آشنایی با مجلس خبرگان رهبری

با تأسیس نظام جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، گرایش و توجه محققان و اندیشوران حوزه مطالعات سیاسی - اجتماعی به ابعاد این حوزه‏های مطالعاتی و نقش آن در عرصه‏های حکومت و اداره جامعه بیشتر شد.
اما شرایطی که در سال‏های آغازین انقلاب و سپس شروع جنگ تحمیلی بر کشور تحمیل شد، مجال تحقیقات نظری و کاربردی عمیق و بلند مدت را از محققین گرفت.
تا این که در تیرماه ۱۳۶۲ مجلس خبرگان رهبری، آغاز به کار کرد که بی‏شک یکی از ارکان مهم و حساس نظام در مقابله با هجوم بی شائبه دشمنان نظام اسلامی است.
حساسیت مسئولیت مجلس خبرگان و تأثیر عمیق و گسترده آن در سرنوشت نظام اسلامی و آینده آن، به صورتی است که بنیان‏گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی‏(ره) این مسئولیت را در رأس همه مسئولیت‏ها قلمداد نموده و هشدار دادند که کوچک‏ترین سهل‏انگاری و مسامحه و کوچک‏ترین اعمال نظرهای شخصی و خدای نخواسته تبعیت از هواهای نفسانی که ممکن است این عمل شریف الهی را به انحراف کشاند، بزرگ‏ترین فاجعه تاریخ را به وجود خواهد آورد.
از این رو، انجام این وظیفه سترگ در قبال نهاد رهبری و حراست از صیانت آن، از کسانی ساخته است که خود در سطح بالایی از بینش اجتماعی، خودسازی اخلاقی و دانش فقهی باشند.
در واقع مجلس خبرگان از نهادهای ابتکاری در نظام سیاسی کشور است که برای اولین بار، با تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در حقوق اساسی مطرح شده است. حضور فعال این مجلس، پشتوانه اطمینان‏بخشی در جهت صیانت نظام به ویژه در لحظه‏های مخاطره‏آمیز است.
مجلس خبرگان رهبری با توجه به نیازهای فکری و علمی کشور و تأکیدات مکرر مقام معظم رهبری، در اجلاسیه۱۱/۲۸/۱۳۷۱ مسئولیت پژوهش در موضوع حکومت اسلامی را بر عهده دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری گذارد.
بر اساس این مصوبه، مرکز تحقیقات در سال ۱۳۷۲ به منظور تبیین، تعمیق و توسعه اندیشه سیاسی اسلام در موضوع حکومت اسلامی تأسیس شد که گستره فعالیت‏های آن در دو سطح داخل و خارج با اولویت داخل کشور است.

منبع : همشهری آنلاین