نگذارید قدم نورسیده نامبارک شود

در جوامع امروزی دیگر از خانواده های پرجمعیت خبری نیست و زوجین به یک و یا دو فرزند اکتفا می کنند و هم و غم خود را بر روی فرزندان می گذارند ولی نکات بسیار حساسی در این خانواده های کوچک رخ می دهد. مثلا اغلب، پس از مدتی از ازدواج، حضور فرد دیگری در زندگی احساس می شود و با ورود این تازه وارد - نوزاد - تمام احساسات و عواطف به یکباره بر سر و روی او سرازیر می شود. زندگی شیرین می شود و با لبخند کودک دیگر کمبودی در زندگی حس نمی کنید. ولی دیده شده گاه با ورود بچه در زندگی، زن یا شوهر نسبت به وظایف خود کمی بی اعتنایی یا شاید بهتر بگوییم ندانم کاری می کنند. زن که تمام وقتش به خاطر نوزاد گرفته شده است توقع دارد شوهرش به کمک او بشتابد. ولی شوهر غافل از این احساس و این که بچه داری و مراقبت از کودک جزو وظایف یک مادر است احساس همسر خود را نادیده می گیرد و دلگیری ها شروع می شود. وابستگی به نوزاد به آن حد می رسد که این تنش ها ادامه می یابد و گاه موجب می شود کانون گرم خانواده به هم بریزد.
احساس دوست داشتن یک نیاز ضروری است ولی باید به این مسأله اشراف داشت که این احساس خیلی شکننده است. دیده شده اکثر زوج ها در چند سال اولیه زندگی مشترک شان این احساس را از دست داده اند. با ورود بچه به زندگی، این احساسات و عواطف در میان زن و شوهرها رو به کاهش می گذارد و گاه حتی فرصتی برای یک گفت وگو یا ابراز علاقه پیش نمی آید. باید دانست که ادامه این روند در آینده تولید اشکال می کند و حتی گاهی به طلاق کشیده می شود. برای نیازهای عاطفی خود ارزش قائل شوید، چه زن باشید و چه مرد سعی کنید به همان قبل از ازدواج و دوران نامزدی علاقه مندی خود را به همسرتان نشان دهید. این را بدانید نیازهای عاطفی شما در طول زمان تغییر می کنند و حتی با گذشت زمان و مسن تر شدن شاید توقعات بی جایی در شما ایجاد شود. سعی کنید با اعمال روشی مناسب شوهرتان را متقاعد کنید با بچه سر و کله بزند و از امور مربوط به بچه استقبال کند. در ضمن یادتان باشد شما هم به عنوان زن خانه آن طور رفتار نکنید که همه وقت خود را صرف بچه کنید. از وظایف زناشویی خود غافل نشوید تا این حس در شوهرتان پیدا نشود که او تنها مانده است. شاید گفتن این جمله درست نباشد ولی باید پذیرفت که برخی اوقات، شوهرها به بچه ها حسادت می کنند. این که مرد در جمع کردن امور مادی خانه درگیر است بر کسی پوشیده نیست و شاید با این دغدغه فکری، فرصت زیادی برای اندیشیدن در مورد کودک تازه وارد نداشته باشد. با او صحبت کنید. فهرستی از کارهایی که او می تواند در کمک به شما انجام دهد تهیه کنید. نگذارید میان شما فاصله بیفتد و مهمتر این که عامل این فاصله را نوزاد خود قرار ندهید. در یک خانواده خوشحال و شاداب، بچه ای شاد رشد پیدا خواهد کرد. بدبینی ها را از خود دور کنید و با همان عشق و علاقه اول ازدواج به زندگی نگاه کنید. از شوهرتان در حد توانش توقع داشته باشید و مشکلی را که می توان با درک متقابل حل کرد، پنهان نکنید، آن را با رفتار درست حل کنید.

منبع : بیرتک