بچه و من - THE KID & I

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : براد وایمن، پنه‌لوپی اسفریس و تام آرنولد
کارگردان : اسفریس
فیلمنامه‌نویس : آرنولد
فیلمبردار : رابرت سیمن
هنرپیشگان : آرنولد، اریک گورز، لیندا همیلتن، جو مانتنیا، هنری وینکلر، ریچارد ادسن، شانن الیزابت، شکیل اونیل، جیمی لی کورتیس، آری‌یل کبل و آرنولد شوارتسنگر
نوع فیلم : رنگی، ۹۳ دقیقه


̎بیل ویلیامز̎ (آرنولد) بازیگری است که پس از دورهٔ کوتاهی شهرت و موفقیت، زندگی حرفه‌ای‌اش در سرازیری افتاده است. ̎ویلیامز̎ که افسردگی و الکل به جانش چنگ انداخته، حتی یک‌بار اقدام به خودکشی می‌کند تا این‌که کارگزارش به او اطلاع می‌دهد که سرانجام پروژه‌ای برایش پیدا کرده است. ̎آرون رومن̎ (گورز) نوجوانی مبتلا به فلج مغزی، عاشق فیلم‌های اکشن، به‌خصوص ̎دروغ‌های راست̎ است. پدر ̎آرون̎، ̎دیویس رومن̎ (مانتنیا)، مرد بسیار ثروتمندی است ـ چنان‌ ثروتمند که برای هدیهٔ هجدهمین سالگرد تولد پسرش می‌خواهد یک فیلم حرفه‌ای اکشن بسازد که ̎ارون̎ نیز در آن بازی داشته باشد. آیا ̎ویلیامز̎ حاضر است فیلم سالگرد تولد ̎آرون̎ را بنویسد و در آن بازی هم بکند؟ ̎ویلیامز̎ تصور نمی‌کند که حتی با دست‌مزدی یک میلیون دلاری این ایدهٔ چندانی خوبی باشد تا این‌که با خود ̎ارون̎ آشنا می‌شود. ̎ویلیامز̎ که تحت تأثیر دل و جرأت و ارادهٔ مرد جوان قرار گرفته، برای ساختن پرهزینه‌ترین فیلم خانوادگی قراردادی امضا می‌کند. ̎ویلیامز̎ و ̎سوزان مندول̎ تهیه‌کننده (همیلتن)، ̎پنه‌لوپی اسفریس̎ کارگردان ̎دنیای وین̎ را استخدام می‌کنند تا فیلم را کارگردانی کند و سپس با ̎آری‌یل کبل̎ مانکن (کبل) قرارداد می‌بندد تا نقش شخصیت زن داستان را ایفا کند. اما هرچه ̎ویلیامز̎ و عوامل و بازیگران فیلم، بازیگر جوان‌شان را بیشتر می‌شناسند، کاری که به‌عنوان یک فیلم سفارشی و راحت آغاز شده بود، سر و شکل دیگری به خود می‌گیرد.
● بچه و من مصالح کاری خود را با احساساتی‌گری ضایع نمی‌کند و در واقع مثل یک کمدی سیاه شروع می‌شود. نگرش اسفریس (کارگردان اصلی) ـ که نقش کارگردان را در ̎فیلم در فیلم̎ بازی کرده ـ به فیلم اصلی و فیلم در فیلم، یکی است: تا حد ممکن واقع‌گرایانه جلو می‌رود و فیلمش رفته‌رفته، به یک فیلم سرگرم‌کننده تبدیل می‌شود. می‌بینیم که چه‌طور بدلکاری‌ها انجام می‌شوند، چه‌طور جلوه‌های ویژه به‌دست می‌آیند، چه‌طور در نماها حقه می‌زنند تا به نظر برسد ستارهٔ فیلم کارهائی را انجام می‌دهد که در واقع انجام نمی‌دهد. واقعاً می‌بینیم که اگر یک بچهٔ علیل با پدری پولدار، می‌خواست فیلمی بسازد این فیلم چه‌طور ساخته می‌شد. اما نتیجه چه اثری را در مقابل چشم ما قرار داده؟ دل‌گرم کننده؟ از لحاظ تکنیکی، بله. فیلم در لحظه‌های مهمش راهی پیدا کرده که نه پس‌زننده باشد و نه پیش‌پاافتاده؛ و با رویکردی حرفه‌ای به این‌که چه‌طور فیلمی در فیلم ساخته می‌شود، مسئله را حل کرده. بچه و من، فیلم خیلی خوبی نیست؛ ولی به هدفش رسیده و کسالت‌بار هم نیست چون تماشاگر را سرگرم نگه می‌دارد.