معرفی روبرت ای همرزتیل

بسته‌بندی‌های پلاستیكی لباس عروسك‌ها بخشی از واقعیت روزانه‌ی دنیای بازار است. این بسته‌بندی‌ها الگوهای مصرف بزرگ‌سالان را به كودكان معرفی می‌كند. تاكتیك همرزتیل، عكاسی و باز تولید چنین بسته‌های كوچك مینیاتوری در مقیاس بزرگ است به گونه‌أی كه برای بیننده, تفكر انگیز می‌شوند.
استراتژی او عموماً نمایش نحوه‌ی تولید چیزهایی است كه آن را واقعیت می‌دانیم و بیان این مطلب است كه؛ تمام فرآیند تولید، واقعیت طبیعی نیست بلكه ساختگی است. در نتیجه او به نمایش كالاها و خود كالاها علاقه‌ی فراوان دارد. در سری عكس‌های «Make it up» كه كارهای او جزئی از آن‌‌هاست، تصاویری از عروسك‌هایی كه به شكل‌های مختلف ساخته شده‌اند و یا این‌كه تیپ لباس‌های بسته‌بندی شده را به نمایش می‌گذارند.
مجموعه آثار گذشته‌ی این هنرمند همچون Grune Heimat ۱۹۸۸-۱۹۹۰ اشیایی از جنس اشیا شهری و خانگی را به‌تصویر كشیده است. در مجموعه‌ی دیگری Mittagsportvates ۱۹۸۸-۱۹۹۰ به عكاسی از فضاها و جاهایی می‌پردازند كه برای مقایسه كنار هم قرار داده شده‌اند. در مجموعه عكس‌های «صمیمیت عمومی» (۱-۱۹۹۰) موضوع عكس‌های او بیشتر, محل‌های ملاقات و میز و صندلی‌ها در فضاهای معماری است.
● اكسل هوت Axel Hutte
برف برجا مانده در شیار نشان می‌دهد كه عكس, اواخر بهار گرفته شده است چرا كه همه چیز در عكس به‌جز لكه‌های برف بسیار سبز است. شاید شیار, آن‌قدر عمیق است كه آن را از اشعه‌ی آفتاب مصون نگه‌دارد. گرچه نمی‌توان از عكس چنین قضاوتی كرد. و باز نمی‌دانیم چرا باید به جزییات چشم‌اندازی كه در حال تغییر است چنین علاقه‌مند باشیم. هوت دوست دارد درباره‌ی هویت و چشم‌انداز, ایجادِ سوال كند. به‌نظر می‌رسد او در این عكس این سوال را مطرح می‌كند كه آیا ممكن است شیار كوه را به‌عنوان محلی با هویت خاص و ویژه‌ی خود قلمداد كرد.
مگر نه آن كه شیار كوه فقط یك خط انتقالی است كه بر روی مسیری قرار دارد؟ بیشتر چشم‌اندازهای هوت محل‌هایی را به تصویر می‌كشد كه حتی اسم هم ندارند. محل‌هایی كه همانند عكس, بخشی از یك گستره‌اند و یا مناظری هستند كه اغلب در دسترس‌تر از پس‌زمینه خود می‌باشند.
● جوهان ون در كوكن Johan van der Keuken
▪ فروشندگان گل زنبق
این زوج در حال فروش گل زنبق وحشی در خیابان‌های پاریس هستند. عكس به سالروز پیروزی در جنگ جهانی در اواخر دهه‌ی ۵۰ تعلق دارد. زوج, شباهتی به فروشندگان خیابانی ندارند. شاید هر دوی آن‌ها در آرزوی بازیگری در سینما بودند و یا موقعیتی بهتر در دنیای هنر _ این را شاید بتوان از مدال دور گردن مرد و جواهرات زن دریافت - مرد مشغول تماشای خیابان است اما زن از حضور دوربین آگاه است. از نگاه آن‌ها آروزها، تمناها و گذشته‌ی هر یك را می‌توان دید و می‌توان هر یك از آن دو را به راحتی در فیلمی كه متعلق به آن دوره است، تصور كرد. در داستانی عاشقانه و مرگبار.
«ون در كوكن» با چنین عكس‌هایی، شاهدی بر عمق شخصیت انسانی به‌دست می‌دهد و این واقعیت كه زندگی مادی ما مملو از رویا هست. این عكس در كتاب Paris Morlel كه مجموعه عكس‌های او از خیابان‌های پاریس‌اند در سال ۱۹۶۳ در پاریس به چاپ رسید.
● ژوزف كودلكا Josef Koudelka
در این عكس معروف‌، كولی دست‌بند به دست در پی بازسازی صحنه‌ی قتل است. در پس‌زمینه پلیسی دوربین را آماده می‌كند تا از این صحنه عكس بگیرد و گروه كوچكی در فاصله‌ای از صحنه مشغول تماشا هستند. كودكان با عكاسی از مناطق كولی نشین كه عمدتاً در شرق اسلواكی و در خلال سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۳ انجام شده است منظره‌ای را به تصویر می‌كشد كه گِل و تاریكی آن را فرا گرفته است. گویا آخرالزمان است. فقر مفرط هیچ نشان و اثری از جامعه برجا نگذاشته است و كاملاً آن را از بین برده است. چهره‌ی بسیاری از سوژه‌های «كودلكا» در اسلواكی و بعدها در اسپانیا، عمدتاً آدم‌های نیمه فراموش شده و ناشناخته‌ی جامعه‌اند. او یكی از عكاسان اروپایی بود كه به مسئله‌ی فروپاشی فرهنگی توجه كرد و در كارش (كولی‌ها كه در سال ۱۹۷۵ انتشار داد) فضایی را به‌دست می‌دهد كه بعدها به‌شكل روزافزونی در عكاسی مستند دهه‌ی ۸۰ مورد توجه قرار می‌گیرد.
● دان مك گولین Don McGullin ویتنام
تصویر, متعلق به یك سرباز ویتنام شمالی است با وسایل داخل جیب‌اش كه جلوی جنازه‌ی او ریخته شده است. وسایل او شامل كیسه‌ای از فشنگ‌های جنگی، نشانه‌هایی از زندگی خانوادگی و كارش می‌باشد.
این عكس به‌وضوح درباره‌ی مصائب و وحشت جنگ, سخن می‌گوید و به‌خوبی مرگ را در مقابل زندگی قرار می‌ دهد و رقابتی بین صورت سرباز مرده و دختری كه هنوز زنده است وجود دارد و هر یك از این دو به‌گونه‌ای متفاوت مسئله‌ی خود را بیان می‌كنند. و در این میان سخن دختر به این دلیل ساده كه هنوز زنده است _ گرچه در شكلی سایه‌دار در این عكس دیده می‌شود _ برتری دارد و بیان‌كننده‌ی بخشی از هدفی است كه سرباز برای آن می‌جنگیده است. «مك كالین» را یكی از بزرگ‌ترین عكاسان جنگ می‌‌شناسند, گرچه این ارزیابی بسیار بیشتر از آن چیزی است كه در عكس می‌بینیم. چرا كه درك جنگ دربردارنده‌ی درك متضاد آن یعنی زندگی هم هست كه عكاس به‌خوبی آن را در تصاویر كوچك, جلوی سرباز به‌نمایش گذاشته است.

نویسنده : روبرت ای همرزتیل Robert F.Hammerstiel
مترجم : سحر شباهنگ‌پور
منبع:The PhotoGraphy Book . نشرPhaidon

منبع : دوهفته‌نامه هنرهای تجسمی تندیس