای خود ناراحتی‌های جبران‌ناپذیری خلق می‌کنند.
بدنسازی را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد.
۱) بدنسازی با وزنه
۲) بدنسازی بدون وزنه
۱) بدنسازی با وزنه:
در علوم جدید و پیشرفته می‌توان درخصوص چگونه تمرین با وزنه را در دست نوشته‌ها و کتاب‌های گوناگون این رشته (پرورش اندام) به‌دست آورد. مثلاً برای ساخت عضلات چهار سر زانو با دمبل باید از وزنه‌های سبک با تکرار بیشتر شروع کرد. اما عمل یک بخشی از کار است در صورتی ما می‌توانیم عضلات چهار سر زانو را قوی کنیم که عضلات روی ران و پشت پا را نیز تقویت کرده باشیم و یا هم‌زمان آنها را نیز تقویت نمائیم. در غیر این‌صورت استفاده از دمبل باعث پارگی و آسیب رساندن به عضلات چهار سر زانو یا دیگر عضلات پا خواهد شد.
برای تمرین با وزنه ابتدا با حرکات گرم کردن، دویدن آهسته و یکنواخت و حرکات کششی خاص با مدت زمان منطقی شروع گردد. سپس تکرار حرکاتی که قرار است با وزنه شروع شود. بدون وزنه انجام گردد. از سبک‌ترین وزنه یا میله خالی دمبل و یا هارتل استفاده نمود.
به ترتیب عضلات مرتبط با ساخت عضله مخصوص شروع و سپس به‌سوی آن عضله و عضو با دستگاه‌های مربوطه پیش خواهد رفت.
خیلی از ورزشکاران برای عضله‌سازی به تغذیه‌های غیراصولی و استفاده از داروهای خطرناک رو می‌آورند، غافل از آن‌که صدمات ناشی از عضله‌سازی شاید فشار سینه و قلب را به حدی تنگ نماید که قلب از ضربه زدن باز ایستد و با دستگاه هاضمه از هضم آن در می‌ماند و یا داروهای تقویتی را به حدی با آمپول‌ها و کپسول‌های رنگارنگ می‌خورند که کلیه و کبد را به کلی از کار می‌اندازد.
چرا یک جوان و نوجوان بالنده برای به‌دست آوردن عضلاتی باد کرده و قوی باید از داروهای غیراستاندارد استفاده نماید؟ چرا ورزشکاران از وسائلی برای بدنسازی استفاده می‌کنند که به بدن خود آسیب جدی وارد می‌نمایند. بعضی از آنها سینه‌هائی فراخ و بازوهائی کوچک به چشم می‌خورد یا برعکس بازوانی بزرگ و سینه‌ای کوچک پاهائی کلفت و بدنی ناهماهنگ.
روش‌هائی که ذکر شد دارای یک روش مناسبی است که بایستی زیر نظر متخصص و کارشناس فن باید صورت گیرد.
مثلاً برای ساخت عضلات بازو که با تکرار حرکت خاص خودش صورت می‌گیرد و از وسائل خاص دیگری مثل انواع دمبل و انواع هارترها در شکل و تنوع‌های خاص به خود تمرین داده می‌شود و هر روز تعداد حرکات و وزنه آن اضافه می‌گردد تا جائی که قادر به انجام تمرین جلو بازو نیست. حال باید چه‌کار کرد، آیا باید از تغذیه‌های نامتعارف برای قوی کردن بدن استفاده کرد یا این‌که از آمپول‌ها و قرص‌های غیراستاندارد که هیچ ضرورتی برای بدن ندارند، استفاده نمود! خیر بلکه اگر مربی با تجربه و کارشناس در رأس هر باشگاه باشد. باید بداند برای ساختن دیگر عضلات بازو که یک ورزشکار ابتدا عضلات مچ دست و بازو را قوی کرده و با یک روش غذائی مناسب رژیمی را متناسب با سن، قد و وزن شخص مهیا کرده و تجویز می‌نماید. حال این‌که به هیچ روی از آمپول و قرص‌های غیرمتعارف استفاده ننموده و به شکل طبیعی با سعی و تلاش باعث رشد عضلات بازو و غیره می‌گردد.
اگر در باشگاه بدنسازی مشاهده نمودید یا شنیدید که از تغذیه‌های غیرمتعارف و ترکیبات غذائی شیمیائی داروئی با قرص‌ها استفاده می‌کنند به هیچ‌وجه به آن‌جا نروید و فرزندان خود را به کام دلالان از خدا بی‌خبر نفرستید، زیرا حتماً به نابودی و آسیب‌دیدگی جبران‌ناپذیری خواهید رسید.
۲) بدنسازی بدون وزنه:
ظاهر کار بسیار ساده و آسان می‌باشد. افرادی که ورزش‌های مختلفی انجام می‌دهند مراحل یک نوع بدنسازی بدون وزنه را تجربه می‌نمایند.
یک دونده و یا یک فوتبالیست، دارای ران‌های قوی و سریع هستند و یک بسکتبالیست دستان کشیده و پنجه‌های قوی دارد، یک جودوکار و یا یک کشتی‌گیر از تناسب اندام مناسبی بهره‌مند هستند. تمام این‌ها در طول ورزش آماتوری که روزانه انجام می‌دهند، دارای تناسب اندام خاص خود ورزش تخصصی است که بر اثر تکرار به وجود می‌آید. حال اگر مقداری از حالت آماتوری بیرون آمده و نیمه حرفه‌ای به آن بنگریم. باید تحمل عضلات و مقدار انرژی استفاده از آن را بالاتر از قبل برد. برای بالا بردن توان ورزشی بدن را باید قوی کرد. برنامه‌ریزی برای تمرینات بایستی حتی‌المقدور زیر نظر مربی صورت گیرد. شرکت در راهپیمائی‌های طولانی، کوهنوردی، تمریناتی نظیر بارفیکس، شنا، بالانس‌های متفاوت، حرکت شنای باستانی، دراز و نشست، شنست و برخاست با تکرار (حرکات ایزومتریک علمی) (آویزان شدن از میله) بالا و پائین رفتن از پله‌ها، طناب زدن، پرش و ...
وزن انسان یک عامل مهم و طبیعی است برای قوی کردن پا، دست، سرعت و قدرت، اگر بتوانیم توسط دست‌ها و پاها وزن‌ بدن را تحمل کنیم به‌ نحوی که بدون استفاده از وزنه یک ریتم عالی و کامل برای قوی شدن بدن به‌دست آوریم.
حتی تناسب اندام و عضله در فیزیک بدن به خوبی پیدا خواهد شد.
طبیعی است که یک ورزشکار و قهرمان به خوبی می‌داند چه چیز باعث پیشرفت او خواهد شد. لکن استفاده از مربی کاردان و مسلط به علم روز می‌تواند وی را به اهداف از پیش تعیین شده نزدیک‌تر نماید.
مجدداً تأکید نمی‌نمائیم از بدن خود به خوبی محافظت نمائید و با خوردن مکمل‌های غذائی بی‌مورد، استفاده از قرص و آمپول‌های خطرساز سلامتی خود را در معرض نابودی قرار ندهید.
اغفال عکس‌ها و پوسترهای بدنسازی نشوید. در بعضی از نسل‌ها به خاطر آثار ژنتیک ارثی و موروثی انسان‌هائی به دنیا می‌آیند که از نظر قد و هیکل و عضله از سایر انسان‌ها برتر خواهد بود پس شما با توجه به وضعیت فیزیکی و جسمانی موجود همانند آنها نخواهید شد. انسان عاقل نبایستی برای قوی شدن دست به کارهای خطرناک بزند و خودش را مورد آسیب‌دیدگی قرار دهد.

منبع : ماهنامه دنیای کاراته