بیکاری همراه با فقر

● روی آوردن به مشاغل سخت به جای تن فروشی
بیکاری به همراه خود فقر را می آورد و اشتغال می تواند راه گریزی از نداری باشد. تغییر زمان در آفریقا، تغییر در شیوه زندگی و کسب منابع اقتصادی را برای زنان این قاره نیز سبب شده است. حالا زنان به مشاغلی وارد می شوند که به قدرت روانی و جسمی بیشتری نیازمند است.
زنان آفریقایی و به خصوص زنان تحصیل نکرده در بیشتر مواقع نمی توانند در کارهایی که کارگران یقه سفید به دست می آورند مشغول شوند و حتی گاهی عاقبت شان به روسپیگری می رسد.
با توجه به کمبود فرصت های شغلی و مشکل بودن گرداندن چرخ زندگی، عده یی از زنان باورهای قدیمی را کنار گذاشته اند و برای رهایی از فقر و گذران زندگی به کارهایی روی آورده اند که در گذشته زنان به آنها فکر نمی کردند. «اسزا تویشیم» یک مثال عینی برای این موضوع است.
او به شغل کفاشی اشتغال دارد،کاری که در گذشته تنها مردها وارد آن می شدند. او می گوید با زنانی که می خواهند همه چیز را درون بشقاب نقره یی از طرف شوهران شان دریافت کنند هم عقیده نیست.
«اسزا» می گوید که کارش جالب است زیرا او نیازی به گدایی یا وادار شدن به فحشا ندارد. او احساس آزاد بودن می کند.
او تعمیر کفش را در خیابانی انجام می دهد که بیشتر محل عبور دانشجویان و کارمندان است،کسانی که مشتریان اصلی اسزا را تشکیل می دهند. اسزا این کار را از سال ۲۰۰۲ شروع کرده است؛ «من کارم را در کنار شوهرم شروع کردم.»
هنگامی که اسزا در سال ۱۹۹۰ از مدرسه اخراج شد،نفرت خاصی به کارهای معمول خانه که بایستی توسط دختران انجام می شد، پیدا کرد. اسزا در سال ۲۰۰۰ با یک کفاش ازدواج کرد اما مانند بعضی ها او نمی توانست در خانه بماند و انتظار دریافت خرجی از همسرش را بکشد.
او می خواست به همراه شریک زندگی اش در به دست آوردن درآمد نقش داشته باشد.
اسزا در این زمینه با شوهر خود مشورت کرد و در نهایت در سال ۲۰۰۰ اولین کار خود را به عنوان میوه فروش دوره گرد آغاز کرد. او می بایستی از این محله به آن محله می رفت تا میوه و گوجه فرنگی به مردم بفروشد.اگر پای حرف های اسزا بنشینید خواهید فهمید که او به عنوان یک فروشنده دوره گرد چه زندگی پرخطری را پشت سر گذاشته است و زمانی که کاسه صبر اسزا لبریز شد، او تصمیم گرفت که دستیار شوهرش در کار کفاشی شود.
همسر اسزا او را آموزش داد و مدتی بعد او به اتحادیه کفاشان «کیمیرنکو» رفت تا مهارت های بیشتری بیاموزد. در پایان دوره آموزشی اسزا او چیزهای جدیدی به همسر و استاد پیشین خود آموخت.
اسزا می گوید بیش از پنج سال است که به این کار اشتغال دارد؛ «این کار از دستفروشی بسیار بهتر است زیرا لازم نیست که از محله یی به محله دیگر بروید و هنگامی که مورد تعقیب پلیس قرار می گیرید همه اجناس خود را رها کنید.»
اسزا می گوید خیلی زنان نمی خواهند تن به کارهای مشکل دهند و از این رو به خانه داری مشغول می شوند که در نهایت وبال گردن شوهرهای شان خواهند بود. او در مورد توسعه کشور محل زندگی خود «رواندا» می گوید؛ «ما امیدواریم که توسعه در همه جنبه های زندگی مان اتفاق بیفتد. اشتغال یکی از مهمترین مسائل به خصوص برای زنان و جوانان است.»
او می گوید که صحبت کردن در مورد یک مبلغ ثابت درآمد روزانه کار آسانی نیست و در واقع این بستگی دارد به تعداد مشتریانی که در طول روز برای تعمیر کفش های شان به او مراجعه می کنند، اما به طور میانگین او در روز هزار فرو (Frw برابر است با دلار امریکا) به دست می آورد.
به گفته اسزا اشتغال او باعث می شود تا خانواده نیازهای اساسی خود را مرتفع کند. آنها می توانند مخارج تحصیل فرزندان شان را به علاوه دو کودک دیگری که مورد حمایت شوهرش قرار دارند بپردازند.
هرچند که اسزا هنوز مشکلات زیادی در زندگی خود دارد اما با موفقیت هایی نیز که در راه فرار از فقر و استقلال مالی کسب کرده در شرایط بسیار بدی قرار ندارد. او به زنان دیگر توصیه می کند که منتظر نمانند تا کارها برای شان انجام شود؛ «می خواهم به همه و به خصوص زنان بگویم که آنها نباید یک جا بنشینند و در انتظار دریافت چیزی باشند که بابت آن کاری نکرده اند.»
اسزا می گوید که هرکسی باید هوش خود را به کار اندازد و سعی کند راهی پیدا کند که از حداقل هایی که در اختیار دارد به جایی برسد. «زنان هم مانند مردان استعداد و توانایی های زیادی دارند. آنها می توانند به جای روی آوردن به گدایی یا روسپیگری همه گزینه های ممکن را برای بهتر کردن زندگی شان امتحان کنند.»

سعیده مویدی نیا
منبع؛ سایت آفریقا

منبع : روزنامه اعتماد