باید موبایل‌هایمان را پالایش کنیم

حریم خصوصی. عبارتی که این روزها بیش از پیش می‌شنویم. هنوز مدت زیادی نگذشته است از مقاله‌ای که در همین باره و با عنوان آرامش در حضور دیگران نوشتم. و ایضاً به خاطر می‌آورید نوشته بزرگمهر شرف‌الدین را در چلچراغ درباره دوربین‌های امنیتی و مقاله منصور ضابطیان را درباره پخش فیلم‌های میهمانی خصوصی مردم و عواقبش.
حالا هم روز دیگری است. این روزها به مدد تکنولوژی سرک‌کشی به حریم خصوصی افراد سهولت بیشتری پیدا کرده. دردناک این جاست که قشری که ادعای روشنفکری و فرهیختگی‌شان گوش فلک را کر می‌کند، همپای دیگران فیلم‌ها را دست به دست می‌کنند، از بلوتوث و مسنجر و وبلاگ کمک می‌گیرند تا بیش از پیش به رخ بکشند قدرت فناوری را. به راستی مگر مفهوم واقعی ابتذال چیست؟ ما که قانونمان هنوز آن قدری بالغ نشده که بتواند حفاظت کند از آن چه که چهاردیواری خاص خودمان است، پس در این دنیای ناکجاآباد تنها راه برای صیانت از آن خودمان هستیم. فناوری ساخته فکر بشر است و حالا این ابزار کم‌کم دارد بلای جانمان می‌شود. تنها راه مقابله با ابعاد منفی این پدیده نیز لاجرم نمی‌تواند چیزی باشد به جز همان شعور. سی‌دی، موبایل، کول‌دیسک، بلوتوث، وبلاگ، مسنجر، ایمیل و... هر آن چه برای رفاه ما طراحی شده، برای آن که فاصله‌ها کم، انتقال داده‌ها آسان و زمان به سودمان شود، دارد هرمی می‌شود وارونه، سست و دهشتناک که هر آن گمان می‌رود خراب کند کاخ اخلاقیاتی را که بشر در طول تاریخ و به نام تمدن بنا کرده است. راستی چه می‌شود ما را که هر چه می‌گذرد لذایذمان حیوانی‌تر، عجیب‌تر و تمایلاتمان سرکش‌تر و لجام‌گسیخته‌تر می‌گردد؟
آیا مزایای فناوری نو، به کاهش حریم خصوصی و حقوق دیگر برتری دارد؟ «فناوری نه خوب، نه بد و نه خنثی است.» ملوین کرانزبرگ، پروفسور شناخته شده تاریخ و تاریخ فناوری هیچ گاه از تکرار این نخستین مورد از شش موردی که قوانین کرانزبرگ نام دارند، خسته نمی‌شود. فناوری چیزی نیست مگر ابزاری برای برآورده ساختن اهداف انسان‌ها در دنیای مادی؛ یک فزاینده نیرو است که قدرت انسان را بزرگ‌نمایی می‌کند. خوب یا بد بودن تأثیر این پدیده به چگونگی استفاده از آن مربوط می‌شود. آن چه نیاز به کنترل دارد برخوردها است و نه فناوری. [+]
دولت‌ها برای حفظ حریم خصوصی قوانین مدنی بسیاری وضع کرده‌اند هر چند خود در موارد بسیاری ناقض آن می‌شوند. یکی از بحث‌های همیشه داغ در جوامع مدنی، طرح همین نکات و به چالش گذاشتن مواردی است که نقض حریم خصوصی تلقی می‌شود. شاید یادتان باشد جنجالی را که برای جی‌میل به وجود آمد. تبلیغات مرتبط با متون ایمیل‌ها که در کنارشان نمایش داده می‌شود، یکی از داغ‌ترین بحث‌هایی بود که به مجلس آمریکا هم کشیده شد. چرا که ایمیل و محتوایش یک حریم خصوصی است و کاوش در متون آن حتی توسط روبوت‌های جست‌وجوگر می‌تواند ناقض این حریم باشد. به نظر شما اس ام اس‌های تبلیغاتی که بی‌اجازه ما وارد موبایلمان می‌شوند، ناقض این حریم نیستند؟ تا به حال به آن فکر کرده بودید؟
می‌بینید دنیا به کدام سمت می‌رود؟ آن وقت ما ایستاده‌ایم و با حرص و طمع موتورهای جست‌وجو را به دنبال فیلمی خاص می‌کاویم و آدرسش را برای فرندلیستمان فوروارد و از روی موبایلمان چون برگ برنده برای دوستان رو می‌کنیم.
بس است. این یکی برای همه ما بس است. می دانید چرا؟ چون همه شما حریمی خصوصی دارید. صندوق اسراری که مال خودتان است و قطعاً از اشتراکش با کسانی که نمی‌شناسید، واهمه خواهید داشت.
باید موبایل‌هایمان را پالایش کنیم.

منبع : عصیان