حکم دادگاه - The Verdict

سال تولید : ۱۹۸۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ریچارد د. زانوک و دیوید براون
کارگردان : سیدنی لومت
فیلمنامه‌نویس : دیوید مامت، برمبنای رمانی نوشته باری رید.
فیلمبردار : آندری بارت کوویاک.
آهنگساز(موسیقی متن) : جانی مندل.
هنرپیشگان : پل نیومن، شارلوت رامپلینگ، جک واردن، جیمز میسن، میلو اوشی، لینزی، کروز، لوییس استدلن، جولی بوواسو، ادوارد بینز، وسلی ادی، جو سنکا و راکسان هارت.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۹ دقیقه.


بوستن. دوستی قدیمی به‌نام «میکی موریسی» (واردن) به وکیل دعاوی، «فرانک گالوین» (نیومن) که در کارش نزول بسیار داشته، پیشنهاد پذیرفتن یک پرونده تخلف پزشکی را می‌دهد؛ زن جوانی در نتیجه استفاده از داروی بی‌هوشی به هنگام زایمان به حال اغما فرورفته است. «گالوین» از دیدن موکلش در بیمارستان به شدت متأثر می‌شود و پیشنهاد دویست و ده هزار دلاری «بیشاپ برافی» (بینز) مسئول بیمارستان را (در قبال درخواست ششصد هزار دلاری خانواده) رد می‌کند و پرونده را به دادگاه می‌شاند. «میلی» به او خبر می‌دهد که «اد کان کانِن» (میسن)، وکیل بسیار موفق، وکالت «دکتر تولر» (ادی) را که به خاطر اهمال او این اتفاق افتاده، برعهده گرفته است. اما «گالوین» به شاهدش، «دکتر گروبر» (استدلن)، دل‌خوش است. «گروبر» ناپدید می‌شود (شاید به تشویق «کان کانن») و شاهد بعدی‌اش، دکتری سیاه‌پوست به نام «تامپسن» (سنکا) که به خاطر شهادت در چنین پرونده‌هائی شهرتی به هم زده‌، به‌زودی در دادگاه بی‌اعتبار می‌شود. در حالی که پرونده‌هائی شهرتی به هم زده، به‌زودی در دادگاه بی‌اعتبار می‌شود. در حالی که پرونده بر ضد آنان جریان دارد، «میکی» و «گالوین» رد رد پرستار لجوج «تولر»، «مارین رونی» (بوواسو) را می‌گیرند و از طریق او به پرستار دیگری، «کیتلین کاستلو پرایس» (کروز) می‌رسند که آشکار می‌کند به‌دستور «دکتر تولر» مجبور شده فرم پذیرش را که «تولر» قبل از عمل زایمان به آن مراجعه نکرده، عوض کند. در فرم پذیرش نوشته شده بوده که بیمارش یک ساعت پیش از آمدن به بیمارستان، غذا خورده بنابراین نمی‌توانسته بی‌هوش شود. حالا، «گالوین» پرونده را می‌برد.
* ممکن است ضرباهنگ فیلم، کُند به نظر بیاید، اما با دقت به این که فیلم پیش از هر چیز اثری است روان‌شناختی درباره یک شخصیت - شخصیتی که نیومن با درخشش تمام ایفایش می‌کند - و نه فیلمی هیجان انگیز درباره زدوبندهای سیاسی / مذهبی، آن وقت لحظه به لحظه تعقیب حالت‌های این وکیل الکلی مردم گریز جذابیت می‌یابد و تماشای فیلم لذت‌بخش می‌شود. فیلم‌نامه مامت بی‌نقص و شایان ستایش است.