پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
دهه طلائی هشتاد - Golden Eighties
کشور تولیدکننده : فرانسه، بلژیک و سوئیس
محصول : لاسسیلیلا، پارادیز فیلمز و لیمبو فیلمز.
کارگردان : شانتال آکرمان.
فیلمنامهنویس : لئورا باریش، هانری بین، بونیتزر و ژان گروئو.
فیلمبردار : گیلبرتو آزودو و لوک بن‌هامو.
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک هروئه.
هنرپیشگان : دلفین سیریگ، میریام بوایه، نیکلاترون، فانی کاتنسون، لیو بری، شارل دنر و ژان فرانسوا بالمه.
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه.
بروکسل. «ژان شوارتس» (سیریگ) و همسرش در یک مجتمع فروش کوچک یک بوتیک دارند. در همین مجتمع پسر این دو، «روبر» (ترون) نیز کار می‌کند که همراه تعدادی دیگر از مردان، شیفته مدیره سالن آرایشِ مجتمع، «لی‌لی» (کاتنسون) است. از طرف دیگر دستیار «لی‌لی»، دختری به‌نام «مادو» (لیو) دل‌باخته «روبر» است. با ورود یک آمریکائی میان سال به‌نام «الی» (بری) همه‌چیز به هم می‌ریزد. «الی» سال‌ها قبل با «ژان» رابطه داشته است و حالا آمده تا او را با خود ببرد...
* آکرمان از جمله فیلم‌سازان زنی بود که از سینمای آوانگارد دهه 1970 قدم به قلمروی فیلم‌های پُرهزینه‌تر و تماشاگران بیشتر (هرچند همچنان در میان مخاطبان خاص سینمای هنری) گذاشت. اما به گواهی تجربه‌هایش، سخت‌گیری‌های کمینه گرایانه و تجربه ضد روائی همراه با هم سازگار نشده است. او با این فیلم مدت‌ها قصد ساختنش را داشت، سرانجام با سینمای عامه‌پسند مواجه میشود و خود، آن را به شیوه‌ای آشکارا پست مدرن، فصل مشترکی میان سینمای زنان، ادبیات یهودی و موزیکال‌ها می‌خواند. باریش همکار فیلمنامهنویس است و مثل کار دیگرش، با اضطراب به دنبال سوزان (1985)، ساخته سوزان سیدلمن (که هر دو گرایش‌های هجوآمیز و پیچیده مشترکی دارند)، فیلم به حاشیه پُرطرفدار سینمای هنری تعلق دارد. اگرچه فیلم بسیاری از فُرم‌های عامه‌پسند را با آغوش باز پذیرا میشود، بسیاری از ارجاع‌هایش آگاهانه اروپائی است و برخی شخصی و مرتبط با کارنامه فیلم‌ساز خود آکرمان. جالب اینکه این موزیکال در دورانی ظاهر میشود که رویاهای موفقیت، رفاه و عشقِ مورد تجلیل موزیکال‌ها، دیگر دور از دسترس جلوه می‌کند. دهه طلائی هشتاد بر همین دسترسی ناپذیری متمرکز است و با کنایه، محرومیت‌ها و ناپایداری‌های امیال عاطفی را با گرایش به مصرف پیوند می‌دهد.
