پایان کنعان غمگینم ‌می‌کند

مانی حقیقی گفت: «کنعان» فیلمی‌تراژیک است و من به‌عنوان یک تماشاگر و نه سازنده این فیلم به‌خاطر پایان آن غصه می‌خورم.
کارگردان فیلم « کنعان» که عصر روز یکشنبه ۲۵ فروردین درجمع دانشجویان دانشکده علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی سخن می‌گفت، با بیان این مطلب ادامه داد: شخصیت « مینا» در پایان فیلم تصمیم اشتباهی می‌گیرد، چرا که معتقدم یک زن امروزی ایرانی حق دارد تنها باشد و همین تصمیم اشتباه او باعث غصه‌مندی بنده می‌شود.
او فیلم «‌کنعان»‌را متعلق به سینمای اجتماعی دانست و ادامه داد: پس از اکران فیلم در جشنواره فجر به دلا‌یل بسیار پیچیده‌ای از جمله صحنه نذر کردن «مینا»، عده‌ای نام سینمای معناگرا را به این فیلم دادند، در حالی که سینمای معناگرا بحثی است مصنوعی چرا که اصولا‌ سینمای بی‌معنا یا غیر معناگرا نداریم.
حقیقی اضافه کرد: به‌عنوان نویسنده و کارگردان تلا‌ش می‌کنم قصه‌ای اجتماعی و صادقانه تعریف کنم. بنابراین مضامین و احساسات جاری در جامعه را در فیلم منعکس می‌کنم.
به اعتقاد او در فیلمی‌همچون « کنعان» کارگردان باید بکوشد موضع‌گیری عادلا‌نه‌ای در مورد شخصیت‌ها داشته باشد، زیرا اگر هر دو کاراکتر دوست داشتنی باشند، قصه بهتر از آب در می‌آید تا اینکه تماشاگر با کاراکترهایی کاملا‌ مثبت و منفی رو به رو شود. این گونه است که تماشاگر لذت می‌برد و می‌تواند با کاراکترها همدلی کند.
مانی حقیقی جذابیت «‌کنعان» را در ابهامات آن دانست و تصریح کرد: شاید این ابهامات موردپسند عده‌ای نباشد، اما همیشه دوست داشتم فیلمی‌بسازم که در آن همه موضوعات رو و گل درشت نباشد، چون این مشکل برخی از فیلم‌های ماست.
او با اشاره به نماهای درشت از چهره بازیگران توضیح داد: با نزدیک شدن به چهره بازیگران و نوع دیالوگ‌هایی که در نظر گرفته‌ایم، کنایه‌ای به وضع روحی این آدم‌ها می‌زنیم.
این کارگردان سینما متذکر شد: فیلم «کنعان» برای من بسیار شخصی است، البته عده‌ای مدام بازی ترانه علیدوستی را در این فیلم با بازی او در فیلم‌های قبلی‌اش به ویژه «من ترانه ۱۵ سال دارم» مقایسه می‌کنند وآن فیلم مانند بختکی است برای « کنعان» در صورتی که ترانه دیگر آن ترانه ۱۵ ساله نیست واگر قرار باشد امروز دوباره « کنعان» را بسازم، از میان چهار شخصیت اصلی این فیلم تنها از حضور ترانه علیدوستی مطمئن هستم.
حقیقی با اشاره به تاثیرپذیری‌اش از سینمای عباس کیارستمی‌ توضیح داد: در این فیلم تلا‌ش کردم تمام آموزه‌هایم را از آن گونه سینما که زیر سایه آن بوده‌ام، کنار بگذارم و می‌خواستم فیلمی‌کاملا‌ گریه‌دار بسازم و تماشاگر را احساساتی کنم.
او درباره حجم زیاد موسیقی در این فیلم گفت: تهیه‌کننده فیلم معتقد بود موسیقی به تماشاگر کمک می‌کند که با فیلم جلو برود و با احترامی‌‌که برای نظر او قائل بودم، جنس موسیقی فیلم را کاملا‌ احساساتی انتخاب کردم تا احساسات تماشاگر را تحریک کنم.
