ویدوز پیک - WIDOWS PEAK

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : جو منیوئل
کارگردان : جان اروین
فیلمنامه‌نویس : هیو لنرد، بر مبنای داستانی نوشتهٔ خودش
فیلمبردار : اشلی رو
آهنگساز(موسیقی متن) : کارل دیویس
هنرپیشگان : میا فارو، جون پلورایت، ناتاشا ریچاردسن، ایدریان دانبار، جیم برودبنت، آن کنت و جان کاوانا
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


ـ ایرلند، دههٔ ۱۹۲۰. کیلشانن شهری است که اغلب ساکنانش را زنان بیوه، تحت رهبری ̎خانم دویل کانیهان̎ (پلورایت)، معروف به خانم ̎دی کی̎ تشکیل می‌دهد. ̎کلنسی̎ (برودبنت)، دندانپزشک محلی پسر او، ̎گادفری̎ (دانبار) را معالجه می‌کند. ̎کلنسی̎ (برودبنت)، دندانپزشک محلی پسر او، ̎گادفری̎ (دانبار) را معالجه می‌کند. ̎کلنسی̎ علاقهٔ خاصی به ̎کاترین اوهئر̎ (فارو) دارد که یک پیر دختر فقیر است. ̎خانم دی کی̎، ̎کاترین̎ را به گشتی در مناظر اطراف می‌برد و به او می‌گوید زیاد در ازدواج کردن عجله نکند و بعد به سراغ دفتردار محلی می‌روند و با خبر می‌شوند که خانمی انگلیسی قرار است برای سکونت به آنجا بیاید. ̎کاترین̎ به شدت علیه آن خانم انگلیسی جبهه می‌گیرد. تازه وارد، ̎ادوینا بروم̎ (ریچاردسن)، که در واقع امریکائی است، موقع ورود به شهر اتوموبیلش پنچر می‌شود. ̎گادفری̎ به سراغش می‌رود و در مورد رفتار سلطه‌جویانه‌ٔ مادرش به او هشدار می‌دهد. ̎اودینا ̎در ملاقاتی با ̎کاترین̎ و ̎خانم دی کی̎ به آنان می‌گوید که قبلاً با یک نظامی انگلیسی محله را به عنوان پیشخدمت خود استخدام کرده، مورد توجه ̎گادفری̎ قرار می‌گیرد. اما بعداً دعوا و برخوردی بین ̎کاترین̎ و ̎ادوینا ̎ به وجود می‌آید. در جریان یک مسابقهٔ قایق‌رانی، ̎ادوینا ̎ درخواست ازدواج ̎ گادفری̎ را قبول می‌کند ولی بعداً سر و کلهٔ سربازی انگلیسی پیدا می‌شود که مدعی است ̎اودینا ̎ را می‌شناسد. همان شب ̎ادوینا ̎ متوجه می‌شود که مستخدمه‌اش، نامه‌هایش را می‌خوانده است. بنابراین او را زندانی کرده و مجبور می‌کند واقعیت را دربارهٔ ̎کاترین̎ فاش سازد. ̎کاترین̎ در دیدارش با خانم ̎دی کی̎ اعتراف می‌کند که از سربازی انگلیسی فرزندی نامشروع داشته و زنان شهر بچه را از او گرفه‌اند و در عوض به او اجازه داده‌اند در قسمتی از شهر معروف به ̎ویدوز پیک̎ آزادانه زندگی کند.
ـ فیلم اروین از آن دست کمدی‌های کمیابی است که هم در سوژه و هم در اجرا فقط از انگلیسی‌ها خونسرد بر می‌آید و اروین این ویژگی را کاملاً دارد. فیلم در عین برخوردار بودن از داستانی ساده می‌داند از موقعیت‌های کمیک خلق شده چگونه بهره ببرد و فواصل این شوخی‌ها را هم‌ طوری نگه می‌دارد که پس از مدتی حوصلهٔ تماشاگر سر نرود. در واقع ساختن یک کمدی بر اساس حضور عده‌ای پیرزن ـ حتی اگر در میانشان فارو را هم داشته باشند ـ کار سختی است که اروین از پس آن برآمده؛ ویدوز پیک یک کمدی به معنای واقعی کلمه از کار درآمده است و این اصلاً اتفاق کوچکی نیست.