خانهٔ اربابی کلد کریک

کارگردان: مایک فیگیس. فیلم‌نامه: ریچارد جفریس. بازیگران: دنیس کواید، شارون استون، استیون دورف. مدت: ۱۱۳ دقیقه.
این تریلر ”خانهٔ جن‌زده“ برای ایجاد تنش و تعلیق ـ آن هم بدون هیچ دلیل و منطق و داستانی ـ مستأصلانه دست به دامن هر کلیشهٔ پیش‌پا افتاده‌ای شده است: خانه‌ای جن‌زده است، یک عالمه سایه‌های ترسناک وجود دارد، قطعات خشک پیانو مثل پتک بر مغز بیننده فرود می‌آیند و مقادیر زیادی حرکت دوربین از زاویه‌های غیرعادی به بیننده گوشزد می‌کنند که قرار است اتفاق وحشتناکی بیفتد. اما این یک ”فیلم خانهٔ جن‌زده“ نیست، یکی از همان فیلم‌های ”دلهره‌آور“ مرد دیوانه‌ای است که با چاقو دنبال صاحب‌خانه‌های جدید افتاده و می‌خواهد خانه‌اش را دوباره به چنگ آورد و این زن و شوهر احمق هم باید زودتر از هر کس دیگری فهمیده باشند که قدم به خانه‌ای گذاشته‌اند که درست شبیه پسرعموی خانهٔ فیلم وحشت در آمیتی ویل است. تماشاگر خیلی بیشتر و بهتر این شخصیت‌ها را می‌شناسد چون قبلاً بارها از این‌جور فیلم‌های دلهره‌آور دیده است. بیننده می‌داند که نباید خانه‌ای را که گذشته‌ای خونین دارد، خریداری کند. ضمناً می‌داند که نباید خانه‌ای را که گذشته‌ای خونین دارد، خریداری کند. ضمناً می‌داند که نباید یک مجرم سابق را که یکی از افراد خانواده‌اش نیز ناپدید شده، استخدام کرد؛ به‌خصوص کسی را که حاضر است شما را برای تصاحب مجدد خانه‌اش به قتل برساند.
زن و شوهری (استون و کواید) از زندگی شهری خسته شده‌اند و خانهٔ عنوان فیلم را در منطقه دورافتاده می‌خرند. ابتدا از تاریخچهٔ خانه بی‌خبرند ولی به‌زودی در می‌یابند که کسی یا چیزی می‌خواهد آنها را از آنجا بیرون برند. چه کسی مگر آن مجرم کذائی (دورف) دنبال این قضایا می‌تواند باشد؟ و از ابتدا تا انتها نیز انگشت اتهام به‌سوی وی دراز است!
خانهٔ ارباب جن‌زده را به‌عنوان فیلمی در مایه‌های حس‌ششم تبلیغ کردند ولی این یک فیلم احمقانه است که هوش و ذکاوت بیننده‌اش را دست کم گرفته و تا حدودی به او توهین می‌کند. از مایک فیگیس، سازندهٔ فیلم‌هائی تجربی مانند هتل و تایم‌کد، انتظار بیشتری می‌رفت ولی ظاهراً پس از شکست تجاری فیلم‌های قبلی، به پول نیاز داشته است. از آنجا که با فیلمی روبروئید که با هر اطلاعی که در اختیار شخصیت‌ها گذاشته می‌شود، آی‌کیوشان یک درجه کاهش می‌یابد، به‌جزء حس رقت یا تحقیر نسبت به فیگیس حس دیگری نمی‌توان داشت. کسی‌که فیلمی چون ترک لاس‌وگاس ساخته است واقعاً نمی‌دانسته چه فیلم‌نامهٔ بی‌ارزشی را دارد به فیلم برمی‌گرداند؟

منبع : نشریه دنیای تصویر