مــحـرم در آیینه‌ی تلویزیون و سینما

هر سال که به روزهای دهه اول محرم نزدیک می‌شویم، فضای تلویزیون و سینما متفاوت از روزهای عادی می‌شود. شبکه‌های تلویزیون به پخش برنامه‌های ویژه می‌پردازند و سینماها تعطیل می‌شوند یا به اکران معدود فیلم‌های مذهبی - معنوی می‌پردازند. در این شرایط حال و هوای شهر و دیار تفاوت می‌کند و مساجد و حسینیه‌ها و تکایا به برگزاری آئین‌های عاشورایی مشغول می‌شوند. با این حال شبکه‌های مختلف تلویزیون و سینماهای کشور کمتر آثاری با موضوع عاشورا، قیام حضرت امام حسین (ع)، حماسه کربلا و.‎.‎. در اختیار دارند.
امروزه هیچ هنری تاثیر سینما را ندارد، پس چرا رسانه‌ای به این عریض و طویلی آثار مناسب این فصل را که با بهره‌گیری از روایت داستانی و ارزش‌های سینمایی است، روی آنتن نمی‌فرستد؟ سریال "شب دهم" از جمله آثاری است که سال‌ها پیش روی آنتن رفت و جدا از تاثیرگذاری بر بیننده، نگاه تازه‌ای از فرهنگ عاشورا ارائه داد.
تلویزیون به عنوان رسانه‌ای ملی با شبکه‌های مختلف به پخش مجموعه‌ای از برنامه‌های سخنرانی، گفت‌وگو محور و ترکیبی می‌پردازد که موضوع مشترک همه آن‌ها عاشورا و حماسه امام حسین (ع) است؛ برنامه‌هایی که کمتر شکل نمایشی دارند. در سینما هم از میان ۵۰ تا ۱۰۰ فیلمی‌ که هر سال تولید می‌شود به ندرت فیلمی ‌با موضوع حضرت امام حسین (ع) و قیام بزرگ عاشورا ساخته می‌شود. حال سوال اینجاست: وقتی هر ساله ۱۰ تا ۱۵ روز از ایام ماه محرم و صفر به عزاداری برای سالار شهیدان اختصاص دارد، چرا تولید آثار سینمایی و تلویزیونی تا این حد پایین است.
نگاهی به تاریخ سینمای ایران نشان می‌دهد در سال‌های قبل از انقلاب اساسا موضوعات مذهبی - تاریخی مورد توجه سینماگران و تولیدکنندگان نبوده است، اما در سینمای پس از انقلاب هم که آثار ارزشی با مضامین دینی و مذهبی مورد توجه قرار گرفتند، تنها چند فیلم را می‌توان مرتبط با حماسه عاشورا و زندگی امام حسین (ع) نام برد. این آثار معمولا با دو رویکرد مشخص ساخته شده‌اند؛ دسته اول آثاری هستند که مستقیما با موضوع امام حسین (ع) یا اصحاب آن حضرت ساخته شده‌اند و دسته دوم آثاری به شمار می‌آیند که در کنار طرح داستان اصلی آن، مساله عاشورا، آئین‌های عاشورایی، قیام حضرت امام حسین (ع) و.‎.‎. طرح شده‌اند.
در تلویزیون تولید آثار نمایشی قدری بیشتر از سینما بوده، اما با توجه به نیاز شبکه‌های مختلف داخلی و خارجی این رسانه کمبودها همچنان حس می‌شود. در تلویزیون هر از گاهی اثری ارزشمند روی آنتن می‌رود، اما با وجود اعتبارات تعاریف موجود و مأموریت‌های این سازمان به نظر می‌رسد، در این بخش بسیار بیشتر از وضعیت فعلی می‌توان آثار هنری- نمایشی تولید کرد.
برخی از سریال‌ها در بستر تاریخ و برخی دیگر در زمان معاصر روایت شده‌اند، اما آنچه به یاد خواهد ماند آثاری است که از ارزش‌های کیفی و ساختاری برخوردار هستند و تماشاگر را به خود جذب می‌کنند.

منبع : خبرگزاری ایسنا