وینستن جوان - Young Winston

سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : کارل فورمن
کارگردان : ریچارد آتن‌بارو
فیلمنامه‌نویس : فورمن، بر مبنای کتابی نوشته وینستن چرچیل
فیلمبردار : گری تورپین
آهنگساز(موسیقی متن) : آلفرد رالستن
هنرپیشگان : رابرت شا، آن بنکرافت، سایمن وارد، جک هاوکینز، پیتر سلیر، ایان هولم، آنتونی هاپکینز، پاتریک مگی، ادوارد وودوارد، جان میلز، ریموند هانتلی، جین سیمور و پیپا استیل.
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۷ دقیقه.


سال 1897. ستوان دوم «وینستن چرچیل» (وارد)، که آرزوی رسیدن به شهرت و ورود به دنیای سیاست را دارد، در هند با نیروی زمینی مالا کند، به‌عنوان مخبر جنگی، همراه است. «چرچیل» در عملیاتی شرکت می‌کند و گزارش‌هایش مورد تحسین قرار می‌گیرد، اما کتاب بعدی‌اش درباره جنگ، چندان به مذاق افسران ارشدی مثل «ژنرال کیچنر» (میلز) خوش نمی‌آید. «چرچیل» به مادرش، «لیدی جنی چرچیل» (بنکرافت) التماس می‌کند که در لشکرکشی «کیچنر» به سودان جائی برای او دست و پا کند. هرچند «وینستن» همیشه پدر - «لرد راندولف چرچیل» (شا)، یکی از مهمترین اعضای حزب محافظه‌کار - و مادرش را می‌پرستیده اما به او در کودکی بی‌توجهی شده، شرایط سختی را در مدرسه شبانه‌روزی گذرانده، هیچ وقت شاگرد خوبی نبوده و همیشه سرزنش‌های پدرش را می‌شنیده است. وقتی «وینستن» از سندهرست فارغ‌التحصیل شده، پدرش را می‌شنیده است. وقتی «وینستن» از سندهرست فارغ‌التحصیل شده، پدرش مرده بوده و مدت‌ها پیش به‌دلیل مخالفت با ولخرجی‌های نظامی دولت، موقعیتش را از دست داده بوده است. «وینستن» بدون اطلاع «کیچنر» به سودان می‌رود و در نبرد اومدورمن شرکت می‌کند و سپس مدتی وارد کار سیاست می‌شود، اما شکست می‌خورد و برای تهیه گزارش از نبرد بوئرها به آفریقای جنوبی می‌رود. برای مدت کوتاهی اسیر می‌شود، ولی فرار می‌کند و با افتخار به انگلستان باز می‌گردد. حالا به‌عنوان نماینده اولدهم انتخاب می‌شود، در مجلس عوام از طرف شخصیت برجسته حزب لیبرال، «لوید جرج» (هاپکینز)، حمایت می‌شود، با «کلمانتین هوزیر» (استیل) آشنا می‌شود و با نطقی تند علیه اسراف‌کاری‌های نظامی و مسابقه تسلیحاتی اروپا، راه پدرش را ادامه می‌دهد.
* وینستن جوان مشکلات پرداخت دراماتیک از یک موضوع تاریخی را به خوبی نشان می‌دهد. راه‌حل‌های مختلفی برای این مشکلات اندیشیده شده اما هیچ کدام به فیلم قوت یا شکل خاصی نمی‌بخشد. دیدگاه فیلم نسبت به موضوع مرتب در حال تغییر است. اواهای مختلف چهره‌های تاریخی طنین نیمه کمیک دارد، در حالی که گذشته‌هائی به سال‌های اولیه زندگی «چرچیل» تقسیم شده است و روایت با سه گفت‌وگو قطع می‌شود که طی آنها پرسشگر خارج از قاب از «وینستن» و والدینش جویای خواست‌ها، انگیزه‌ها و رازهای خانوادگی‌شان می‌شود. فیلم‌نامه فورمن می‌کوشد انبوه دست مایه تاریخی را حول مایه مرکزی رابطه «چرچیل» با پدرش سامان دهد. این مایه یکی دو جا برجسته می‌شود ولی بعد رنگ می‌بازد، چرا که تمهیدات فاصله گذارانه مزاحم این کار است. در نهایت فیلم تخیل چندانی را نشان نمی‌دهد: یک درام تاریخی خوش رنگ و لعاب است که آدم‌هایش فراتر از منحنی از پیش ترسیم شده تاریخ، هویت چندانی ندارند.