همه جام های طلایی انگلستان

حال که غائله فینال لیگ قهرمانان به پایان رسیده است و آخرین بهانه انگلیسی ها برای هیجان و خوشحالی تا جام جهانی اتمام یافته است، خالی از لطف نیست اگر نگاهی به تاریخ عملکردهای باشگاه های فوتبال این کشور در پهنه رقابت های اروپایی بیندازیم. باشگاه های انگلیسی جام طلایی قهرمانی اروپا را پیش از این در ۱۰ موقعیت استثنایی و جالب توجه بالای سر برده اند که هر کدام جذابیت خاص خود را دارد:
۱) سوت پایان بازی به صدا درآمد و بابی چارلتون در حالی که به پهنای صورت اشک می ریخت به سوی« سر مت بازبی» بازی شتافت و او را سخت در آغوش فشرد! منچستریونایتد قهرمان اروپا شد. سال ۱۹۶۸ بود و درست ۱۰ سال از حادثه مونیخ می گذشت، حادثه ای که چارلتون از آن جان سالم به در برد تا به همراه بازبی تیم را از نو بسازد و در نهایت آن تیم را قهرمان اروپا کند. منچستریونایتد ،۴ بنفیکا یک! شیاطین سرخ دوباره احیا شده بودند!
۲) من همیشه گفته ام که ماکارونی غذای خوشمزه ای است. احتمالاً بروس گورابلار دروازه بان لیورپول نیز همین عقیده را داشت وگرنه اسم حرکات عجیب پاهایش را هنگامی که کار لک لک ها در فینال مقابل قرمز و زردهای رم به ضربات پنالتی کشید «پا ماکارونی» نمی گذاشت. سال ۱۹۸۴ بود و برونو کانتی و فرانچسکو گرازیانی بر اثر جست وخیز عجیب و حرکات پای پیچیده دروازه بان زیمبابوه ای لیورپول ۲ پنالتی را از دست دادند. پاماکارونی جام قهرمانی اروپا را برای مردان لیورپول به ارمغان آورد!
۳) سال ۱۹۹۹ بود، سامی کوفور از سر عصبانیت و ناامیدی بارها و بارها پای خود را به زمین چمن سبز ورزشگاه کوبید. او و همتیمی هایش در پیراهن بایرن مونیخ ۹۰ دقیقه تمام از پیشروی شیاطین سرخ که حریف فینال آنها محسوب می شدند جلوگیری کرده بودند ما ۲ گل نابهنگام مردان منچستریونایتد تمام امیدهای آنها را برای دریافت جام قهرمانی نابود کرد.
۴) نایجل اسپنگ، دروازه بان ذخیره ۲۳ ساله آستون ویلا کلید قهرمانی این تیم در فینال ۱۹۸۲ مقابل بایرن مونیخ شناخته شد. اسپنگ ۳ سال بود که در تیم به صورت ثابت بازی نکرده بود اما پس از ۱۰ دقیقه از آغاز بازی که جیمی ریمر دروازه بان شماره یک این تیم مصدوم شد در دیدار نهایی و سرنوشت ساز تیمش، داخل دروازه ایستاد. هیچ کس انتظار قهرمانی آستون ویلا را نداشت اما دروازه بان تازه وارد بهترین بازی تمام عمر خود را به نمایش گذاشت.
۵) سرنوشت لیورپول در خیلی از لحظات حساس به پنالتی ها وابسته بوده است. لحظاتی در بازی ها که اگر دروازه بانان لک لک ها از جان و دل مایه نمی گذاشتند امیدهای صعود و قهرمانی مردان لیورپول بر باد می رفت. سرنوشت برنده فینال ۲۰۰۵ استانبول مقابل میلان نیز به پنالتی کشیده شد و یرزی دودک با گرفتن پنالتی آندری شوچنکو نشان داد که چیزی از گورابلار، دروازه بان سال های دور تیمش کم ندارد.
۶) پیتر شیلتون دروازه بان ناتینگهام فارست در کمال ناباوری همگان شوت قوی فیلیکس ماگات را گرفت. همین باعث شد تا روحیه همتیمی هایش تقویت شود و هامبورگ ناکام از قهرمانی اروپا در سال ۱۹۸۰ صحنه را ترک نماید.
۷) جیمی کره گر وارد زمین حریف شد و هواداران چنان از حرکت او متعجب شدند که نفهمیدند این مدافع که معمولاً از زمین خود بیرون نمی آمد چگونه خود را به منطقه ای که معمولاً جرارد در آن مستقر بود رساند و پایه گذار گل مساوی لیورپول مقابل میلان شد. ۲۰۰۵ سال لک لک ها بود آنها در عرض ۱۰ دقیقه نتیجه بازی را از ۳ بر صفر به ۳ بر ۳ تغییر دادند.
۸) برای توصیف سرآلکس فرگوسن مربی مادام العمر منچستریونایتد تنها ۳ کلمه کفایت می کند فیلسوف، احساساتی و در عین حال عصبی! روزی که سوت پایان بازی فینال ۱۹۹۹ مقابل بایرن مونیخ به صدا درآمد دقایقی پس از شروع جشن قهرمانی گفت: «فوتبال... آه خدایا! اعصابم را خراب می کند.»
۹) برتی فوکتس، بازیکن بروسیا مونش گلادباخ بشدت خود را به خاطر پنالتی که قهرمانی ۳ بر یک لیورپول را در سال ۱۹۷۷ رقم زد سرزنش می کرد. اگر روی «کیگان» خطا نکرده بود مرد انگلیسی نمی توانست پنالتی بگیرد و مدال قهرمانی به همین راحتی از دستانشان بپرد.
۱۰) دروازه بان آن سال های شیاطین سرخ الکس استپنی در فینال ۱۹۶۸ مانع گلزنی اوزه بیو شد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود. فکر خوبی بود! منچستریونایتد با نتیجه ۴ بر یک قهرمانی را از آن خود کرد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی