می‌خور که جهان حریف جوی است

می‌خور که جهان حریف جوی است		آفاق ز سبزه تازه روی است
بر عیش زدند ناف عالم		اکنون که بهار نافه بوی است
از زهد کنار جوی کاین وقت		وقت طرب و کنار جوی است
شو خوانچه کن و چمانه در خواه		زان یوسف ما که گرگ خوی است
گرگ آشتی است روز و شب را		و آن بت شب و روز جنگ‌جوی است
خاقانی گفت خاک اویم		جان و سر او که راست گوی است
گفتی ز سگان کیست افضل		گر هست هم از سگان اوی است