آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست		آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست
خوش می‌دهد نشان جلال و جمال یار		خوش می‌کند حکایت عز و وقار دوست
دل دادمش به مژده و خجلت همی‌برم		زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست
شکر خدا که از مدد بخت کارساز		بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست
سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار		در گردشند بر حسب اختیار دوست
گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند		ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست
کحل الجواهری به من آر ای نسیم صبح		زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست
ماییم و آستانه عشق و سر نیاز		تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست
دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک		منت خدای را که نیم شرمسار دوست