لن ترانی

هر كس سخن نابجا و زشت بگوید زبان به اعتراض گشوده می گویند لن ترانی نگو .
آورده اند كه ...
به شرحی كه در كتب تاریخی مسطور است پس از آنكه حضرت موسی قوم بنی اسرائیل را از ظلم فرعون نجات بخشید و آنان را از سرزمین مصر به كنعان و بیت المقدس معاوت داد ، بنی اسرائیل به عرض رسانید كه شریعتی دیگر می خواهند تا به اقتضای آن عمل كنند .
كلیم الله این خواهش و تقاضا را معروض بارگاه احدیت گردانید ، خطاب آمد به طور سینا بشتابد و سی روز روزه بگیرد ، تا خواسته اش اجابت شود . حضرت موسی با هفتاد تن از سران بنی اسرائیل اجرای امر كرد و از اول ذیقعده تا عشرهٔ ذیحجه یعنی چهل روز ، روزه گرفتند ، سپس به كوه طور رفته و حضرت به همراهان سبقت گرفته و ابری رقیق میان او و اسرائیلیان حائل شد ، ایزد متعال با او از در تكلم آمد و الواحی كه تورات بر آن مكتوب بود ارزانی فرمود ، موسی در اثنای مناحب طالب دیدار پروردگار شد و عرض كرد كه می خواهم تو را ببینم . از جانب درگاه خدا خطاب آمد : لن ترانی ، یعنی مرا نخواهی دید ولی به آن كوه نگاه كن . اگر در جایش استقرار بافت ، تو نیز مرا خواهی دید . چون حضرت موسی به كوه نگاه كرد ملاحظه كرد كه پرتو جمال ربانی بر آن كوه از هیبت آن به كلی متلاشی شد و موسی با دید آن صحنه از هوش رفت . پس از آنكه به هوش آمد متوجه شد ، آنجا كه كمترین تجلی خداوندی كوه را با آن هیبت و عظمت پاره پاره كند قهراً آدمی را یاری دیدن جمال حق نخواهد بود . پس به قدم عجز و انكسار پیش آمد زبان به اعتذار و استغفار گشود ، لن ترانی پاسخ منفی خداوند متعال به رسولش بوده است كه وی نخواهد دید و اصولاً یارای دیدار جمال بی مانند او را ندارد ولی چگونه این كلام ربانی در غیر موضع و محلش مورد استناد و ضرب المثل قرار می گیرد جداً محل تامل و تعجب است .

منبع : شمیم