بدرود لنین! - GOOD BYE LENIN!

سال تولید : ۲۰۰۳
کشور تولیدکننده : آلمان
محصول : کاتیا د بوک، آندره‌آس شرایتمولر و استفان آرنت
کارگردان : ولفگانگ بکر
فیلمنامه‌نویس : برنت لیختنبرگ و بکر
فیلمبردار : مارتین کوکولا
آهنگساز(موسیقی متن) : یان تیرسن
هنرپیشگان : دانیل برول، کاترین ساس، چولپان خاماتووا، ماریا سیمون، فلوریان لوکاس، الکساندر بایر و بورگهارت کلاوسنر
نوع فیلم : رنگی و سیاه و سفید، ۱۲۱ دقیقه


اگر اهل آلمان شرقی بودید و در اکتبر سال ۱۹۸۹ به حالت اغماء فرو می‌رفتید، در واقع بد موقعی را برای این‌کار انتخاب کرده بودید ـ و این دقیقاً اتفاقی بود که برای مادر ̎الکس̎ (برول)، ̎کریستیانه̎ (ساس) ـ زنی که به سوسیالیست بودنش افتخار می‌کرد ـ افتاد. و خُب، وقتی هشت ماه بعد، مادر ̎الکس̎ ناگهان از حالت اغماء بیرون می‌آید، ̎الکس̎ با مشکل بزرگی روبه‌رو می‌شود که باید به هر ترفند و کلکی که شده، آن را حل کند. قلب مادر چنان ضعیف شده که هر شوکی امکان دارد او را بکشد. و چه چیزی شوکه‌کننده‌تر از فروپاشی دیوار برلین و پیروزی سرمایه‌داری در آلمان شرقی محبوبش؟ ̎الکس̎ برای نجات مادرش، آپارتمان خانوادگی را به جزیره‌ای امن و امان از گذشته، به نوعی موزهٔ دوران سوسیالیسم، تبدیل می‌کند که در آن، با عشق و محبت، به مادرش وانمود می‌شود که هیچ‌چیز تغییر نکرده است. آن‌چه که به‌عنوان یک دروغ کوچولو شروع می‌شود آرام آرام به یک ̎سیاه‌بازیِ̎ بزرگ تبدیل می‌شود؛ ̎الکس̎ به کمک خواهرش (سیمون) و تعدادی از همسایه‌ها سعی می‌کنند این کلک پیچیده‌ را بی‌عیب و نقص نگه دارند و به او وانمود کنند که ̎لنین̎ برخلاف آرزوی دشمنانش، دست آخر واقعاً هم موفق شد!
● بکر در بدرود لنین! صرفاً به دنبال شوخی‌سازی در بستر تغییرات عظیم فرهنگ و سیاسیِ ناشی از فروپاشی دیوار برلین و رژیم کمونیستی آلمان شرقی نبوده و با ذکاورت به دام تمسخر بازنده‌ها نیافتاده است. هم‌چنین در سرتاسر فیلم به نظر می‌رسد که سوارِ کار است و تعادل میان وجه‌های کمدی و درام روایت را حفظ کرده، با این همه، ای کاش که مایهٔ حرکت فیلم (سوسیالیسم و کاپیتالیسم نشسته بر دو طرف الاّکلنگِ روایت) توسط فیلم‌ساز بهتری (یا استادی مثل بیلی‌وایلدر) پرورش پیدا می‌کرد. حتی تماشاگر عادی نیز در انتهای کار به این نتیجه می‌رسد که فیلم بهتر از این‌که هست می‌توانست باشد!