حافظه درازمدت

حافظه تمامى عمر ما حافظهٔ درازمدت (long-term memory) نام دارد. اين حافظه هر آنچه را که ما در طول زندگى مى‌آموزيم در خود جاى مى‌دهد. اطلاعات رسيده به ‌حافظهٔ حسى اگر مورد توجه قرار گيرند به حافظهٔ کوتاه‌مدت انتقال مى‌يابند، و اطلاعات رسيده به حافظهٔ کوتاه‌مدت نيز اگر تکرار و مرور شوند و با اطلاعات قبلاً آموخته‌شدهٔ ما مرتبط گردند به حافظهٔ درازمدت انتقال مى‌يابند. به سخن ديگر، براى اينکه اطلاعات از حافظهٔ کوتاه‌مدت يک مرحله فراتر رفته و به حافظهٔ درازمدت انتقال يابند بايد رمزگردانى (encoding) بشوند. منظور از رمزگردانى تغيير شکل دادن يا به ‌حالت انتزاعى در آوردن اطلاعات - يعنى بازنمائى آنها به‌صورتى به‌ غير از صورت اوليه است (لفرانسوا - Lefrancois - سال ۱۹۹۴، ص۱۲۵).