سرمایه گذاری در هواپیماهای بدون سرنشین تجسسی

مدتی از ظهور این هواپیماها می گذرد و در این مدت چنان مفید واقع شده اند كه وزارت دفاع آمریكا، پنتاگون، به زودی ۱۳ میلیارد دلار برای تولید نسل تازه «یو ای وی»ها (Unmanned Aerial Vehicles) سرمایه گذاری خواهد كرد. ارتش های آمریكا و بریتانیا همچنین در جست وجوی راه هایی برای استتار این هواپیماها از دید رادار، چشم غیرمسلح یا حتی حسگرهای مادون قرمز هستند. دولت هر دو كشور مبالغ زیادی را صرف ایده های رادیكال درباره شیوه های تازه نبرد می كنند.آنها بر این باورند كه در آینده، اطلاعات، عامل تعیین كننده در میادین نبرد خواهد بود. براساس این نظریه، با كنترل بیشتر اطلاعات، نیاز كمتری به نیروهای زرهی سنگین و گسترده خواهد بود.گفته می شود كه تا ۸۰۰ هواپیمای كنترل از راه دور هم اكنون در آسمان عراق و افغانستان -البته اكثراً در عراق- سرگرم انجام عملیات هستند. آسمان این كشورها چنان لبریز از این هواپیماهاست كه احتمال برخورد آنها با هواپیماهای سرنشین دار و هلیكوپترها مسئله ساز شده است. نقاط قوت و ضعف تاكتیكی استفاده از هواپیماهای جاسوسی بدون سرنشین برای گردآوری اطلاعات در میدان نبرد، در عملیات ماه نوامبر گذشته در شهر فلوجه در عراق قابل مشاهده بود. با تجمع تانك ها، وسایل زرهی و پیاده نظام در بیابان های اطراف شهر، ما شاهد بودیم كه دو مامور اطلاعاتی تفنگداران دریایی آمریكا موتور وسیله ای را كه به یك هواپیمای مدل (از آن نوع كه اسباب بازی فروشی ها عرضه می كنند) شباهت داشت، روشن كردند. طول بال های هواپیما دو متر بود، بنابراین آنها به راحتی توانستند آن را روی دست نگاه داشته و با پرتاب كردن در هوا به پرواز درآورند.چند ساعت بعد فرماندهان این نیروها سرگرم بررسی عكس های دقیق خیابان هایی بودند كه نیروهایشان قرار بود به زودی به آنها یورش ببرند.
•محدودیت ها
این هواپیماها قادر نیستند محل اختفای رهبران شورشیان را به نیروهای آمریكایی نشان دهند یا حتی تشخیص دهند این افراد هنوز در شهر فلوجه هستند یا خیر.هواپیماهای بدون سرنشین همچنین نمی توانستند توان نظامی چریك ها را به طور دقیق رقم بزنند، درحالی كه وقوف به این مسئله برای نیروی مهاجم اهمیت حیاتی دارد. به علاوه این هواپیماها نمی توانستند داخل ساختمان ها را برای یافتن تك تیراندازهایی كه نیروی بسیار موثری برای شورشیان بودند، ببینند. خطر بزرگی كه ارتش های مدرن را تهدید می كند این است كه تكنولوژی به قدری پیشرفت كرده كه به وسیله غالب برای جمع آوری اطلاعات امنیتی بدل شده و این به قیمت از دست رفتن اطلاعاتی كه توسط نیروهای انسانی جمع آوری می شود تمام شده است. علیرغم این ضعف ها، آمریكا قصد دارد تا پایان دهه جاری ۱۳ میلیارد دلار دیگر برای توسعه «یو ای وی»ها خرج كند.صرف چنین هزینه ای تا حدودی به این دلیل است كه پیشرفته ترین هواپیماهای جاسوسی بدون سرنشین علاوه بر جمع آوری اطلاعات، دشمن را نیز هدف قرار می دهد. بخش اعظم این مبلغ صرف توسعه مشهورترین ناوگان هواپیماهای كنترل از راه دور موسوم به «پریداتور» (Predator) خواهد شد كه مجهز به موشك های «هلفایر» است.پریداتور با سرعت ناچیز ۸۰ مایل در ساعت (۱۳۰ كیلومتر) پرواز می كند و می تواند برای ۲۴ ساعت یا بیشتر در ارتفاع ۱۵ هزارپایی (تقریباً پنج كیلومتری) در هوا بماند. این هواپیما به لنز زوم، رادار و حسگرهای مادون قرمز مجهز است و می تواند تصاویر زنده را به نیروهای خودی كه به كامپیوترهای كتابی مخصوص مجهز هستند مخابره كند.
•استتار
به گزارش نیویورك تایمز، شورشیان در عراق آسفالت جاده ها را با سوزاندن بنزین نرم می كنند تا در آن بمب كار بگذارند. «پریداتور» دارای حسگرهایی است كه می تواند این نوع حرارت را ردیابی كند و به نیروهای خودی در آن اطراف اخطار دهد. ارتش بریتانیا نیز به این فناوری تازه اشتیاق نشان می دهد. گزارش می شود كه یكی از خلبان های نیروی هوایی بریتانیا اخیراً به نخستین عضو نیروهای مسلح بریتانیا بدل شد كه موشكی را از یك هواپیمای بدون سرنشین پرتاب می كند.موشك از یك هواپیمای پریداتور آمریكایی كه بر فراز عراق پرواز می كرد، پرتاب شد. گفته می شود این خلبان هواپیما را از مركزی از غرب میانه آمریكا كنترل می كرد. بریتانیا و آمریكا همچنین سرگرم كار به روی استتار این هواپیماها هستند به طوری كه از چشم زمینی ها پنهان بماند. در بریتانیا پروژه ای به نام «آفتاب پرست» در جریان است كه هدف آن حذف اختلاف رنگ (كنتراست) میان هواپیما و آسمان است.پژوهشگران بریتانیایی همچنین سرگرم محك زدن یك نوع فناوری بوده اند تا به كمك آن تشعشعات مادون قرمزی را كه از سطح هواپیما (و اصولاً هر شیء گرم دیگری) ساطع می شود از چشم حسگرهای مخصوص پنهان كنند. این شیوه نبرد احتمالاً الگوی استقرار نیروهای آمریكایی و بریتانیایی در آینده در سایر نقاط جهان خواهد بود. فناوری های جدید كاربردهای خاص خود را دارد اما در نبردهای شهری، راهی برای جایگزین كردن سربازان با تكنولوژی وجود ندارد.

منبع : باشگاه اندیشه