روی تو به رنگریز کان ماند

روی تو به رنگریز کان ماند		زلف تو به نقش بند جان ماند
گر سایه برگ گل فتد بر تو		بر عارض نازکت نشان ماند
روزی گذرد ز هجر تو سالی		مسکین عاشق چنان جوان ماند
دلتنگ نیم اگر چه دل تنگم		کخر دل من بدان دهان ماند
در چشم من آی تا تو هم بینی		یک تن که به صد هزار جان ماند