دور دنیا در هشتاد روز

کارگردان: فرانک کوراچی. فیلم‌نامه: دیوید تیتچر، دیوید نبولو، دیوید گلدشتاین؛ براساس رمان ژول‌ورن. بازیگران: جکی‌چان، استیو کوگان، سیسیل دوفرانس. مدت ۱۲۰ دقیقه.
گرچه فیلم، آن‌چیزی نیست که طرفداران جکی‌چانِ بزرگ، منتظرش بودند، ولی به‌هر حال، فیلمی است سرگرم‌کننده و محملی برای نمایش قابلیت‌های کمدی / اکشن او. فیلم، در واقع روایتی از رمان ژول‌ورن نیست، بلکه بیشتر دنبالهٔ سری فیلم‌های کمدی / ماجرائی چان است؛ هرچه کمتر فیلم کلاسیک قبلی را به یاد داشته باشیم و هر چه بیشتر از چان خوشمان بیاید، بیشتر از فیلم لذت می‌بریم. برخلاف فیلم سال ۱۹۵۶، نقش چان ـ پاسپارتو ـ نقش اصلی است. او که یک مجسمهٔ سنگ یشم بودا را دزدیده تا برای نجات دهکده‌اش به چین ببرد، در راه فرار، به فیلیس فاگ (کوگان) برمی‌خورد که در شروع سفر خود به دور دنیاست. چان خود را دستیار او جا زده و با وی همسفر می‌شود. بیشتر شوخی‌ها، مثل دیگر فیلم‌های چان، براساس سوءتفاهم‌های فرهنگی، شکل می‌گیرد. در طول سفر آنها از لندن به پاریس، ترکیه، هند و حتی دیوار بزرگ چین، بارها این شوخی تکرار می‌شود. همراه دیگر آنها هنرمند زیبای فرانسوی، مونیک (دوفرانس) است که در طول سفر، عاشق فاگ می‌شود.
کوگان و چان رابطهٔ حسی خوبی در طول فیلم برقرار می‌کنند و پیرنگ، فرصت‌های زیادی برای عرصهٔ توانائی‌های کمیک چان، در اختیارش قرار می‌دهد.

منبع : نشریه دنیای تصویر