او همچنین درباره قابل پیش‌بینی بودن پایان فیلم توضیح داد: از آغاز پایان فیلم را می‌دانیم، اما نکته اینجاست که وقتی شخصیت « مینا» را آن اندازه مصمم نشان می‌دهیم تماشاگر درگیر این موضوع می‌شود که او چگونه تصمیم خود را تغییر می‌دهد.
کارگردان « کارگران مشغول کارند» درباره ممیزی فیلم «کنعان» توضیح داد: تنها ایرادی که به ما گرفته شد این بود که دخیل بستن کاری است خرافی و خوب نیست در فیلم دیده شود. اما جذابیت این موضوع برای من از آن جهت بود که فیلمنامه را بعد از خواندن یک داستان کوتاه کانادایی نوشتم و در آن داستان فردی که هیچ تعلق خاطری به سنت‌های فرهنگی کشورش ندارد به شدتی از درماندگی می‌رسد که دست به دامن چیزی می‌شود که هیچ باوری به آن ندارد.
او درباره نام فیلم نیز گفت: این موضوع هم مانند برخی مسائل دیگر دراین فیلم رو نیست و شاید با دیدن دوباره فیلم متوجه انتخاب این نام شوید و در عین حال نیازی نیست که همه از انتخاب این نام سر در بیاورند، چون نام آن اصلا‌ یک چیز حسی است ودر کل قضاوت رابه عهده تماشاگر می‌گذاریم که پاسخ پرسش‌های خود را پیدا کند. هر چند پیدا کردن این پرسش‌ها ممکن است برای تماشاگر قدری خسته کننده باشد.
ترانه علیدوستی بازیگر نقش « مینا»‌درباره حضورش در این فیلم توضیح داد: قرار نبود در این فیلم بازی کنم. اما بعد از خواندن فیلمنامه پیشنهاد کردم که نقش «مینا» را بازی کنم. زیرا اصولا‌ به عنوان یک بازیگر کمتر با نقش‌هایی رو به رو می‌شوم که از ابتدا تعریف درست و شناسنامه مشخصی داشته باشند در حالی که «مینا» این ویژگی‌ها را داشت.
او درباره تفاوت این نقش با نقش‌های قبلی‌اش گفت: برای تماشاگری که مرا در سه فیلم قبلی‌ام در یک طبقه اجتماعی خاص دیده است، بازی در این نقش خیلی متفاوت به نظر می‌رسد. اما « مینا» برای من شخصیت غریبی نیست و حس می‌کنم او را به خوبی می‌شناسم.
این بازیگر در پاسخ به پرسشی درباره اهمیت داشتن تجربه‌های شخصی برای بازی در چنین نقش‌هایی ادامه داد: اهمیت تجربه کردن بسیار جدی است، اما هیچ بازیگری نمی‌تواند تمام نقش‌های خود را تجربه کند. بازیگر با تخیل و تفکرش کار می‌کند. مجموعه‌اندوخته‌ها و تجربیاتی که در زندگی به دست می‌آوریم به ما کمک می‌کند به آن نقش برسیم و اصولا‌ بازیگری یک علم است و راه‌های دیگری جز تجربه کردن برای رسیدن به یک نقش وجود دارد. او اضافه کرد: مینا قصد بازی دادن هیچ کس را نداشته است، او نمونه افرادی است که زندگی‌شان را دوست ندارند، اما ایراد کار را هم پیدا نمی‌کنند و تصور می‌کنند با تغییر دادن چیدمان اطرافشان می‌توانند به رضایت برسند.
ترانه علیدوستی در پایان سخنانش گفت: بازی دراین نقش انرژی بسیار زیادی از من گرفت تا تفاوت سنی خودم را با این نقش از میان ببرم، اما این هدف اصلی نبود بلکه تمام تلا‌شم این بود که مینا قابل باور باشد.

منبع : روزنامه حیات نو