|
|
| واکنش مى‌تواند بر ضد گلبول‌هاى قرمز يا سفيد، پلاکت‌ها، يا IgA باشد. به‌علاوه ممکن است ساير واکنش‌هائى که ويژگى‌هاى آنها کمتر شناخته شده است اتفاق بيفتند.
|
|
| انواع واکنش‌هاى با واسطه ايمونولوژيک
|
|
|
| واکنش‌هاى ترانسفوزيون هموليتيک حاد
|
|
| معمولاً به‌دليل ناسازگارى ABO ايجاد مى‌شود. اگرچه آلوآنتى‌بادى‌هاى ضدٌ آنتى‌ژن‌هاى ديگر نيز ممکن است به هموليز داخل عروقى منجر شوند. در اين واکنش هموليز بسيار سريع و ماسيو رخ مى‌دهد. سمپتوم‌ها مى‌توانند شامل بى‌قراري، اضطراب، فلاشينگ، درد سينه يا پشت، تاکى‌پنه، تاکيکاردي، تهوع، شوک، نارسائى کليوي، اختلالات انعقادى (از جمله DIC) باشند.
|
|
| واکنش‌هاى ترانسفوزيون هموليتيک تأخيرى
|
|
| در بيمارانى ايجاد مى‌شود که قبلاً به آلوآنتى‌ژن‌هاى RBC حساس شده‌اند و به‌علت سطح پائين آنتى‌بادى داراى نماى آلوآنتى‌بادى منفى مى‌باشند. وقتى بيمار مورد ترانسفوزيون قرار مى‌گيرد يک پاسخ آلوآنتى‌بادى خاطره‌اى ايجاد مى‌شود و منجر به هموليز خارج عروقى RBCهاى وارد شده مى‌گردد.
|
|
|
|
| ويژگى‌هاى آنها شامل راش خارش‌دار، ادم، سردرد و سرگيجه مى‌باشد. مربوط به پروتئين‌هاى پلاسما است که در اجزاءِ ترانسفوزيون يافت مى‌گردند.
|
|
|
|
| ويژگى واکنش‌هاى شديد عبارت است از هيپوتانسيون، سخت نفس کشيدن، برونکواسپاسم، ايست تنفسي، شوک. بيماران دچار کمبود IgA در خطر خاص براى واکنش شديد به‌علت حساسيت به IgA قرار دارند.
|
|
| صدمه حاد به ريه مربوط به ترانسفوزيون
|
|
| واکنش نادرى است که ناشى از ترانسفوزيون پلاسماى دهنده حاوى تيتر بالاى آنتى‌بادى‌هاى ضدٌ - HLA است که به آنتى‌ژن‌هاى مربوط روى لکوسيت‌هاى گيرنده متصل مى‌شوند.
|
|
| بيمارى پيوند - بر عليه - ميزبان (GVH)
|
|
| عارضه نادر ترانسفوزيون با واسطه لنفوسيت‌هاى T دهنده که آنتى‌ژن‌هاى HLA ميزبان را خارجى محسوب مى‌کنند و يک پاسخ ايمنى ايجاد مى‌نمايند. اين بيمارى هنگامى ايجاد مى‌شود که اجزاءِ خونى که حاوى لنفوسيت‌هاى T زنده هستند به گيرنده‌هاى دچار ضعف سيستم ايمنى يا دريافت‌کننده‌هاى بدون ضعف سيستم ايمنى که داراى آنتى‌ژن‌هاى HLA مشترک با دهنده هستند، انتقال يابند. از لحاظ باليني، ويژگى‌هاى آن عبارت است از: پان‌ستوپني، بثورات پوستي، اسهال، و اختلالات فونکسيون کبد. ترانسفوزيون GVH به‌طور مشهود به درمان با داروهاى مهارکننده سيستم ايمنى مقاوم است و معمولاً کشنده مى‌باشد. GVH مربوط به ترانسفوزيون را مى‌توان به‌وسيله پرتوتابى اجزاءِ سلولى قبل از انتقال به بيمار در خطر پيشگيرى نمود.
|
|
|
|
| تحقيقات آزمايشگاهى واکنش‌هاى با واسطه سيستم ايمنى:
|
|
| - کنترل دقيق در تعيين هويت دهنده و گيرنده؛ نمونه خون گيرنده به بانک خون ارسال مى‌شود تا آناليز و کراس مچ گردد.
|
|
| - مستند کردن هموليز - هموگلوبين پلاسما و ادرار، هاپتوگلوبين، هماتوکريت، بيليروبين
|
|
| - کنترل وضعيت کليه - يوريناليز (Cr,BUN, (U/A
|
|
| - &1705;نترل وضعيت انعقادى - شمارش پلاکت، PT,PTT
|
|
|
|
| - از ترانسفوزيون بيشتر اجتناب کنيد مگر اينکه مطلقاً ضرورى باشد.
|
|
| - درمان شوک و نارسائى کليه در هموليز داخل عروقي؛ ديورز اسموتيک و افزايش حجم ممکن است در موارد خاص انديکاسيون داشته باشد. اگر نارسائى کليوى ايجاد شود، دوزهاى داروئى را تنظيم کنيد و دقيقاً وضعيت مايع / الکتروليت‌ها را مانيتور نمائيد.
|
|
| - جايگزينى عوامل در صورت نياز جهت کنترل اختلالات انعقادى لازم است. اگر ترومبوسيتوپنى شديد باشد انفوزيون پلاکت انجام شود.
|
