آزمایشهای تنفسی

برای انجام این آزمایش از یك وسیله كوچك، ارزان و محكم به نام پیك فلومتر (Peak-flow meter) استفاده میشود. با استفاده از این وسیله، حداكثر جریان هوای بازدمی اندازه‌گیری میشود.
پزشكان بطور شایعی از این وسیله در مطب استفاده می‌كنند. با این حال شما می‌توانید با تهیه یك دستگاه پیك فلومتر، خودتان در خانه آزمایش را انجام دهید و روزی دو، سه یا چهار بار این كار را تكرار نمایید. در یك شخص سالم و طبیعی تغییرات خیلی كمی در طی روز و هفته‌ها در میزان حداكثر جریان هوای بازدمی رخ می‌دهد اما در افراد مبتلا به آسم، تغییرات پایدار یا متناوبی در این میزان ایجاد میشود. با اندازه‌گیری میزان حداكثر جریان هوای بازدمی در ساعات مختلف شبانه‌روز، می‌توان یك نمودار رسم نمود. یك الگوی شایع در این نمودارها در افراد مبتلا به آسم را اصطلاحاً افت صبحگاهی (morning dip) می‌نامند كه بیانگر كمترین میزان جریان هوای بازدمی در هنگام صبح در بیماران مبتلا به آسم می‌باشد.
گرچه تشخیص بیماری آسم را می‌توان تنها با گرفتن شرح حال از بیمار مطرح نمود، اما بعضی از آزمایشهای ساده اغلب می‌توانند كمك كننده باشند. در بیماران مسن‌تر كه مشكلات قلبی شایع می‌باشد، گرفتن یك نوار قلبی (الكتروكاردیوگرام) می‌تواند مفید باشد، اما انجام آزمایشهای تنفسی، اساس بررسی بیماری آسم را تشكیل می‌دهد.
دو نوع اصلی آزمایش تنفسی در تشخیص بیماری آسم وجود دارد كه عبارتند از: آزمایش اندازه‌گیری حداكثر جریان هوای بازدمی (Peak-flow test) و آزمایش اسپیرومتری (Spirometry).
هر دوی این آزمایشها، میزان تنگ شدن مجاری هوایی ریه‌ها را اندازه‌گیری می‌كنند، زیرا هر چه مجاری هوایی ریه‌ها تنگ‌تر و باریك‌تر بشوند، جریان هوا در آنها كمتر و آهسته‌تر شده و در نتیجه درجه این دستگاههای آزمایش، عدد كمتری را نشان می‌دهد.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران